Αναζήτηση
«Επιτυχία για μια αριστερή δύναμη δεν είναι απλά η έξοδος από τη κρίση, αλλά η έξοδος από τη κρίση με τη κοινωνία όρθια και με τις λιγότερες δυνατές απώλειες για τους πιο αδύναμους, τους φτωχούς, τη μεσαία τάξη, τους εργαζόμενους, τους νέους», υποστήριξε ο έλληνας πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας, κατά την ομιλία του στο συνέδριο του Σοσιαλδημοκρατικού Κόμματος της Γερμανίας (SPD) στο Βερολίνο.
Σε μια έκρηξη αυτοθαυμασμού και αριστερής μεγαλομανίας, ο πρωθυπουργός έκανε για άλλη μια φορά το άσπρο – μαύρο θέλοντας να πείσει τους πάντες ότι έσωσε την Ελλάδα. Ξεχνώντας βεβαίως ότι η δημιουργική ασάφεια και… αφασία ήταν αυτή που κόστισε στην Ελλάδα μερικές δεκάδες δισεκατομμύρια ευρώ.
«Άρα, λοιπόν, άλλο πράγμα η επιτυχία αν τη θωρείς από τα αριστερά και άλλο από τα δεξιά. Και αυτή η διάκριση είναι ουσιώδης και όχι απλά σημειολογική», παρατήρησε ο πρωθυπουργός. Ακόμη και η φράση αυτή δείχνει την προσπάθεια που κάνει να διχάσει την κοινωνία, αλλά ταυτόχρονα να «δικαιολογηθεί» γιατί η πολιτική που ακολούθησε δεν είχε τίποτε το αριστερό. Αντιθέτως κορόιδεψε τον ελληνικό λαό που άλλα πίστεψε και για άλλα τον πίστεψε.
«Όταν εγώ βρέθηκα μπροστά στο μεγαλύτερο δίλημμα που θα μπορούσε ποτέ να βρεθεί ένας πρωθυπουργός, τον Ιούλη του 2015, αυτό που με βοήθησε να πάρω δύσκολες αποφάσεις, ήταν όταν με καθαρό μυαλό εκτίμησα τις συνέπειες που θα είχε η όποια πολιτική επιλογή στις κοινωνικές δυνάμεις που η αριστερά οφείλει να εκπροσωπεί και να υπερασπίζεται», είπε ο κ. Τσίπρας και συνέχισε:
«Και η σύγκριση ήταν τρομακτική. Διότι η Ελλάδα έφθασε στη χρεοκοπία εξαιτίας μιας συστηματικής κλοπής πλούτου και αγαθών από τους πολλούς προς όφελος μιας ελίτ που είχε καταφέρει να βγάλει το πλούτο της σε τράπεζες του εξωτερικού».
Η επιστήμη σηκώνει ψηλά τα χέρια. Και δεν έχουν περάσει παρά μόνο τρία χρόνια από τότε ώστε να έχουμε πάθει συλλογική αμνησία. Προφανώς ο κ. Τσίπρας ξεχνά τις προκαταρκτικές ενέργειές του για έξοδο από το ευρώ. Και πράγματι, όταν κατάλαβε ότι αυτό που θα έκανε θα ήταν το έγκλημα του αιώνα, έστριψε το καράβι, προκαλώντας όμως στην οικονομία μια ανυπολόγιστη καταστροφή. Ενα νέο μνημόνιο και τουλάχιστον τρία χαμένα χρόνια για την Ελλάδα.
Όπως είπε συνεχίζοντας «συνεπώς, η επιλογή της εξόδου από το ευρώ και η επιστροφή στο εθνικό νόμισμα, που σε κάποιους ακούγονταν εξόχως επαναστατική και αριστερή επιλογή, ήταν στη πραγματικότητα η επιλογή της ολικής καταστροφής των λαϊκών στρωμάτων και της μεσαίας τάξης, προς όφελος αυτής της ελίτ. Μια βίαιη αναδιανομή πλούτου από κάτω προς τα πάνω. Βιαιότερη από αυτή των μνημονίων της λιτότητας. Προτιμήσαμε λοιπόν να δύσκολο συμβιβασμό.
Δε χάσαμε όμως ποτέ το βασικό μας προσανατολισμό: Να σκεφτόμαστε σε κάθε μας βήμα για ποιους παλεύουμε. Για ποιους δίνουμε μάχες. Για ποιους διαπραγματευόμαστε σκληρά σε ένα αντίξοο ευρωπαϊκό περιβάλλον από πλευράς πολιτικών συσχετισμών. Και σήμερα αν αισθάνομαι ότι πετύχαμε και δικαιωθήκαμε για τις δύσκολες επιλογές μας δεν είναι μόνο γιατί αποφύγαμε αυτή την ολική καταστροφή την οποία σας περιέγραψα, ούτε μόνο ότι πετύχαμε να εξυγιάνουμε τα δημόσια οικονομικά και αντί ελλειμμάτων να έχουμε πλεονάσματα και διαρκώς πάνω από το στόχο».
Και βέβαια ξέχασε να πει για την αναδιανομή του πλούτου που συνετελέσθη εξαιτίας των απαράδεκτων επιλογών του. Ούτε αναφέρθηκε στο γεγονός ότι αυτός ο ίδιος εκμεταλλεύτηκε την… αριστερή του ταυτότητα για να ανέλθει στην εξουσία, αφού πρώτα κορόιδεψε τους πάντες ότι θα σκίσει τα μνημόνια και θα διώξει τους δανειστές. Ο,τι κάνει δηλαδή και ο Σαλβίνι στην Ιταλία σήμερα.
