Το στιγμιότυπο της φωτογραφίας είναι ειδυλλιακό. Ένα παιδί κάνει ποδήλατο, άνετα, χωρίς να κινδυνεύει, στην παραλία του Φλοίσβου, δίπλα στη θάλασσα. Πρόκειται για έναν χώρο που αποτελεί πόλο έλξης για οικογένειες, μπαμπάδες και μαμάδες που ποδηλατούν μαζί με τα παιδιά τους.
Τα παιδιά διψούν για ποδήλατο αλλά η αλήθεια είναι ότι μέσα στις πόλεις έχουν ελάχιστους χώρους για να κάνουν πετάλι. Τουλάχιστον χωρίς να κινδυνεύουν. Οι ποδηλατόδρομοι είναι προς το παρόν εξαιρετικά λιγοστοί.
Τα παιδιά διψούν για ποδήλατο. Το ξέρετε καλά. Δεν σας λέω κάτι καινούριο. Στις ποδηλατικούς γύρους της Αθήνας, στις πανελλαδικές ποδηλατοπορείες αλλά και όταν διοργανώνονται ποδηλατοβόλτες στις γειτονιές η συμμετοχή των παιδιών είναι μαζική.
Ακόμη θυμάμαι την εντυπωσιακή εικόνα από την Άνοιξη του 2017 στις γειτονιές της 6η Δημοτικής Κοινότητας της Αθήνας. Ο Δήμος Αθηναίων είχε διοργανώσει μία ποδηλατοβόλτα σ’ αυτή την περιοχή, Κυριακή μεσημέρι, και δεκάδες πιτσιρίκια με τα ποδήλατά τους είχαν κατακλύσει, τη Μιχαήλ Βόδα, τη Φολεγάνδρου, την Αριστοτέλους. Άραγε πόσα απ’ αυτά τα παιδιά θα συνεχίσουν να αγαπούν το ποδήλατο και όταν μεγαλώσουν; Αν δεν ενθαρρυνθούν να κάνουν πετάλι είναι βέβαιο ότι θα οδηγηθούν στη σίγουρη λύση του αυτοκινήτου…
Τα παιδιά διψούν για ποδήλατο. Το θέμα είναι να μην φτάνουν στη θάλασσα για να «ξεδιψάσουν». Η συντριπτική πλειονότητα των πόλεων στην Ευρώπη φτιάχνει υποδομές για τη μετακίνηση των πολιτών με ποδήλατο. Όλων των πολιτών. Και το κάνουν τώρα. Αν επιθυμούμε καλύτερες πόλεις, αυτό πρέπει να γίνει αντιληπτό και στη χώρα μας. Τώρα.
