Έμμεσο αλλά ξεκάθαρο μήνυμα προς το Ποτάμι, για το ενδεχόμενο να υπερψηφίσει την Συμφωνία των Πρεσπών ή να απέχει από αυτήν, φρόντισε να στείλει ο Ευάγγελος Βενιζέλος από το βήμα της Βουλής.
«Όποιος ψηφίζει υπέρ της κυβέρνησης ψηφίζει και υπέρ της Συμφωνίας και όποιος ψηφίζει υπέρ της συμφωνίας ή στηρίζει δια της αποχής του τότε στηρίζει την κυβέρνηση», προειδοποίησε ο πρώην πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ.
Η ομιλία του κ. Βενιζέλου ήταν ιδιαίτερα αιχμηρή. Έκανε λόγο για καταστρατήγηση του Συντάγματος και φαινόμενα πρωτοφανούς θεσμικής παρακμής, μόλις ένα στάδιο μετά την θεσμική εκτροπή που ζήσαμε στο χώρο της Δικαιοσύνης.
«Πάμε για κυβέρνηση, συγγνώμη για την έκφραση, πολιτικών ρεταλιών» είπε με νόημα ο κ. Βενιζέλος ο οποίος στη συνέχεια εξαπέλυσε επίθεση στον Αλέξη Τσίπρα για τη χθεσινή αήθη επίθεσή του στον πρώην πρωθυπουργό Λουκά Παπαδήμο.
Αφού χαρακτήρισε «αυθάδη» τα λόγια του Αλέξη Τσίπρα, ο Ευ. Βενιζέλος τόνισε ότι η κυβέρνηση του Λουκά Παπαδήμου το 2011, στην οποία εκείνος ήταν υπουργός Οικονομικών, πέτυχε το PSI, το μεγαλύτερο κούρεμα χρέους «πάνω στο οποίο οικοδομεί η κυβέρνηση του Τσακαλώτου που χάσκει και γλύφει εκεί που έφτυνε», είπε απευθυνόμενος προς τον παρόντα υπουργό Οικονομικών.
Ο πρώην πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ επεφύλαξε δριμύτατη κριτική κατά των βουλευτών που αλλάζουν πολιτική στέγη παρομοιάζοντας τους «με μελισσούλες που πετούν από κομματικό λουλούδι σε κομματικό λουλούδι». Παράλληλα, έστρεψε τα πυρά του στον ΣΥΡΙΖΑ, θυμίζοντας πως σε ανάλογες περιπτώσεις επέβαλε τις παραιτήσεις των Κατριβάνου και Σακελλαρίδη, με την δικαιολογία ότι οι έδρες τους ανήκαν στο κόμμα.
Υπενθύμισε επίσης ότι εντός του ΣΥΡΙΖΑ ήταν εκείνοι που κατήγγειλαν με τον πιο χυδαίο τρόπο εκείνους που ψήφιζαν για Πρόεδρο της Δημοκρατίας το 2014 και έστησαν την γελοιότητα του Χαικάλη και στην συνέχεια υποδέχονταν τους βουλευτές που δεν ψήφισαν το πρώτο και δεύτερο μνημόνιο αλλά ψήφισαν το τρίτο αχρείαστο μνημόνιο.
Την ίδια στιγμή απέρριψε τον κυβερνητικό ισχυρισμό περί παλινόρθωσης της Δεξιάς, υπογραμμίζοντας ότι ο ΣΥΡΙΖΑ συγκυβερνά με τις πιο ακραίες μορφές της Δεξιάς, έχοντας ως κύριο μέλημα τη συνέχιση νομής της εξουσίας, υπό τον φόβο για την επερχόμενη ήττα.
