Οι Milwaukee Bucks συνεχίζουν με το πόδι κολλημένο στο γκάζι, αποτελώντας μέχρι στιγμής μια από τις πιο καυτές ομάδες της Αμερικάνικης λίγκας. Ανέκαθεν γνωρίζαμε ότι ο οργανισμός διαθέτει άφθονο ταλέντο – παρόλα αυτά μέχρι την περσινή χρονιά, η αγωνιστική του πορεία φαινόταν δυσανάλογη με την ποιότητα των παικτών που απαρτίζουν το ρόστερ. Όλα αυτά βέβαια μοιάζουν να ανήκουν στο παρελθόν, καθώς η καλοκαιρινή έλευση του Mike Budenholzer σηματοδότησε μια σειρά δραστικών αλλαγών σε όλα τα επίπεδα. Οι αγωνιστικοί ρόλοι μοιράστηκαν επιτέλους σωστά και το franchise στράφηκε πλέον οριστικά προς το «ευαγγέλιο» των basketball analytics. Τα Ελάφια παίζουν όμορφο και κυρίως σύγχρονο μπάσκετ, προσαρμοσμένο στις επιταγές των ευρημάτων της στατιστικής ανάλυσης. Τα επιτυχημένα αποτελέσματα αντιπροσωπεύουν απλώς, το επιστέγασμα της συγκεκριμένης διαδικασίας.

1) Inside scoring

Ο Γιάννης φροντίζει να εκμεταλλεύεται πλήρως το spacing που του παρέχουν οι συμπαίκτες του – αυτό είναι άλλωστε και το νόημα της ταυτόχρονης παρουσίας των σουτέρ, που έχουν μαζευτεί φέτος στο Milwaukee. Επιτίθεται με drive περίπου 14 φορές ανά παιχνίδι (11ος στην λίγκας), πετυχαίνοντας κατά μέσο όρο 9,2 πόντους, ενώ σουτάρει με το φοβερό 64,4% στις εν λόγω καταστάσεις. Ο αριθμός αυτός είναι με διαφορά ο δεύτερος υψηλότερος στο ΝΒΑ, ανάμεσα στους αθλητές που δοκιμάζουν τουλάχιστον τρία drives σε κάθε αγώνα. Επιπλέον εκτελεί με 76,3% εντός του restricted area se 11,2 προσπάθειες – μια επίδοση που αποτελεί την κορυφαία στην λίγκα (minimum 5 προσπάθειες). Με δύο λόγια: αν κατορθώσει να φτάσει σε απόσταση αναπνοής από το καλάθι, όλα έχουν τελειώσει για την αντίπαλη άμυνα. Το shot chart του αποτυπώνει ανάγλυφα τα παραπάνω συμπεράσματα.

Οι κακόμοιροι Cavaliers δεν είχαν την παραμικρή ελπίδα να τον σταματήσουν. Ο Γιάννης σμπαράλιασε με κάθε τρόπο την άμυνα τους – κάποιες φορές στο ανοιχτό γήπεδο, ενώ κάποιες άλλες εφορμώντας με δύναμη επάνω στον προσωπικό του αντίπαλο. Η μόνη λύση για τους αμυνόμενους ήταν το φάουλ. Προσέξτε το τρίτο στιγμιότυπο – μιλάμε για κανονικό bullying. Κάτι τέτοιο υποτίθεται ότι απαγορεύεται από την διεθνή νομοθεσία.

Δείτε λίγο κάτι.

Αυτού του είδους η άμυνα δεν μπορεί να δουλέψει κόντρα στον Γιάννη. Σύμφωνοι δεν απειλεί από μακριά, όμως είναι λάθος να του προσφέρεται τόσος χώρος. Θα τον χρησιμοποιήσει για να επιταχύνει και να τελειώσει την φάση πάνω από τα υψωμένα χέρια του αμυντικού. Το μήκος των χεριών του απλά δεν παλεύεται.

2) Post scoring

Η τεράστια φετινή βελτίωση του πρωταγωνιστή μας, εδράζεται και σε έναν ακόμη παράγοντα – την τρομερή του αποδοτικότητα στο Post. Οι ατελείωτες καλοκαιρινές εργατοώρες, φαίνεται πως έπιασαν άμεσα τόπο. Το footwork ώρες ώρες μοιάζει αψεγάδιαστο – η ικανότητα του να διαβάζει σωστά τα μαρκαρίσματα σε συνδυασμό με τις αδιάκοπες κινήσεις των συμπαικτών γύρω του, έχουν συχνά ως αποτέλεσμα ορισμένα πανεύκολα καλάθια. Ο Αντετοκούνμπο υποδέχεται την μπάλα με πλάτη, περίπου πέντε φορές σε κάθε αναμέτρηση. Η πλάκα είναι ότι αν και δεν μοιάζει με τους παραδοσιακούς ψηλούς που συνηθίζουν να κυκλοφορούν στο ζωγραφιστό, δεν έχει τίποτα να ζηλέψει από τις επιδόσεις τους. Σουτάρει με 52,4% στο Post – ένας αριθμός που είναι υψηλότερος συγκριτικά με τους αντίστοιχους των Embiid/Towns/Griffin – παικτών δηλαδή που θεωρούνται ασυναγώνιστοι, στο παιχνίδι με πλάτη. Μεγάλη υπόθεση.

Τελευταία Νέα