«Εγώ κλούβα των ΜΑΤ δεν έχω ούτε έξω από το σπίτι μου, ούτε έξω από το γραφείο μου», δήλωσε σήμερα στη Βουλή ο πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας.
Βέβαια, παρέλειψε να πει ότι ο λόγος που η κλούβα δεν είναι ακριβώς έξω από το γραφείο του, είναι γιατί είναι σταθμευμένη λίγο πιο πάνω κάθετα στην οδό Ηρώδου Αττικού, στερώντας μάλιστα από τους αθηναίους οδηγούς ένα γρήγορο πέρασμα προς την περιοχή του Παναθηναϊκού Σταδίου.
Όπως και παρέλειψε να πει ότι κλούβες υπάρχουν π.χ. έξω από το σπίτι του Αλέκου Φλαμπουράρη στο Λόφο του Στρεφή.
Ή ότι τα γραφεία του ΣΥΡΙΖΑ, όπου και το κομματικό του γραφείο ως πρόεδρος του κόμματος, έχουν μονίμως κλούβες των ΜΑΤ να τα φυλάνε.
Ή ότι σχεδόν όλες οι συγκεντρώσεις του ΣΥΡΙΖΑ τα τελευταία χρόνια χρειάζεται να έχουν αστυνομική προστασία και χωρίς αυτήν δεν θα μπορούσαν να γίνουν, μια που κάθε φορά υπάρχει και μια διαδήλωση διαμαρτυρόμενων εργαζομένων, καθηγητών, φοιτητών και μαθητών.
Μάλιστα, τα είπε όλα αυτά λίγες μέρες αφότου οι δρόμοι της Αθήνας είχαν υποδεχτεί ξανά την υδροφόρα «αύρα» της αστυνομίας, αυτήν που κάποτε ο ίδιος κατήγγειλε ότι είναι επικίνδυνη και ένδειξη αυταρχικής λογικής και καταστολής.
Δεν ξέρω πότε και εάν ο Κυριάκος Μητσοτάκης θα γίνει πρωθυπουργός και θα καταργήσει το πανεπιστημιακό άσυλο (άλλη εμμονή και αυτή λες και η λύση είναι να έχει ακόμη περισσότερα περιθώρια δράσης η αστυνομία).
Ξέρω, όμως, ότι ο Τσίπρας έχει ήδη προλάβει να καταργήσει το άσυλο στην καθημερινότητα, στην πόλη, τη ζωή.
Καθημερινά οι άνθρωποι που προσπαθούν να ζήσουν, να εργαστούν και να δημιουργήσουν σε αυτή τη χώρα νιώθουν ότι είναι στο στόχαστρο.
Δεν αναφέρομαι μόνο στην αστυνομική βία, ή την προκλητική δικαστική αυθαιρεσία.
Αναφέρομαι στη λιτότητα, στον καθημερινό αγώνα για επιβίωση, στην ανασφάλεια, στο διαρκή φόβο για τη δουλειά, για την απόλυση, για το φόρο, για την επόμενη μέρα.
Και την ίδια ώρα, όπως ο Αλέξης Τσίπρας ξέχασε όσα έλεγε για την οικονομική πολιτική, έτσι ξέχασε και όσα έλεγε κάποτε για την καταστολή.
Αυτός που κάποτε ξεκίνησε από τις διαδηλώσεις στη Γένοβα σήμερα δεν μπορεί να εμφανιστεί κάπου δημόσια χωρίς τεράστια αστυνομική συνοδεία.
Ποιος ξεχνά την επίσκεψή του στο Μάτι όπου είχαν φροντίσει να μην υπάρχει κανένας κάτοικος για να διαμαρτυρηθεί;
Αυτός που κάποτε ήταν καταληψίας και υποτίθεται ότι έβγαλε τα κάγκελα από το Σύνταγμα και μάζεψε την αστυνομία από το Κέντρο της Αθήνας, σήμερα θέλει να μας πει ότι είναι «και με τον αρχιφύλακα και με τον χωροφύλακα».
Μόνο που το λέει κυριολεκτικά, με την αστυνομία είναι σήμερα και όχι με τους διαδηλωτές.
Μπορεί να δηλώνει «αγωνιστής» ή «αριστερός», όμως στην πραγματικότητα απλώς εφαρμόζει μνημόνια και καταφεύγει στην καταστολή με την ίδια ευκολία με τους προηγούμενους, όταν αντιμετωπίζει συνταξιούχους, μαθητές, φοιτητές, απεργούς.
Γιατί το να βρεθείς στην εξουσία επειδή υποσχέθηκες κάτι το διαφορετικό είναι σχετικά εύκολο.
Το δύσκολο, η πραγματική μαγκιά είναι να ασκήσεις την εξουσία με τρόπο διαφορετικό.
Και ως προς αυτό ο Αλέξης Τσίπρας απλώς ακολουθεί τους προηγούμενους.