Για εξάντληση της τετραετίας μιλά στα «ΝΕΑ Σαββατοκύριακο» ο γραμματέας της ΚΕ του ΣΥΡΙΖΑ Πάνος Σκουρλέτης και υποστηρίζει ότι αυτός είναι ο σχεδιασμός της κυβέρνησης και αυτό θα επιχειρήσει να κάνει. Υπεραμύνεται της Συμφωνίας των Πρεσπών, αναφέροντας ότι ο ΣΥΡΙΖΑ πιστώνεται την επίλυση ενός εθνικού ζητήματος με όρους εθνικού συμφέροντος και πατριωτικής ευθύνης. Επιτίθεται στη ΝΔ, κατηγορώντας την ότι καλλιεργεί τη μισαλλοδοξία και ξεκαθαρίζει ότι «άλλο πατριωτισμός και άλλο πατριδοκαπηλία».
Για τις διεργασίες στον πολιτικό χάρτη, επισημαίνει ότι ουδείς έχει υποστηρίξει την άποψη πως ο ΣΥΡΙΖΑ πρέπει να μετεξελιχθεί σε ένα κεντροαριστερό κόμμα. Υπεραμύνεται της διαμόρφωσης ενός νέου πλουραλιστικού, προοδευτικού πόλου, έναν αστερισμό αριστερών, προοδευτικών και οικολογικών δυνάμεων που θα έχει ως κορμό τον ΣΥΡΙΖΑ. Θέτει ως προϋπόθεση να ανοίξει διάλογος με το ΠΑΣΟΚ εάν απαγκιστρωνόταν, όπως λέει, από τον νεοφιλελευθερισμό. Σχετικά με τη θετική στάση του Γιώργου Παπανδρέου στη Συμφωνία των Πρεσπών, αναφέρει ότι η πολιτική παρουσία του πρώην πρωθυπουργού προσδιορίζεται και από τις μεγάλες ευθύνες του για την υπαγωγή της χώρας στα Μνημόνια, για τις οποίες, όπως διευκρινίζει, δεν έχει μιλήσει ακόμη και πρέπει αυτή η συζήτηση να γίνει οργανωμένα και με ανοιχτή ειλικρινή διάθεση. Για τον Πάνο Καμμένο λέει ότι του προκαλεί αλγεινή εντύπωση η μεγάλη άνεση με την οποία συνομιλεί με την Ακροδεξιά.
Η ένταση είναι πρωτοφανής για τη Συμφωνία των Πρεσπών. Μήπως θα έπρεπε να γίνει δημοψήφισμα ή έστω να ψηφιστεί η Συμφωνία από τα 3/5 της Βουλής, δηλαδή από 180 βουλευτές;
Δεν θυμάμαι να είχε γίνει δημοψήφισμα ούτε όταν μπήκαμε στην ΕΟΚ, ούτε στην περίπτωση της ευρωζώνης. Η διαδικασία που προβλέπεται σε αυτές τις περιπτώσεις είναι σαφής καθώς και το θεσμικό πλαίσιο και νομίζω ότι είναι επαρκές. Περισσότερο σημασία δίνω πως με ευθύνη της αντιπολίτευσης δεν έγινε ένας διάλογος επιχειρημάτων, αλλά επιλέχθηκε η οδός των διχαστικών συνθημάτων, της μισαλλοδοξίας χάριν μιας φτηνής, κατώτερης των περιστάσεων, ψηφοθηρικής πρακτικής. Ιστορικά έχει αποδειχθεί πως τα εθνικά θέματα δεν προσφέρονται για να τίθενται σε δημοψηφίσματα.
Θα επιδράσει στο εκλογικό αποτέλεσμα η Συμφωνία;
Επιδρά σίγουρα στην αναδιάταξη του πολιτικού χάρτη, διότι αγγίζει και αναδεικνύει βαθύτερες διαχωριστικές γραμμές και αντιλήψεις. Κατά συνέπεια είναι πολύ πιθανό να έχει αντανάκλαση στην εκλογική συμπεριφορά των πολιτών. Ομως η ιστορική και πατριωτική ευθύνη που καθορίζει τις επιλογές μας, μας επιβάλλει να βάζουμε στην άκρη, τουλάχιστον εμείς, το λεγόμενο πολιτικό κόστος. Ο χώρος μας γνωρίζεται πως υπερασπίζεται με συνέπεια τη συγκεκριμένη θέση από τις αρχές της δεκαετίας του ’90.
