Αναζήτηση
Καμιά φωτιά, κανένας εμπρησμός δεν γίνεται, χωρίς φιτίλια και προσανάμματα, χωρίς υποδαύλιση. Και από την άποψη αυτή, επιβεβαιώνεται η άποψη ότι είναι πολύ μικρή η απόσταση, που χωρίζει τις βόμβες μολότοφ από τους εκρηκτικούς-εμπρηστικούς μηχανισμούς μεγάλης ισχύος.
Τηρουμένων των αναλογιών, στα ίδια διαλυτικά φαινόμενα για την κοινωνική συνοχή και δημόσια τάξη οδηγούν:
– Οι ημιεπίσημοι αλλά και επίσημοι υβριστικοί οχετοί για «βοθροκάναλα», «γερμανοτσολιάδες», «ακροδεξιούς», «πατριδοκάπηλους», που εκτοξεύονται με τη στωϊκή ανοχή των υβριζομένων δημοκρατών.
– Το με επίσημη κυβερνητική καθιέρωση του άβατου των Εξαρχείων, γιατί όχι και του άβατου των ναρκωτικών, παρασκευαστών εκρηκτικών και των κακοποιών του ποινικού δικαίου στα εντός και στα πέριξ των εκπαιδευτικών μεγάρων.
– Η πλήρης, ή μάλλον προνομιακή ισονομία και ισοπολιτεία, στα αιμοσταγή αποβράσματα της 17 Νοέμβρη. Και όχι μόνον αυτό, αλλά και η οργάνωση τρομοκρατικών ιδεολογικών «συμποσίων», σε πανεπιστημιακές αίθουσες με κύριο εισηγητή τον εξοχότατο Κουφοντίνα!
– Η με επίσημη κυβερνητική καθοδήγηση, απαγόρευσης της συμμετοχής των κυβερνητικών κομματικών και κοινοβουλευτικών στελεχών (embargo), σε πολιτικές συζητήσεις, σε ιδιωτικά (μεγίστης ακροαματικότητας και τηλεθέασης) ραδιοτηλεοπτικά κανάλια, που ασκούν αντικειμενική κριτική στα κυβερνητικά δρώμενα. (Με άλλα λόγια κρούσματα Ερντογανικής και Μαδουριανής συμπεριφοράς).
– Ο διωγμός εναντίον δημοσιογράφων, που ετόλμησαν να καυτηριάσουν το απατηλό δημοψήφισμα υπέρ του Συριζανελικού «όχι», που μέσα σε λίγα 24ωρα μετατράπηκε από την ίδια την … «επαναστάτρια» κυβέρνηση στο πιο ταπεινωτικό «ναι» και αποδοχή του Τρίτου Μνημονίου, που άρχισε να κρατεί για ένα περίπου αιώνα (99 χρόνια), τη χώρα μας, αιχμάλωτη στους δανειστές της.
Περιττό να συνεχίσει κανείς ν’ απαριθμεί τα αμέτρητα κρούσματα υβριστικής συμπεριφοράς, αλλά και σκανδαλώδους ανοχής στα τρομοκρατικά δρώμενα. Και στις δύο περιπτώσεις, οι καταστάσεις αυτές εξελίσσονται σε θερμοκήπια εκτροπής από το δημοκρατικό πολίτευμα, αλλά και καλλιέργειας καθεστώτος κοινοβουλευτικής δικτατορίας.
Φρονιμότερο λοιπόν θα ήταν, οι εκπρόσωποι πολιτικών τάσεων, που ποικιλοτρόπως ανέχτηκαν αυτούς που ναρκοθετούν την ομαλότητα με δολιοφθορές σαν αυτή του ΣΚΑΪ και της «Καθημερινής», ν’ αναλογιστούν τις ευθύνες τους. Το παρήγορο είναι, ότι οι εκπρόσωποι αυτοί εξέφρασαν ήδη τον αποτροπιασμό τους για τη δολιοφθορά αυτή.
Το προτιμότερο όμως θα ήταν, εάν όντως αποδοκιμάζουν το imperium του τρόμου και της βίας, να το αποδείξουν του λοιπού, δια της σιωπής και όχι με τις ύβρεις και τις απειλές. Κρείττον εστί το σιγάν!
Και η αρχή ας γίνει, από τον ίδιο τον πρωθυπουργό, ο οποίος έχει μετατρέψει σε μανιέρα, σε τρόπο συμπεριφοράς, την επίσημη, υβριστική και διωκτική συμπεριφορά, εναντίον όχι μόνο της αντιπολίτευσης, αλλά και εναντίον όλων των πατριωτών δημοκρατών αυτής της χώρας.
Ας ευχηθούμε, η τελευταία ομιλία του στη Θεσσαλονίκη, ενώπιον 100% φερτού από τον ελληνικό νότο κομματικού ακροατηρίου και σε χώρο περιφρουρούμενο από χιλιάδες ένστολους αλλά και … μυστικούς αστυνομικούς, ας ελπίσουμε λοιπόν αυτό το χρονικό της υβριστικής του εκτροπής να είναι το τελευταίο, για το καλό της χώρας, αλλά και του ιδίου του πρωθυπουργού…
