Χτες ήταν υπό παραίτηση.
Μάλιστα, έκανε και μίνι συγκινητική τελετή παράδοσης στους στρατηγούς.
Το βράδυ άρχισε να το γυρίζει.
Το πρωί έκανε πλακίτσες.
Σήμερα είχε κανονίσει συνεδρίαση της Κοινοβουλευτικής Ομάδας των ΑΝΕΛ.
Μετά τη διέκοψε.
Είχε πει ότι εκεί θα εξηγούσε ποια στάση θα κρατήσει, έχοντας διαρρεύσει ο ίδιος ότι σκοπός του να ανακοινώσει ότι θα αποσύρει την υποστήριξή του από την κυβέρνηση.
Μετά ανέβασε tweet που λίγο πολύ μας είπε όλα καλά, θα καταψηφίσει τη Συμφωνία των Πρεσπών αλλά δεν θα θέσει θέμα εμπιστοσύνης στην κυβέρνηση.
Είχε κανονίσει συνάντηση με τον Τσίπρα και το ραντεβού είχε ανακοινωθεί για σήμερα.
Μετά το ακύρωσε.
Είχε ανακοινώσει συνέντευξη σε τηλεοπτικό κανάλι για να μιλήσει για όλα αυτά.
Μετά την ακύρωσε.
Πλέον ο χρόνος κατά τη διάρκεια του οποίου ο Πάνος Καμμένος διατηρεί την ίδια άποψη, θέση ή τοποθέτηση έχει περιοριστεί σε λίγες ώρες και γίνεται όλο και πιο σύντομο.
Πλέον δεν έχουμε έναν αλλά δύο Καμμένους, που ο ένας αντιφάσκει με τον άλλο.
Είναι λες και υπάρχει ένας διχασμός προσωπικότητας.
Ο ένας Πάνος Καμμένος διαρκώς θυμάται τις αρχές και την ιστορία.
Τον πνίγει το δίκιο του λαού.
Οι μνήμες των Σαλαμινομάχων και της Μπουμπουλίνας.
Δακρύζει για τη Μακεδονία μας.
Είναι έτοιμος να τα παρατήσει όλα.
Να παραιτηθεί.
Να κάνει ηρωική έξοδο.
Να ξεκινήσει ανένδοτο.
Ο άλλος Πάνος Καμμένος, βγαίνει μέσα από απόν άλλο του εαυτό εκεί όπου το περιμένεις.
Είναι ρεαλιστής.
Θυμάται τις υποχρεώσεις που έχει στον Κριστιάν Χατζημηνά και τους άλλους εμπόρους όπλων.
Θέλει να είναι υπουργός. Θέλει να κάνει «δουλίτσες». Θέλει να στηρίξει τον Αλέξη Τσίπρα. Θέλει να μείνει στην κυβέρνηση.
Για πάντα. Ακόμη και μετά τις εκλογές.
Και έτσι καθόμαστε και βλέπουμε τη φαρσοκωμωδία «από ποιο πλευρό ξύπνησε σήμερα ο Πάνος Καμμένος», με τις εναλλαγές διαθέσεων, τις αντικρουόμενες δηλώσεις, τα διαρκή ψεύδη του τύπου «πότε είπα εγώ ότι θα παραιτηθώ».
Και αυτή η φαρσοκωμωδία είναι τμήμα της κυβέρνησης.
Αυτή η φαρσοκωμωδία προΐσταται ενός από τα σημαντικότερα υπουργεία.
Αυτή η φαρσοκωμωδία αποφασίζει για αγορές και πωλήσεις όπλων.
Όμως, αυτό που δεν έχει καταλάβει ο Πάνος Καμμένος (και ο… άλλος Πάνος Καμμένος), είναι ότι ο Τσίπρας ούτως ή άλλως θα τον τελειώσει.
Θα του πάρει τους βουλευτές και μετά απλώς δεν θα τον χρειάζεται.
Θα τον ταΐζει στα λιοντάρια της αρένας και αυτός θα νομίζει ότι κάνει πολιτικό παιχνίδι.
Γιατί πάντα κάποιος μπορεί να αποδειχτεί περισσότερο κυνικός.
Και κάπου εδώ τελειώνει η καριέρα (ή το ανέκδοτο) με τον Πάνο Καμμένο.
Ούτε με κρότο, ούτε με λυγμό. Με έναν απλό ήχο ανακούφισης.