Εάν η Συμφωνία τέμνει οριζόντια το πολιτικό σύστημα, ο ΣΥΡΙΖΑ τι κερδίζει;
Θα σας προέτρεπα να μην προσεγγίσουμε το θέμα με όρους στενά κομματικού οφέλους αλλά με όρους εθνικού συμφέροντος. Αυτό σε τελική ανάλυση καθορίζει τη δική μας στάση. Το βέβαιο είναι πως ο ΣΥΡΙΖΑ πιστώνεται την επίλυση ενός εθνικού ζητήματος με όρους εθνικού συμφέροντος και πατριωτικής ευθύνης.
Η ΝΔ δεν κερδίζει; Και το ρωτώ διότι έχει εξαντλήσει όλα τα συνταγματικά της όπλα, ενώ στήριξε και τα συλλαλητήρια.
Η αξιωματική αντιπολίτευση έχει επιλέξει να πολιτεύεται διχαστικά, με συνθήματα και ανιστόρητες αναφορές, αποφεύγοντας μία νηφάλια συζήτηση, αλλά και την πρόσκληση-πρόκληση εκ μέρους του ίδιου του Πρωθυπουργού προς τον Κυριάκο Μητσοτάκη, να κουβεντιάσουν οι δυο τους κάτω από οποιεσδήποτε συνθήκες επί του περιεχομένου της Συμφωνίας των Πρεσπών. Επιλέγει να απευθύνεται σε παρωχημένα εθνολαϊκιστικά αντανακλαστικά ενός μέρους της κοινωνίας, στο θυμικό κάποιων άλλων, καλλιεργώντας τη μισαλλοδοξία χωρίς να θέλει να κάνει μια υπεύθυνη συζήτηση. Αλλο όμως πατριωτισμός και άλλο πατριδοκαπηλία.
Και μιας και μιλάμε για την κίνηση της ΝΔ, γιατί δεν πήγατε πρώτα στη Βουλή τη Συμφωνία των Πρεσπών και μετά να ζητήσετε την ψήφο εμπιστοσύνης;
Νομίζω πως η περιρρέουσα πολιτική ατμόσφαιρα που δημιουργήθηκε, επέβαλλε να τεθεί το θέμα της ψήφου εμπιστοσύνης πριν από την ψηφοφορία για τη Συμφωνία των Πρεσπών. Ετσι, ανεξάρτητα από το αποτέλεσμα της ψηφοφορίας για τις Πρέσπες, εξασφαλίσαμε έναν καθαρό πολιτικό ορίζοντα. Μετά δε την αποχώρηση των ΑΝΕΛ έχουμε μια πιο συμπαγή πολιτικά κοινοβουλευτική πλειοψηφία.
Ακούμε συνέχεια για εξάντληση της τετραετίας. Μήπως όμως οι εκλογές νωρίτερα είναι καλύτερα για τον ΣΥΡΙΖΑ;
Ούτε για τον ΣΥΡΙΖΑ αλλά ούτε για τον κόσμο είναι καλύτερα να γίνουν νωρίτερα οι εκλογές. Ο σχεδιασμός της κυβέρνησης είναι η εξάντληση της τετραετίας και αυτό θα επιχειρήσει να κάνει.
Φοβάστε περαιτέρω άνοδο της Ακροδεξιάς;
Οσο υπάρχουν δυνάμεις που της ανοίγουν τον δρόμο με την πολιτική τους και υιοθετούν τη ρητορική της, όπως συνειδητά επιλέγει να το κάνει η σημερινή ηγεσία της ΝΔ, η Ακροδεξιά θα νομιμοποιείται πολιτικά και θα ενισχύεται.
Σας εξυπηρετεί πολιτικά και μακροπρόθεσμα εκλογικά η ένταση;
Η τεχνητή ένταση και αποπροσανατολιστική είναι και σε καμία περίπτωση δεν βοηθάει, πολύ περισσότερο την κυβέρνηση που αντλεί τα επιχειρήματά της από μια πραγματικότητα που αλλάζει προς το καλύτερο. Για τον ΣΥΡΙΖΑ το προνομιακό πεδίο αντιπαράθεσης είναι το προγραμματικό.
Με βάση τις δημοσκοπήσεις παραμένετε πίσω από τη ΝΔ. Πώς θα αλλάξει, εάν γίνει αυτό, το κλίμα για την κυβέρνηση;
Ηδη το κλίμα έχει αρχίσει να αλλάζει και αυτό θα γίνεται ολοένα και περισσότερο ορατό όσο απομακρυνόμαστε από τα Μνημόνια και υιοθετούνται μέτρα που ανοίγουν έναν άλλο δρόμο για τη χώρα και τον λαό της.
