Όλα τα είχαμε το τρολάρισμα μας έλειπε.
Γιατί μόνο έτσι μπορώ να χαρακτηρίσω την άποψη του Χριστόφορου Βερναρδάκη ότι η κυβέρνηση θα κέρδιζε ένα δημοψήφισμα για τη Συμφωνία των Πρεσπών.
Γιατί όλοι ξέρουμε ότι καλώς ή κακώς για τη Συμφωνία η κοινή γνώμη έχει αρνητική γνώμη.
Όχι γιατί διακατέχεται από κάποιο εθνικισμό (υπάρχει και αυτός αλλά δεν είναι η πιο καθοριστική παράμετρος).
Αλλά γιατί για χρόνια το επίσημο κράτος της έλεγε «όνομά μας είναι η ψυχή μας».
Γιατί η κυβέρνηση δεν έκανε καμιά προσπάθεια να εξηγήσει γιατί χρειαζόταν να λυθεί το ζήτημα (γιατί όντως έπρεπε να λυθεί).
Γιατί η κυβέρνηση δεν θέλησε να υπάρξει εκ των προτέρων συνεννόηση αλλά πόλωση (έρχονται και εκλογές βλέπετε).
Γιατί –και με το δίκιο της– η κοινωνία όπου βλέπει τους αμερικανούς να «δραστηριοποιούνται» έχει μια επιφύλαξη.
Ούτε μπορούμε να παραβλέψουμε ότι αυτό που είδαμε ήταν μια συμφωνία που κανονικά ήταν ώριμη και που όντως θα έπρεπε να μπορεί να εγκριθεί και από δημοψήφισμα (γιατί έτσι θα αποκτούσε πραγματική νομιμοποίηση και θα μαζεύονταν και οι φασίστες που πάνε να εκμεταλλευτούν την υπόθεση), να περνάει με οριακή κοινοβουλευτική πλειοψη φία και κάθε λογής μεθοδεύσεις.
Και το τρολάρισμα του Βερναρδάκη δεν έγκειται απλώς στην άποψη αλλά και στη συμπλήρωση ότι το ερώτημα θα έπρεπε να είναι «να ονομάζεται όπως σήμερα Μακεδονία ή να αλλάξει σε Βόρεια Μακεδονία».
Δηλαδή, το απλό «ναι ή όχι» στη Συμφωνία των Πρεσπών απορρίπτεται και θα έπρεπε να τοποθετηθούν οι πολίτες σε ένα ερώτημα που εκ των πραγμάτων θα έσπρωχνε στη νομιμοποίηση της κυβερνητικής πολιτικής.
Ωραία αντίληψη περί δημοκρατικών επιλογών…
Ανάλογη της δημοκρατικής συνέπειας που έκανε το «ΟΧΙ» στο δημοψήφισμα, ένα μεγαλοπρεπές ναι στα μνημόνια και την επιτροπεία.
Όμως, το πρόβλημα δεν είναι το τρολάρισμα. Άλλωστε, αυτό έχει γίνει πλέον σήμα κατατεθέν του συνόλου του πολιτικού σκηνικού.
Είναι μια ιδιότυπη έπαρση, λες και όλα είναι υπόθεση ενός καλού επικοινωνιακού χειρισμού.
Λες και οι άνθρωποι δεν μπορούν να σκεφτούν και να κρίνουν.
Λες και δεν μπορούν να ξεχωρίσουν το σωστό από το λάθος.
Λες και δεν μπορούν να αποφασίσουν.
Και επειδή οι άνθρωποι και να κρίνουν και να αποφασίσουν μπορούν, καλό είναι οι πολιτικοί να τους ακούσουν και τους μιλήσουν με ειλικρίνεια και μετά να τους ακούσουν ξανά.
Κοινώς να τους σεβαστούν.
Και να μην τους τρολάρουν.
Γιατί εκλογές έρχονται και εκεί οι άνθρωποι ξέρουν και να τιμωρούν.
