Αναζήτηση
Η ΝΔ μίλησε για κυβέρνηση «κουρελού, το Κίνημα Αλλαγής για έναν πρωθυπουργό όμηρο του Καμμένου που ικετεύει για στήριξη.
Αυτό που θα μπορούσε να ειπωθεί για τη συνέντευξη του Αλέξη Τσίπρα στο Open είναι ότι πρόκειται για έναν… μετρ της πολιτικής επικοινωνίας και των τακτικισμών. Εχει το χάρισμα να μετατρέπει την καταστροφή σε επιτυχία. Το πολιτικό πρόβλημα σε χαλαρή διακυβέρνηση. Την απώλεια της δεδηλωμένης σε εκβιασμό κατά του συνέταιρού του, την απαίτηση του κόσμου για πρόωρες εκλογές σε προσωπική στρατηγική του και επιλογή που θα κάνει ανάλογα με το πότε τον συμφέρει.
Όμως, από τη συνέντευξη και το…γάντι που πέταξε στον Καμμένο να τον στηρίξει αλλιώς θα ζητήσει ψήφο εμπιστοσύνης, προκύπτει αβίαστα το συμπέρασμα ότι όλο αυτή η «δύσκολη» κατάσταση που έχει δημιουργηθεί με τους ΑΝΕΛ μοιάζει με στημένο σκηνικό.
Με μια προσυμφωνημένη ρήξη με τον Πάνο Καμμένο με σκοπό να κερδίσουν και οι δύο. Ένα… win – win παιχνίδι ή όπως έχει πει ο… φίλος Ταγίπ Ερντογάν ένα παιχνίδι «kazan – kazan».
Ο μεν Καμμένος να παίξει το τελευταίο του χαρτί εμφανιζόμενος με «κόκκινες γραμμές» (όπως λέει και το νέο του σποτάκι) και να πάει σε εκλογές αναβαπτισμένος και βάζοντας τις κωλοτούμπες της τετραετίας στο ντουλάπι και μαζί τις ευκαιρίες που είχε να ρίξει την κυβέρνηση για το Μακεδονικό, αν ήθελε όντως να εμποδίσει τη συμφωνία των Πρεσπών.
Ο δε Τσίπρας να πάρει μια ψήφο εμπιστοσύνης έχοντας εξασφαλίσει από άλλα κόμματα έξι βουλευτές και να συνεχίσει να κυβερνά σε μια κυβέρνηση πράγματι κουρελού και με τον Καμμένο να τον… ανέχεται στη Βουλή. Μέχρι να δει που θα πάνε τα πράγματα, πόσο μπορεί να αντέξει.
Ψεύτικα τελεσίγραφα
Το τελεσίγραφο στον Καμμένο μοιάζει τόσο ψεύτικο για να είναι αληθινό. Θα ρίσκαρε ο πρόεδρος των ΑΝΕΛ να πάει ο Τσίπρας εδώ και τώρα σε εκλογές και να χαθούν οι καρέκλες της βουλής και οι… ασυλίες; Σε καμιά περίπτωση, τη φόρμουλα ψάχνουν και θα επιβεβαιώσουν την Παρασκευή ώστε και η κυβέρνηση να μην πέσει και ο Καμμένος να είναι χορτάτος. Ο δε Τσίπρας μπορεί να δείχνει ότι πέταξε λευκή πετσέτα και παραδίδεται στις ορέξεις του υπουργού Αμυνας, όμως, είτε είναι τόσο αλαζών που δεν μπορεί να αντιληφθεί την πραγματικότητα είτε έχει κλείσει πολιτικά deal κι έχει μαζέψει τα κουκιά και για τη συμφωνία των Πρεσπών και για την κοινοβουλευτική πλειοψηφία που χρειάζεται. Τους 151 δηλαδή, επομένως τα 6 δεκανίκια που απαιτούνται για να μην οδηγήσει τη χώρα σε εκλογές.
Το τελεσίγραφο «ή με στηρίζεις ή πάω σε ψήφο εμπιστοσύνης κι αν δεν έχω 151 πάω σε εκλογές», μοιάζει με το τελευταίο επεισόδιο ενός καλοσχεδιασμένου σήριαλ που είχε συμφωνηθεί από πριν με τον Καμμένο. Το παιχνίδι είναι στημένο κι από πριν ξεπουλημένο όπως λέει και το τραγούδι, όλα τα υπόλοιπα είναι απλά επικοινωνία για να μένει ο κόσμος να αγωνιά.
