Ήταν εκπληκτικό αυτό που συνέβη το βράδυ της Παρασκευής στο ΟΑΚΑ. Ένας Παναθηναϊκός όπως δεν τον είχαμε δει ξανά φέτος, να βγάζει ενέργεια και ένταση, να βγάζει πάθος και πίστη, να βγάζει πρωταγωνιστές που αμφιβάλλαμε ζωηρά αν θα καταφέρουν να δικαιολογήσουν τον ντόρο που έκανε η μεταγραφή τους και τα χρήματα που δαπανήθηκαν, όπως ο Παπαπέτρου.
Μια εξέδρα που «έδεσε» ξανά με την ομάδα, που έγινε ένα μαζί της, που πίεσε τον αντίπαλο στις κρίσιμες στιγμές και που έφυγε – επιτέλους – γεμάτος από το κλειστό.
Γεμάτος από την εικόνα της ομάδας του και από μια νίκη που εκτός από βαθμολογική ανάσα, χαρίζει περισσότερο ώθηση, προσφέρει αισιοδοξία και σου δίνει λόγους να ελπίζεις πως σιγά σιγά θα επιστρέψουμε στην… κανονικότητα. Και η κανονικότητα στη Euroleague θέλει τον Παναθηναϊκό πρωταγωνιστή και όχι κομπάρσο, όπως εμφανιζόταν έως τώρα.
Δεν ξέρω αν για τη μεταμόρφωση… εν μία νυκτί ευθύνεται η αποχώρηση του Πασκουάλ ή η έλευση του Πιτίνο. Πιθανότατα και τα δύο. Ο Καταλανός δεν είχε να δώσει τίποτα περισσότερο στην ομάδα. Έτσι κι αλλιώς τα όσα έδωσε στα 2 χρόνια στον πάγκο δεν ήταν πολλά.
Ο Πασκουάλ αποδείχτηκε ένας προπονητής που δεν μπορούσε να σηκώσει το βάρος του πάγκου μιας τόσο μεγάλη ομάδας όπως ο Παναθηναϊκός. Δεν ταιριάζουν όλοι με όλους. Ίσως ο Καταλανός σε μια άλλη ομάδα, όταν με το καλό πάει, να πετύχει πολλά περισσότερα. Όμως για τους στόχους του Παναθηναϊκού, το να σηκώνει απλά το πρωτάθλημα, σημαίνει πως δεν ταιριάζει στη φιλοσοφία και στην ιστορία ενός συλλόγου με έξι ευρωπαϊκές κούπες.
Η άφιξη του θρυλικού Πιτίνο έφερε… αμερικάνικο αέρα στον Παναθηναϊκό, οι κινήσεις του στον πάγκο και το «yes, yes, yes» που τον έπιασε η κάμερα να φωνάζει, έχοντας σφιγμένη τη γροθιά του, ήταν η απάντηση για το αν έχει κίνητρο.
Ο Πιτίνο δεν ήρθε στα μέρη μας για να χαλάσει το όνομα που με κόπο έχτισε όλα αυτά τα χρόνια στη μακρινή και εντελώς διαφορετική Αμερική. Ήρθε για να μεγαλώσει τον μύθο του.
Ο Παναθηναϊκός έχει μπροστά του ένα ντέρμπι στο ΣΕΦ, ένα ντέρμπι πολύ δυσκολότερο ίσως από κάθε άλλο που έχει δώσει με τον Ολυμπιακό από τότε που η Ευρωλίγκα πήρε τη σημερινή της μορφή. Ο Ολυμπιακός είναι πληγωμένος από την ήττα – σοκ στη Νταρουσάφακα και βαθμολογικά δεν τον… παίρνει για εντός έδρας απώλεια.
Πλέον η διοργάνωση δεν είναι στο ξεκίνημά της, φτάσαμε στα μισά και ίσως ο επόμενος μήνας να είναι ο πλέον καθοριστικός για τη βαθμολογική κατάληξη των ομάδων.
Αν οι «πράσινοι» καταφέρουν και φύγουν νικητές από το Στάδιο Ειρήνης κ Φιλίας, θα έχουν κάνει ένα τεράστιο άλμα για την… επιστροφή τους. Την επιστροφή τους και στην κανονικότητα και στη διεκδίκηση στόχων που μέχρι πρότινος έμοιαζαν μακρινοί για φέτος.