Τελικά ο ΣΥΡΙΖΑ είναι η νέα μεγάλη Κεντροαριστερά ή φοβάστε ότι με τη διαδικασία διεύρυνσης χάνετε τον αριστερό ριζοσπαστισμό σας;
Κανείς δεν έχει υποστηρίξει την άποψη πως ο ΣΥΡΙΖΑ πρέπει να μετεξελιχθεί σε ένα κεντροαριστερό κόμμα. Μιλήσαμε όμως για την ανάγκη να διαμορφωθεί ένας νέος πλατύς, πλουραλιστικός, προοδευτικός πόλος που θα σφραγίσει τις εξελίξεις στη μεταμνημονιακή Ελλάδα. Ενας αστερισμός αριστερών, προοδευτικών και οικολογικών δυνάμεων, που αντικειμενικά θα έχει ως κορμό τον ΣΥΡΙΖΑ. Αυτός ο πόλος, άλλωστε, θα αναμετρηθεί προγραμματικά με τον συντηρητικό πόλο στην επόμενη φάση. Η δύναμή του θα είναι και η πολυχρωμία του.
Θα βλέπατε μελλοντική συμμαχία με πρόσωπα όπως ο Γιώργος Παπανδρέου, που στηρίζει τη Συμφωνία;
Η πολιτική παρουσία του Γιώργου Παπανδρέου δεν προσδιορίζεται μονοσήμαντα από τη θέση του για τη Συμφωνία, αλλά και από τις μεγάλες ευθύνες του για την υπαγωγή της χώρας στα Μνημόνια. Ευθύνες για τις οποίες δεν έχει μιλήσει ακόμη. Αυτή η συζήτηση πρέπει να γίνει οργανωμένα και με ανοιχτή ειλικρινή διάθεση.
Εχουν θέση στα ψηφοδέλτιά σας πρόσωπα από την Κεντροαριστερά, όπως π.χ. ο Δανέλλης, ο Θεοχαρόπουλος κ.ά. ή άλλα περιφερειακά στελέχη;
Πολλοί θεωρούν πως η πολιτική είναι μια σχέση πολιτικής αντιπαροχής. Υποστηρίζεις κάτι και έτσι εξασφαλίζεις μια θέση κάπου. Οσοι κάνουν μια τέτοια προσέγγιση αδυνατούν να αντιληφθούν τις βαθύτερες διεργασίες που συντελέσθηκαν στην κοινωνία τα τελευταία χρόνια. Τα Μνημόνια, η έξοδος από αυτά, η καταλυτική επίδραση της Συμφωνίας των Πρεσπών, η κατάρρευση του παλαιού δικομματισμού δημιουργούν όρους πραγματικών πολιτικών ανακατατάξεων και επαναπροσδιορισμών.
Αρκετά στελέχη των ΑΝΕΛ σάς στηρίζουν και έδωσαν και ψήφο εμπιστοσύνης. Θα συμμετάσχουν ως συνεργαζόμενοι στα ψηφοδέλτια;
Νομίζω πως ισχύουν όσα σας είπα προηγουμένως.
Με το ΠΑΣΟΚ μπορεί να υπάρξει στρατηγική συμμαχία και πώς;
Με το σημερινό ΠΑΣΟΚ της πολιτικής των «ίσων αποστάσεων» μεταξύ ΣΥΡΙΖΑ και ΝΔ, που στην ουσία αποτελεί το καμουφλάζ της πολιτικής του επικοινωνίας με το κύριο Μητσοτάκη, ασφαλώς και όχι. Αν όμως απαγκιστρωνόταν από τον νεοφιλελευθερισμό θα μπορούσε να ανοίξει ένας διάλογος, όπως άλλωστε γίνεται σήμερα στην Ευρώπη με τις αντίστοιχες δυνάμεις.
Ο μέχρι πρότινος σύμμαχός σας, ο Πάνος Καμμένος, είναι ιδιαίτερα επιθετικός πλέον με τον ΣΥΡΙΖΑ, ακόμα και με τον Πρωθυπουργό. Μήπως τελικά ήταν λάθος η συνεργασία μαζί του;
Η συνεργασία προέκυψε κάτω από συγκεκριμένες συνθήκες και ορθώς. Ωστόσο, όσο ο κύριος Καμμένος αυξάνει την επιθετικότητά του είναι σαν να αρνείται τη δίκη του επιλογή για συμμετοχή στην κυβέρνηση το 2015. Ακυρώνει ό,τι καταφέραμε μαζί, σε σχέση με την έξοδο από το πρόγραμμα. Θα σας θυμίσω για άλλη μια φορά πως η προγραμματική θέση της κυβέρνησης για το Μακεδονικό τού ήταν εξαρχής γνωστή. Εκείνο όμως που μου προκαλεί αλγεινή εντύπωση είναι η μεγάλη άνεση με την οποία συνομιλεί με την Ακροδεξιά. Είναι κάτι που ξεπερνά και τους ΑΝΕΛ όπως εμείς τους γνωρίσαμε.
