Το ακροδεξιό κόμμα Vox εκπόρθησε το τοπικό Κοινοβούλιο της Ανδαλουσίας με μια συγκομιδή 12 εδρών, που το καθιστά αποφασιστικό ρυθμιστή των πολιτικών εξελίξεων, τόσο σε τοπικό, όσο κι ευρύτερα σε εθνικό επίπεδο. Η υπέρβαση του αριθμού των 10 βουλευτών τού δίνει τη δυνατότητα να τοποθετήσει και έναν Γερουσιαστή στην Ισπανική Γερουσία.
Άλλωστε, η πολιτική Reconquista (Ανακατάληψη, όπως στα χρόνια της εκδίωξης των Μαυριτανών από την Ιβηρική) που επιδιώκει να ξεκινήσει η Vox από την Ανδαλουσία στηρίζεται σε ένα πανεθνικό πρόγραμμα 100 σημείων «για να ζήσει η Ισπανία».
Η ακροδεξιά αυτή παράταξη δεν πιστεύει στην αυτονομία των περιοχών και κηρύσσει την «ενότητα της χώρας», υπό την ίδια σημαία και με ταυτόσημα ιδανικά. Δεν είναι τυχαίο που η άνοδος του κόμματος, του πρώην πολιτευτή στην Εουσκάντι (Χώρα των Βάσκων) με το δεξιό Λαϊκό Κόμμα (ΡΡ) Σάντι Αμπασκάλ, εκτινάχθηκε ραγδαία μετά την κρίση στην Καταλονία, την έξαρση του μεταναστευτικού και την ‘επίθεση’ της σοσιαλιστικής κυβέρνησης του Πέδρο Σάντσεθ στα σύμβολα του Φράνκο, αλλά και στον ίδιον τον ‘Καουδίλιο’, του οποίου προετοιμάζεται η εκταφή από το μνημείο του.
Ποια όμως είναι τα βασικά σημεία του «πανεθνικού» προγράμματος της Vox που βρίσκουν απήχηση στους ψηφοφόρους;
Το πρώτο και σημαντικότερο αφορά την ενότητα της «Ισπανίας που θέλουμε» και αφορά την «άμεση κατάργηση των αυτονομιών», με προεξάρχουσα αυτής της Καταλονίας, με παράλληλη επιβολή ενιαίου κράτους δικαίου σε όλη την επικράτεια και «επιστροφή στο κεντρικό κράτος του δικαιώματος κάθε αυτόνομης Περιφέρειας να χαράσσει δική της πολιτική στην Παιδεία, Υγεία, Ασφάλεια και Δικαιοσύνη, περιορίζοντας το μεγαλύτερο δυνατόν τις νομοθετικές δυνατότητες κάθε Περιφέρειας». Στόχος αυτών των περιορισμών είναι «να δωθεί προτεραιότητα στην Ισπανία και των Ισπανών απέναντι στα συμφέροντα των ολιγαρχιών, των λόμπι και των υπερεθνικών οργανώσεων». Στο πλαίσιο αυτό προτείνει να καταργηθούν τα περιφερειακά δίκτυα ραδιοτηλεόρασης, μείωση του αριθμού των δημαρχιών και των δημοτικών συμβούλων, αλλά και των ΜΚΟ για τα δικαιώματα.
Ένα δεύτερο σημείο, που η Vox θεωρεί πως διαβρώνει τα «πάτρια ήθη» είναι η κατάργηση του νόμου για τη βία κατά των γυναικών, που θεωρεί πως δημιουργεί διακρίσεις μεταξύ των φύλων και την αντικατάστασή του από μία νομοθεσία για την ενδοοικογενειακή βία, που θα προστατεύει εξίσου, γυναίκες, παιδιά, ηλικιωμένους. Άλλη πρόταση αφορά την θέσπιση ενός νόμου για την από κοινού επιμέλεια των παιδιών σε διαζευγμένα ζευγάρια. Επίσης προτείνουν την ίδρυση ενός Υπουργείου Οικογένειας και την κατάργηση των «επιδοτούμενων φεμινιστικών οργανώσεων» και την «ποινικοποίηση των ψευδών καταγγελιών» για κακοποίηση, βιασμό κλπ.
