Ο Έλληνας τεχνικός αναφέρθηκε στην καριέρα του στο μπάσκετ, δηλώνοντας άβολα να βρίσκεται στο επίκεντρο της προσοχής. Σχολίασε τον τίτλο που κατέκτησε με τον Ολυμπιακό χαρακτηρίζοντάς τον ως μία από τις καλύτερες στιγμές της ζωής του, μετά την γέννηση της κόρης του. Έκανε έναν «απολογισμό» της μέχρι τώρα πορείας του στην προπονητική και μίλησε για τη ζωή στην παγωμένη Μόσχα και την Χίμκι.
Αναλυτικά όσα ανέφερε:
«Αγαπώ τόσο πολύ το μπάσκετ. Για μένα είναι πάθος. Προσπαθώ να δίνω στην ομάδα ό,τι παίρνω όπως για παράδειγμα δημιουργικότητα από τον καθένα. Το μπάσκετ αλλάζει κάθε μέρα και πρέπει να προσαρμόζεσαι στις νέες συνθήκες. Γίνεται πιο δυνατό και γρήγορο. Δεν νιώθω άνετα να είμαι στο επίκεντρο της προσοχής.
Οι παίκτες πρέπει να έχουν τα «φώτα» δημοσιότητας. Κάθε χρόνο προσπαθώ να προσαρμοστώ στο μπάσκετ. Προσπαθώ να επιλέγω γρήγορους και αθλητικούς παίκτες, με μυαλό και δυναμισμό. Δεν είναι εύκολο. Είμαστε άνθρωποι και όλοι κάνουμε λάθη, με εμένα πρώτο. Προσπαθώ να εξηγώ με καλό τρόπο τι μπορεί να κάνει κάποιος, αλλά η φιλοσοφία μου είναι να δίνω χρόνο».
Για τον τίτλο με τον Ολυμπιακό: «Ήταν μία από τις καλύτερες στιγμές στην ζωή, μετά την γέννηση της κόρης μου. Υποστήριζα ως φίλαθλος τον Ολυμπιακό από μικρή ηλικία και το να κερδίζω τον τίτλο με την ομάδα ήταν πραγματικά κάτι απίστευτο. Δεν μπορώ να το ξεχάσω. Στο ξεκίνημα της καριέρας μου δεν μπορούσα να φανταστώ ότι θα έχω προπονήσει πέντε ομάδες στην Euroleague, έναν τίτλο, Final Four με την Λοκομοτίβ Κούμπαν και την πορεία με την Χίμκι. Είμαι πολύ χαρούμενος με όσα έχω πετύχει».
Για την ζωή στην Μόσχα: «Όταν ήρθα στην Ρωσία πρώτη φορά ο πρόεδρος τις Λόκο είχε αμφιβολίες στο πώς θα μπορέσω να προσαρμοστώ στην νοοτροπία της χώρας γιατί είμαι Έλληνας και ζω στην θάλασσα και τον ήλιο. Η διαβίωση δεν είναι πρόβλημα, το απολαμβάνω. Σίγουρα η Μόσχα είναι καλύτερη την άνοιξη και τον Ιούλιο αλλά πραγματικά το διασκεδάζω.
Μου αρέσει η αθλητική κουλτούρα. Η Χίμκι είναι σπουδαίο μέρος για εμένα. Πέρσι πετύχαμε τους δύο στόχους μας στην Euroleague και την VTB. Φέτος θέλουμε το ίδιο και να ανταγωνιστούμε τις ομάδες από το υψηλότερο επίπεδο.
Πλέον στο μπάσκετ πρέπει να είσαι καλά οργανωμένος. Δεν υπάρχει χρόνος με τα ταξίδια και τα παιχνίδια. Είναι δύσκολο πνευματικά. Μερικές φορές ξυπνάω το βράδυ και μου παίρνει 2-3 δευτερόλεπτα να καταλάβω σε ποια πόλη βρίσκομαι. Αυτή είναι η ζωή μας, είναι συναρπαστικό να είσαι στην Euroleague. Είναι μία οικογένεια. Δεν παραπονιέμαι. Υπάρχει μεγάλη πίεση στους προπονητές και προσπαθώ να ελέγχω τον εαυτό μου. Αν είμαι φυσιολογικός έξω από το παρκέ νομίζω ότι βοηθά πολύ».
