«Η χώρα σήμερα χρειάζεται όσο ποτέ άλλοτε έναν ισχυρό προοδευτικό πόλο απέναντι στο ΣΥΡΙΖΑ και τη ΝΔ, απέναντι στον συντηρητισμό και το λαϊκισμό, «αριστερό» και «δεξιό» τόνισε στην ομιλία του στο συνέδριο του Ποταμιού ο πρόεδρος της ΔΗΜΑΡ και κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος του ΚΙΝΑΛ Θανάσης Θεοχαρόπουλος.
Επιτέθηκε στο ΣΥΡΙΖΑ ο οποίος όπως είπε «έχει περάσει από τον αντιπολιτευτικό στον κυβερνητικό λαϊκισμό. Με μια υποσχεσιολογία προεκλογικού τύπου επιχειρεί να αποπροσανατολίσει την κοινωνία από το θηριώδες πρωτογενές πλεόνασμα που οδηγεί στην υπερφορολόγηση και στην περικοπή κοινωνικών δαπανών και δημοσίων επενδύσεων» αλλά και στη ΝΔ που όπως σημείωσε, «υπόσχεται πολλά, αλλά με μηδενικές εγγυήσεις για τα δικαιώματα των εργαζομένων και την κοινωνική δικαιοσύνη. Παραμένει βαθιά συντηρητικό κόμμα και το αποδεικνύει σε κάθε ευκαιρία».
Αναφερόμενος στη συνταγματική αναθεώρηση ο κ. Θεοχαρόπουλος τάχθηκε υπέρ της αναθεώρησης του άρθρου 86 «περί ευθύνης υπουργών», του άρθρου 62 «περί ασυλίας των βουλευτών», τη θεσμοθέτηση ασυμβίβαστων θέσεων των στελεχών των κομμάτων σε σχέση με το κράτος και την αναθεώρηση του άρθρου 16, ώστε να δίνεται η δυνατότητα ίδρυσης και μη κρατικών ΑΕΙ. Επίσης υπογράμμισε ότι «είναι επιβεβλημένος ο διαχωρισμός των σχέσεων εκκλησίας – κράτους. Από την μία πλευρά η ΝΔ δεν το διανοείται και από την άλλη, η δειλία του ΣΥΡΙΖΑ είναι προφανής, δεν τολμά να προτείνει τον διαχωρισμό και προτείνει γενικές και αόριστες αλλαγές» είπε.
Τοποθετήθηκε αρνητικά στην πρόταση για λαϊκά δημοψηφίσματα για εθνικά θέματα και για αναπομπή νομοθετημάτων, αλλά και στην πρόταση για εκλογή Προέδρου της Δημοκρατίας από τον λαό μετά από 7 ψηφοφορίες στη Βουλή.
Ο πρόεδρος της ΔΗΜΑΡ κατέληξε λέγοντας ότι «η ανασυγκρότησή της προοδευτικής παράταξης που ξεκίνησε το 2015 με τη Δημοκρατική Συμπαράταξη και στη συνέχεια το 2018 με το Κίνημα Αλλαγής δεν είναι εύκολη υπόθεση. Χρειάζεται τόλμη για υπερβάσεις χωρίς μπρος – πίσω ώστε να υπάρχει προοπτική. Χρειάζεται καθημερινή μάχη και κυρίως χρειάζεται η συνειδητοποίηση ότι στην ιστορία και στην πολιτική δεν υπάρχει παρθενογένεση. Παλιό και καινούργιο συνυπάρχουν και αντιμάχονται συνεχώς με στόχο την υπέρβαση».
