Ο Ευρυβιάδης Σοφός, ο Μιγκέλ Καστίγιο Ντιντιέ, η Ηλέκτρα Ανδρεάδη και ο Βάιος Λιαπής απέσπασαν τα Κρατικά Βραβεία Λογοτεχνικής Μετάφρασης του 2017. Όπως αναφέρεται σε ανακοίνωση του υπουργείου Πολιτισμού, η κριτική επιτροπή επέλεξε εκδόσεις του έτους 2016.
Το Κρατικό Βραβείο Μετάφρασης Έργου Ξένης Λογοτεχνίας στην Ελληνική Γλώσσα απονεμήθηκε κατά πλειοψηφία στον Ευρυβιάδη Σοφό για τη μετάφραση από τα καταλανικά του μυθιστορήματος Confiteor, του Jaume Cabre (Ζάουμε Καμπρέ), με επιμέλεια της Χαράς Σκιαδέλλη, εκδόσεις Πόλις 2016.
Το Κρατικό Βραβείο Μετάφρασης Έργου Ελληνικής Λογοτεχνίας σε Ξένη Γλώσσα απονεμήθηκε ομόφωνα στον διακεκριμένο ελληνιστή, δόκιμο μεταφραστή και μελετητή του έργου του Σεφέρη από το ’60, Miguel Castillo Didier (Μιγκέλ Καστίγιο Ντιντιέ) για τη σχολιασμένη μετάφραση στα ισπανικά και την εισαγωγή του στο έργο Yorgos Seferis, Seferis integro με τα ποιητικά Άπαντα του Σεφέρη, που πρωτοκυκλοφόρησε στη Χιλή (Σαντιάγο) από τις εκδόσεις Tres Puntos 2016.
Το Κρατικό Βραβείο Απόδοσης Έργου της Αρχαίας Ελληνικής Γραμματείας στα Νέα Ελληνικά απονέμεται κατά πλειοψηφία εξ ημισείας στην Ηλέκτρα Ανδρεάδη για τη δουλειά της -εισαγωγή, σχολιασμένη μετάφραση, σημειώσεις- στο έργο Τραχίνιαι, του Σοφοκλή, εκδόσεις Στιγμή 2016, και στον Βάιο Λιαπή για τη φιλολογική δουλειά του -εισαγωγή, μετάφραση, σημειώσεις- στο έργο Κύκλωψ του Ευριπίδη, εκδόσεις Κίχλη, 2016.
Η Κριτική Επιτροπή των Βραβείων Λογοτεχνικής Μετάφρασης 2017 σημειώνει, μεταξύ άλλων, στην εισηγητική έκθεσή της ότι ο Ευρυβιάδης Σοφός, που τιμήθηκε με το Βραβείο Μετάφρασης Έργου Ξένης Λογοτεχνίας, «προσέγγισε με ευαισθησία τα διαφορετικά γλωσσικά επίπεδα» του Confiteor και «απέδωσε με ρέοντα λόγο τον ρυθμό και την ατμόσφαιρα» αυτού του μυθιστορήματος υψηλών μεταφραστικών απαιτήσεων που πραγματεύεται το θέμα του Κακού. Ο Μιγκέλ Καστίγιο Ντιντιέ, που τιμήθηκε με το Βραβείο Μετάφρασης Έργου Ελληνικής Λογοτεχνίας, εισάγει με έγκυρες μεταφράσεις του Έλληνες λογοτέχνες και το έργο τους στο ισπανόφωνο κοινό και με τη συγκεκριμένη μετάφραση του ποιητικού έργου του Σεφέρη «απευθύνεται κυρίως στο ισπανόφωνο κοινό της Λατινικής Αμερικής». Οι μεταφράσεις έργων αρχαίας ελληνικής γραμματείας οφείλουν μεταξύ άλλων «να αποδίδουν το πρωτότυπο με επαρκή πιστότητα σε ένα ρέον και εύληπτο για τον σύγχρονο αναγνώστη ιδίωμα, και να συμπεριλαμβάνουν κατατοπιστικές εισαγωγικές παρατηρήσεις που να εντάσσουν το κάθε έργο στο ιστορικό του πλαίσιο και στο γραμματειακό είδος στο οποίο ανήκει».