Και για όσους δεν πιστεύουν ότι ο Τσίπρας είναι «παίκτης» ας δουν τα νούμερα και τα πρόσωπα. Στους 145 βουλευτές που διαθέτει σήμερα ο ΣΥΡΙΖΑ θα προστεθούν η υφυπουργός Κατερίνα Παπακώστα, που είναι ανεξάρτητη και έχει εκλεγεί με τη ΝΔ, η υπουργός Έλενα Κουντουρά και ο υφυπουργός Βασίλης Κόκκαλης που μαζί με τους Θ. Παπαχριστόπουλο και Κ. Ζουράρι είναι εκλεγμένοι με τους ΑΝΕΛ, ο Σπύρος Δανέλης από το Ποτάμι και ο Γιάννης Σαρίδης από την Ενωση Κεντρώων. Αρα, ο Καμμένος μπορεί να πάρει τα κομμάτια του και να φύγει, παίζοντας το πατριώτης εκ του ασφαλούς με ένα κόμμα – σφραγίδα.
Παράλληλα ο κ. Τσίπρας εμφανίστηκε και πάλι επιλέγοντας ξανά να παρουσιάσει τη δική του, εικονική πραγματικότητα, και αρνούμενος να δει την κατάσταση και τις απόψεις της ελληνικής κοινωνίας.
Δίνοντας συνέντευξη στο Open και την Ελλη Στάη, εμφανίστηκε για ακόμη μια φορά υπερφίαλος, αναγάγοντας σε μείζονες επιτυχίες και μεγάλες παρακαταθήκες του, την έξοδο από τα μνημόνια και την αναβάθμιση της εξωτερικής πολιτικής.
Αρνούμενος επί της ουσίας, όμως, να απαντήσει τι τελικά συνιστά επιτυχία στην οικονομία, όταν οι αγορές είναι ακόμη κλειστές. Όταν η περιουσία έχει δοθεί για 100 χρόνια, όταν έχει καταργηθεί το ΕΚΑΣ, όταν γίνονται χιλιάδες πλειστηριασμοί. Αυτά σίγουρα δεν συνιστούν… αριστερή πολιτική.
Ή ότι το γεγονός πως η συμφωνία των Πρεσπών έκλεισε χωρίς να υπάρχει ευρύτερη συναίνεση και χωρίς καν να υπάρχει συμβούλιο πολιτικών αρχηγών.
Ανοίγοντας κι επίσημα την προεκλογική περίοδο, ο κ. Τσίπρας εμφανίστηκε όχι ως πρωθυπουργός που υπερασπίζεται το έργο του, αλλά επιτιθέμενος στη ΝΔ και τον Κυριάκο Μητσοτάκη που δεν μπορεί εκ της θέσεώς του να πάρει αποφάσεις.
Επιμένοντας ότι η συμφωνία των Πρεσπών είναι τεράστια επιτυχία για την Ελλάδα την οποία οφείλουν οι Ελληνες στον ίδιο, ο πρωθυπουργός αρνείται ακόμη και το γεγονός ότι η μισή Βουλή και το 60% με 70% του ελληνικού λαού λέει «όχι».
Τόνισε μάλιστα ότι δεν θα επιτρέψει ο ίδιος να ξεφτιλιστεί η χώρα στη διεθνή κοινότητα, στέλνοντας μήνυμα σε όλους, και στον Καμμένο, ότι η συμφωνία θα ψηφιστεί πάση θυσία.
Προφανώς ξεφτίλα είναι να μην υπακούσει στις εντολές της διεθνούς κοινότητας, αλλά δεν είναι ξεφτίλα το γεγονός ότι μια διεθνής σύμβαση, μείζονος εθνικής σημασίας, μπορεί να περάσει μόνο με 151 βουλευτές και χωρίς τη βούληση του ελληνικού λαού.
Καμιά κρίση
Ο κύριος Τσίπρας δεν είδε ούτε καν ότι υπάρχει κυβερνητική κρίση, ερμηνεύοντας τον Πάνο Καμμένο ότι δεν θα άρει την εμπιστοσύνη του στην κυβέρνηση. «Αυτό θα ρωτήσω την Παρασκευή που θα τον συναντήσω», είπε, λες και δεν αντιλαμβάνεται ο κόσμος ότι πρόκειται για ένα στημένο παιχνίδι στο οποίο ο Καμμένος θα το παίξει «μακεδονομάχος» για να διασωθεί πολιτικά.
Παιχνίδια με τη Δημοκρατία στις πλάτες της χώρας μιας και ο ίδιος ο πρωθυπουργός είπε ότι θα «μετρηθούμε στη Βουλή», υπονοώντας ότι ενδεχομένως έχει βρει άλλη πλειοψηφία για να συνεχίσει να κυβερνά μέχρι τον Οκτώβριο.
