Αναζήτηση
Την τροποποίηση του ορισμού του βιασμού και την αναθεώρηση του άρθρου 336 του Ποινικού Κώδικα, ζητά στη νέα της εκστρατεία το Ελληνικό Τμήμα της Διεθνούς Αμνηστίας, ώστε αυτός να ορίζεται με βάση την απουσία συναίνεσης στη σεξουαλική πράξη και να είναι σύμφωνος με τα διεθνή πρότυπα ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Παράλληλα, η οργάνωση προχωρά στη συλλογή υπογραφών, ενώ στη συνέχεια θα σταλεί επιστολή στον υπουργό Δικαιοσύνης, Μιχάλη Καλογήρου, με το σχετικό αίτημα.
Σύμφωνα με έρευνα της Διεθνούς Αμνηστίας για τη σχετική νομοθεσία στις χώρες της ΕΕ, διαπιστώνεται ότι επικρατεί η ατιμωρησία, ενώ τα ίδια τα θύματα βιασμού είναι αυτά που τελικά κατηγορούνται αντί για το θύτη. Η ίδια κατάσταση καταγράφεται και στην Ελλάδα, μόνο που στη χώρα μας στη δημιουργία αυτής της πραγματικότητας συμβάλλει και ο νομικός ορισμός του βιασμού. Ο ελληνικός Ποινικός Κώδικας, και συγκεκριμένα το άρθρο 336, ορίζει ως βιασμό τη συνουσία, η οποία προκύπτει μετά από εξαναγκασμό με τη χρήση σωματικής βίας ή την απειλή σπουδαίου και άμεσου κινδύνου. Ο ορισμός αυτός, αναφέρει η οργάνωση, αγνοεί το γεγονός ότι πολλοί βιασμοί γίνονται χωρίς τη χρήση βίας, αλλά και χωρίς να έχει δοθεί ελεύθερη και εκούσια συναίνεση.
Η οργάνωση τονίζει ότι πολλές γυναίκες φοβούνται ή ντρέπονται να ζητήσουν βοήθεια και άλλες δεν καταγγέλλουν έναν βιασμό επειδή φοβούνται τον στιγματισμό και τη δημόσια διαπόμπευση, ενώ όσες τολμούν να μιλήσουν, κινδυνεύουν να μην γίνουν πιστευτές. Και συμπληρώνει σημειώνοντας ότι, μεταξύ πολλών άλλων εμποδίων, οι γυναίκες βρίσκονται αντιμέτωπες και με απαρχαιωμένους νόμους που δεν αναγνωρίζουν μία απλή αλήθεια: Το σεξ χωρίς συναίνεση είναι βιασμός.
Σύμφωνα με στοιχεία της Διεθνούς Αμνηστίας, στην Ευρωπαϊκή Ένωση, μία στις είκοσι γυναίκες άνω των 15 ετών, δηλαδή, περίπου 9 εκατ. γυναίκες έχουν υποστεί βιασμό, ενώ μια στις δέκα γυναίκες έχει βιώσει κάποια μορφή σεξουαλικής βίας.
«Η αλλαγή της νομοθεσίας δεν θα εξαλείψει τους βιασμούς», σημειώνει η οργάνωση, «αλλά θα αποτελέσει σημαντικό σημείο εκκίνησης ενάντια στην ατιμωρησία του βιασμού και των τραγικών συνεπειών του. Θα αποτελέσει βήμα ενάντια στην κουλτούρα του βιασμού και την κατηγορία του θύματος, ενώ, ταυτόχρονα, θα συμβάλει στην αλλαγή των κοινωνικών και ατομικών συμπεριφορών».
