Για κινδύνους που εγκυμονούν οι σχεδιαζόμενες εξορύξεις υδρογονανθράκων στο Ιόνιο, προειδοποιούν εκ νέου οι ακτιβιστές του ελληνικού τμήματος του Παγκόσμιου Ταμείου για τη Φύση (WWF), με αφορμή την επέτειο των 16 χρόνων από τη βύθιση του δεξαμενόπλοιου «Prestige» στ΄ ανοιχτά της βορειοδυτικής ακτής της Ισπανίας, που προκάλεσε τεράστια οικολογική καταστροφή (13 Νοέμβριου 2002) .
«Χίλια τριακόσια χιλιόμετρα ακτογραμμής “μαύρισαν” κατά μήκος της βόρειας ακτής της Ισπανίας με τη ρύπανση να επεκτείνεται μέχρι τις ακτές της Πορτογαλίας και τη νοτιοδυτική Γαλλία και να ευθύνεται για την κατακόρυφη αύξηση των ποσοστών θνησιμότητας πτηνών, ψαριών, οστρακοειδών, αλλά και θαλάσσιων θηλαστικών που ζούσαν στην περιοχή. Οι επιπτώσεις, μάλιστα, στα θαλάσσια είδη ήταν τόσο έντονες που οδήγησαν λίγους μήνες μετά (Δεκέμβριος 2002), το Συμβούλιο της Ευρωπαϊκής Ένωσης στην έκδοση ειδικού κανονισμού “για τη θέσπιση ειδικών μέτρων για την αποζημίωση της ισπανικής αλιείας, οστρακοκαλλιέργειας και υδατοκαλλιέργειας που έχουν πληγεί από τη ρύπανση πετρελαίου που προκλήθηκε από το πλοίο Prestige”», υπενθυμίζει το WWF και προσθέτει: «Πέραν αυτής της τόσο άμεσης επίπτωσης στα δεκάδες είδη της περιοχής αυτής, η πετρελαιοκηλίδα του Prestige προκάλεσε έντονες και μακροχρόνιες επιπτώσεις στα θαλάσσια και παράκτια οικοσυστήματα. Σύμφωνα με επιστημονικές μελέτες διαπιστώθηκε, για παράδειγμα, πως δέκα χρόνια μετά το ατύχημα, η αναπαραγωγική επιτυχία κάποιων ειδών πουλιών ήταν 45% χαμηλότερη του φυσιολογικού.
Ως αποτέλεσμα, εξαιτίας αυτών των μη αναστρέψιμων επιπτώσεων σε περιβάλλον και οικονομία, μέσα σε μια στιγμή εκατοντάδες παράκτιες κοινότητες καταστράφηκαν, καθώς αφενός η μείωση των εκφορτώσεων κόστισε στην ισπανική αλιευτική βιομηχανία σχεδόν 300 εκατ. ευρώ από το 2002 έως το 2006, και αφετέρου οι τουριστικές κρατήσεις στην περιοχή του ατυχήματος μειωθήκαν κατά τουλάχιστον 18%, μειώνοντας αντίστοιχα, και το τουριστικό εισόδημα των πληγεισών περιοχών κατά 718 εκατ. ευρώ».
Το WWF προειδοποιεί ότι «οι εξορύξεις υδρογονανθράκων που σχεδιάζονται να γίνουν τα επόμενα χρόνια στη χώρα μας, σε μια θαλάσσια έκταση που ισοδυναμεί σχεδόν με 60.000 τετραγωνικά χιλιόμετρα, και η οποία καλύπτει την περιοχή του Ιονίου Πελάγους φτάνοντας έως και τα δυτικά-νοτιοδυτικά της Κρήτης, είναι περιβαλλοντικά επιβλαβείς και ενέχουν μεγάλους οικονομικούς κινδύνους.
Κάποιες από τις εξορύξεις αυτές σχεδιάζονται να γίνουν σε τεράστιο βάθος (στα περίπου 3.000 μέτρα), σε μια περιοχή κομβικής οικολογικής σημασίας, όπου κολυμπούν κάποια από τα πλέον κινδυνεύοντα θαλάσσια είδη της Μεσογείου (φυσητήρες, δελφίνια, θαλάσσιες χελώνες), τα οποία δίνουν κυριολεκτικά ζωή στις θάλασσές μας.
Οι εξορύξεις αυτές μας φέρνουν ακόμα πιο κοντά στον κίνδυνο ενός ατυχήματος, το οποίο ανεξάρτητα αν είναι μικρής ή μεγάλης έκτασης, είναι ικανό να πλήξει ανεπανόρθωτα το πραγματικό κεφάλαιο της χώρας μας που δεν είναι άλλο από το φυσικό περιβάλλον».