Είπε ακόμη ότι «κοιμάται ήσυχος» τα βράδια γιατί είναι με την σωστή πλευρά της ιστορίας. Αλλά της ιστορίας που ο ίδιος έχει ερμηνεύσει, όχι της πραγματικής η οποία λέει ότι σε μια σειρά από κρίσιμα ζητήματα υπάρχει πλήρης δυσαρμονία της κυβέρνησης με την κοινωνία.
Κατηγόρησε τη ΝΔ ότι αυτή παίζει παιχνίδια κάτω από το τραπέζι και κάνει μεταγραφές και αποστασίες, αλλά ξέχασε ότι ο ίδιος «χρύσωσε» την Κατερίνα Παπακώστα δίνοντάς της υπουργικό θώκο για να στηρίξει την κυβέρνηση. Την βουλευτή της ΝΔ που μέχρι πριν από μερικούς μήνες έβριζε τον ΣΥΡΙΖΑ.
Επομένως, σύμφωνα με τον ίδιο μπορεί να συνεχίσει να κυβερνά, παρά το γεγονός ότι υπάρχει σοβαρό πολιτικό πρόβλημα και σε μια «ανάπηρη» κοινοβουλευτική δύναμη.
Αλλά θα πάει σε πρόωρες εκλογές αν δεν έχει 151, είπε, αφήνοντας να εννοηθεί ότι έχει προφανώς βρει τους βουλευτές που θα τον στηρίξουν, έχει κάνει τα… κουμάντα του με απλά λόγια.
Ο κ. Τσίπρας δικαιολόγησε ακόμη και τον Πολάκη και τις απαράδεκτες παρεμβάσεις του στη Δικαιοσύνη, παίρνοντας καθαρά θέση υπέρ του.
Αν και χαρακτήρισε λάθος ότι ο αναπληρωτής υπουργός έβγαλε την επιστολή στον Αρειο Πάγο στο διαδίκτυο, εντούτοις δικαιολόγησε αυτή του την κίνηση παραλληλίζοντάς την με τη μήνυση Σαμαρά σε δικαστές. Ενας σοβαρός πρωθυπουργός θα τον είχε… παραιτήσει την ίδια στιγμή και δεν θα τον «χάιδευε» για ένα τόσο σοβαρό ατόπημα.
Κι ενώ είπε ότι πρέπει να αφήσει τη δικαιοσύνη να κάνει τη δουλειά της, επιτρέπει σε υπουργούς του να παρεμβαίνουν με απροκάλυπτο τρόπο, ειδικά στην περίπτωση της ενοχοποίησης πολιτικών προσώπων για την υπόθεση της Novartis.
Θεωρεί μάλιστα ότι είναι… απλά κριτική να βγάζει ο Πολάκης φόρα παρτίδα τα ονόματα δικαστών και απέκρουσε την κατηγορία για παραδικαστικό στο Μαξίμου.
Αρνήθηκε, όμως, να μιλήσει για τον «Ρασπούτιν» της κυβέρνησης που παρεμβαίνει στη Δικαιοσύνη και για τις μυστικές συναντήσεις στο Μαξίμου με τις οποίες σχεδιάστηκε η σκευωρία κατά συγκεκριμένων προσώπων. Όπως αποκάλυψαν άλλωστε και οι προστατευόμενοι μάρτυρες που κάποτε ήταν «ήρωες» και τώρα αποδιοπομπαίοι τράγοι.
Οικονομία
Στην εικονική πραγματικότητα που ζει η κυβέρνηση, ο πρωθυπουργός είπε ότι παρέλαβε μια χώρα σε χρεοκοπία και την έσωσε, ξεχνώντας και πάλι το καταστροφικό εξάμηνο του 2015.
Ενώ για τα δικά του μέτρα λιτότητας είπε ότι οι άλλοι πήραν δέκα φορές περισσότερα μέτρα, αδιαφορώντας για το γεγονός ότι άλλα λέει η ελληνική κοινωνία που στενάζει από τους φόρους και τις ασφαλιστικές εισφορές.
«Μια κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ θα ακυρώσει και το μέτρο της μείωσης του αφορολόγητου», είπε ο κ. Τσίπρας κλείνοντας το μάτι στους ψηφοφόρους, αλλά ξεχνώντας ότι αυτός ψήφισε αυτό το μέτρο.
Ως… μετρ της πολιτικής εξαπάτησης μέχρι και την Ανγκελα Μέρκελ «καθαγίασε» ξεχνώντας το Go Back και λέγοντας ότι είναι μια μεγάλη προσωπικότητα που την προσκάλεσε μετά το μνημόνιο για να δείξει ότι έγινε κάτι πολύ μεγάλο στην οικονομία.