Σε ένα άλλο σημείο που η Vox βρίσκει μεγάλη απήχηση είναι οι προτάσεις της για την μετανάστευση. Το κόμμα προτείνει τον αυστηρό έλεγχό της και την απέλαση στις χώρες καταγωγής τους όλων των «παράνομων» μεταναστών και την δίωξη όλων των ΜΚΟ που τους βοηθούν. Για το κόμμα του Αμπασκάλ, για τη μετανάστευση θα πρέπει να υπολογίζονται οι ανάγκες της ισπανικής οικονομίας και η ικανότητα του επίδοξου μετανάστη να ενσωματωθεί στην κοινωνία. Για τούτο θα θεσπισθούν ποσοστώσεις ανά εθνικότητα για την αποδοχή των μεταναστών, με προτιμότερους όσων η γλώσσα και οι παραδοσιακές σχέσεις ταιριάζουν στην ισπανική κουλτούρα. Σε τούτο το πλαίσιο, η ακροδεξιά παράταξη προτείνει την κατασκευή τείχους ‘α λα Τραμπ’ στους δύο προκεχωρημένους θυλάκους της Ισπανίας στη Θέουτα και Μελίλια, το κλείσιμο ριζοσπαστικών τεμενών και την απέλαση ιμάμηδων που κηρύσσουν τον ισλαμισμό, φανατισμό, την υποτίμηση των γυναικών και την τζιχάντ. Παράλληλα, προτείνει να δημοσιεύονται στοιχεία για πρόσωπα, αλλά και για ποσοστά εγκληματικότητας των ξένων.
Ένα άλλο σημείο που η Vox έχει κτυπήσει την ευαίσθητη χορδή των Ισπανών, αφορά την εθνική μνήμη —ιδίως σε ό,τι αφορά τον Φρανκισμό— κηρύσσοντας την προστασία και ανάδειξη της εθνικής ταυτότητας, πέρα από τις διχαστικές ερμηνείες της Ιστορίας. Για τον λόγο αυτόν προτείνει την κατάργηση του Νόμου για την Ιστορική Μνήμη, που αφορά την περίοδο της δικτατορίας του Φράνκο και των εγκλημάτων του και προτείνει την αντικατάστασή του με τον νόμο για τη μνήμη των θυμάτων της τρομοκρατίας. Επίσης κηρύσσει την ανάγκη να προστατευθούν νομικά τα σύμβολα του έθνους, η σημαία, ο ύμνος και το στέμμα, με αυστηροποίηση των αντίστοιχων ποινών για την προσβολή τους.
Στο πλαίσιο της προστασίας των πατρίων ηθών εμπίπτει και η προστασία των ταυρομαχιών και του κυνηγιού, ως έμπεδα συστατικά της ισπανικής ταυτότητας.
Μία άλλη δημοφιλής πρόταση της Vox είναι και τα μέτρα κατά της διαφθοράς, που εξόν από την κατάργηση των αυτόνομων περιφερειών, περιλαμβάνει την μείωση των πολιτικών δαπανών, των αναθέσεων χωρίς διαγωνισμό, την κατάργηση συμβούλων, υπηρεσιακών αυτοκινήτων, των επιδοτήσεων στα κόμματα, τα συνδικάτα. Κυρίως δε την κατάργηση του Σώματος της Γερουσίας, με ανάλογη αλλαγή του εκλογικού νόμου, που θα περιλαμβάνει και ψηφοδέλτιο επικρατείας, με κατάργηση των ποσοστώσεων για την κατανομή των εδρών. Επίσης προτείνει να γίνουν ακόμη πιο αυστηροί οι διατάξεις του Ποινικού Κώδικα που αφορούν τη διαφθορά.
Στο οικονομικό πρόγραμμα του Vox περιλαμβάνονται μειώσεις στους φόρους και φοροαπαλλαγές για τα μικρομεσαία στρώματα της και τις επιχειρήσεις κοινωνίας και κατάργηση του φόρου μεταβίβασης περιουσίας και κληρονομιάς. Επίσης διακηρύσσει την απελευθέρωση για ανοικοδόμηση όλων των γαιών που δεν κρίνονται για λόγους δημοσίου συμφέροντος απαραίτητο να προστατευθούν.
Κυρίως δε, η ακροδεξιά παράταξη διατρανώνει πως «θα επιδιώξει να πιέσει τις Βρυξέλλες για ένα νέο Ευρωπαϊκό Σύμφωνο» και θα προκρίνει και ενθαρρύνει «τη σύναψη διμερών επαφών στις εξωτερικές υποθέσεις, εγκαταλείποντας υπερεθνικούς οργανισμούς εάν και όποτε αυτοί είναι αντίθετοι στα συμφέροντα της Ισπανίας».
