Ως ένα “νέο στοίχημα στη σταδιοδρομία ενός πρώην κομμουνιστή, που συνεχίζει να προσεγγίζει το κέντρο”, χαρακτηρίζει η γαλλική Liberation την ψήφο εμπιστοσύνης που ο Αλέξης Τσίπρας ζήτησε μετά την παραίτηση του κυβερνητικού του εταίρου Πάνου Καμμένου. “Τίποτα δεν τον υποχρέωνε να τη ζητήσει. Για άλλη μια φορά, ο ηγέτης του Σύριζα φαίνεται να παίζει μία παρτίδα πόκερ για να ξεφύγει από την πολιτική αναταραχή στην οποία βρίσκεται”, γράφει η γαλλική εφημερίδα και προσθέτει: “Ο Τσίπρας, είναι καλλιτέχνης στον κίνδυνο!”.
Η αποχώρηση του Καμμένου από τον κυβερνητικό συνασπισμό, εξαιτίας της συμφωνίας των Πρεσπών, υποχρεώνει τον Αλέξη Τσίπρα “να αναζωογονήσει την κυβέρνησή του και να ξαναβρεί την πλειοψηφία του ζητώντας ψήφο εμπιστοσύνης”, γράφει η Liberation.
“Στην πραγματικότητα, πρόκειται για «έναν ελεγχόμενο κίνδυνο» αναλύει ο Νίκος Μαραντζίδης, καθηγητής Πολιτικών Επιστημών στο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης.
“Η πολιτική καριέρα αυτού του Αθηναίου, που γεννήθηκε τον Ιούλιο του 1974, χαρακτηρίζεται από εκλάμψεις. Ο Τσίπρας θήτευσε στην ΚΝΕ, τη νεολαία του πολύ δογματικού ΚΚΕ. Συνέχισε τη σταδιοδρομία του στο Συνασπισμό, ένα μειοψηφικό ευρωκομμουνιστικό κόμμα. Αλλά γρήγορα, εμφανίζεται σε διαδηλώσεις και στις τηλεοπτικές οθόνες ως νεαρός ηγέτης αυτού του κινήματος. Προβάλλεται το 2006, όταν θέτει υποψηφιότητα για δήμαρχος της Αθήνας και πετυχαίνει το 10,51% των ψήφων. Η άνοδος του είναι αστραπιαία με την κρίση που ξέσπασε στην Ελλάδα το 2010. Δίνει στον Συρίζα, συνασπισμό της ριζοσπαστικής αριστεράς, που διαθέτει λιγότερο από 5% στις εκλογές του 2009, πάνω από 25% στις εκλογές του Ιούνιου 2012. Τρία χρόνια αργότερα, με την εκστρατεία εναντίον της λιτότητας που εφαρμόζουν στη χώρα η Ευρωπαϊκή Ένωση και το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, ο Αλ. Τσίπρας δίνει στο συνασπισμό του το καλύτερο ιστορικό του αποτέλεσμα, πετυχαίνοντας 36,3% των ψήφων. Γίνεται πρωθυπουργός και συμμαχεί με τους ΑΝΕΛ για να κυβερνήσει τη χώρα. Είναι ο πρώτος επικεφαλής κυβέρνησης που δεν ορκίσθηκε στη Βίβλο κατά τη τελετή της ανάληψης των καθηκόντων του. Μία άλλη παράδοση την οποία δεν εφαρμόζει, κατά το πρώτο εξάμηνο του 2015 είναι να συμμορφωθεί στις διαταγές των Βρυξελλών. Όταν οι διαπραγματεύσεις είναι ολοκληρωτικά μπλοκαρισμένες τελικά τον Ιούνιο, μόλις έξι μήνες από την άνοδο στην εξουσία του κυβερνητικού σχηματισμού του, ο Τσίπρας εκπλήσσει τους πάντες διοργανώνοντας δημοψήφισμα στις 5 Ιουλίου. Περισσότερο από το 60% των πολιτών ψηφίζουν κατά των νέων μέτρων λιτότητας. Μία εβδομάδα αργότερα ο Τσίπρας υπογράφει, με το πιστόλι στον κρόταφο ένα νέο δανειακό πρόγραμμα με την ΕΕ και δεσμεύεται να εφαρμόσει μια νέα δόση λιτότητας. Με το που το νέο πρόγραμμα επικυρώθηκε από το κοινοβούλιο του, οργανώνει νέες βουλευτικές εκλογές και τις κερδίζει με περισσότερο από 35% παρά τη ρήξη με την αριστερά πλευρά του κόμματός του”, σημειώνει η γαλλική εφημερίδα.
“Αυτή τη φορά, ο παίκτης Τσίπρας θέλησε να απαλλαγεί από τον ενοχλητικό σύμμαχο ΑΝΕΛ; “Σχετικά με τα κοινωνικά ζητήματα, έχουμε ασυμβίβαστες σχεδόν θέσεις”, λέει ένα στέλεχος του Σύριζα. Και προσθέτει: “Έτσι κι αλλιώς, θα πετύχουμε την ψήφο εμπιστοσύνης, έχουμε τουλάχιστον τις 151 ψήφους που χρειάζονται. Κατανοούμε καλύτερα τον όρο «ελεγχόμενος κίνδυνος»”.
Και επίσης, γιατί την Κυριακή, ο Τσίπρας παρουσιάσθηκε χαλαρός, ενώ ολοκλήρωνε ομιλία του σε εκδήλωση για τη συμφωνία των Πρεσπών: “Σας αρέσει ο κίνδυνος, βλέπω. Κάθε φορά που υπάρχει ένας, είστε έτοιμοι να τον αντιμετωπίσετε με ενθουσιασμό!” είπε χαριτολογώντας ο ίδιος ενώπιον του κοινού που τον χειροκροτούσε πολύ ζωηρά. Ζήτησε, επίσης, από τις «προοδευτικές δυνάμεις να ενωθούν για την επόμενη μέρα».
Σαν να προετοιμάζει νέες συμμαχίες ενόψει των εκλογών που, όπως διαβεβαιώνει, θα πραγματοποιηθούν τον Οκτώβριο. Η εκδήλωση οργανώθηκε από ένα “κίνημα για τη σύγκλιση της κεντροαριστεράς”, την οποία ο Τσίπρας προσεγγίζει όλο και περισσότερο. Μεταξύ των μελών του Σύριζα ορισμένοι ανησυχούν στην υπόθεση ενός επαναπροσδιορισμού του κόμματος. Μέχρι ποιού σημείου θα ακολουθήσουν τον Αλέξη Τσίπρα στην αγάπη του για τον κίνδυνο, τονίζει η Liberation.
