Αναζήτηση
Με ιδιαίτερο ενδιαφέρον περίμεναν όλοι το πρώτο υπουργικό συμβούλιο της νέας κυβέρνησης, μετά τον μίνι ανασχηματισμό. Η περίφημη διεύρυνση που επιχειρεί o Αλέξης Τσίπρας αντικατοπτρίζεται στις πρώτες αυτές φωτογραφίες μιας κυβέρνησης που μαζί με τον πρωθυπουργό ξεπερνά σε αριθμό τους 50. Δεν το λες και «ευέλικτο σχήμα»…
Όμως, σ’ αυτή την ιστορική στιγμή, γιατί μπορεί να είναι και η τελευταία κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ και λοιπών δημοκρατικών δυνάμεων μέχρι τις εκλογές, ιδιαίτερο ενδιαφέρον έχει η ανθρωπογεωγραφία και η πολιτική τοποθέτηση του καθενός. Θα διακρίνει κανείς ότι αν η πολιτική καταγωγή του κάθε υπουργού και υφυπουργού αντικατοπτριζόταν σε μια διαφορετική γλώσσα τότε θα είχαμε πραγματική Βαβέλ.
Κι έχουν δίκιο όσοι λένε ότι πρόκειται για μια κυβέρνηση – κουρελού με κομμάτια από όλο το πολιτικό φάσμα για το οποίο βεβαίως δεν θα έπρεπε να είναι χαρούμενος ο πρωθυπουργός που θέλει να ηγηθεί του νέου… ΠΑΣΟΚ.
Στο ερώτημα «ποιος κυβερνά αυτό τον τόπο», η απάντηση είναι ότι αυτή τη στιγμή υπάρχουν τρεις διαφορετικές ομάδες μέσα στο υπουργικό συμβούλιο. Με εντελώς διαφορετικά πολιτικά χαρακτηριστικά και καταβολές, αλλά με ένα πολύ σημαντικό κοινό σημείο, πέραν της εξουσίας. Κι αυτό δεν είναι άλλο από την απόλυτη ταύτισή τους ή καλύτερα την «ειδωλοποίηση» του Αλέξη Τσίπρα. Ο πρωθυπουργός είναι ο απόλυτος κυρίαρχος του παιχνιδιού, δεν αμφισβητείται από κανέναν και ουσιαστικά όλοι του χρωστάνε.
Οι τρεις ομάδες που κυβερνούν, οι τρεις πόλοι εξουσίας μετά τις τελευταίες ανακατατάξεις είναι οι εξής:
Η ομάδα των «κολλητών» του Αλέξη
Οι «κολλητοί» του Αλέξη: Πρόκειται για παλαιά ή νέα στελέχη που ταυτίζονται με τον πρωθυπουργό. Είναι οι παλιοί ή νέοι «Τσιπροφύλακες» οι οποίοι βάζουν πλάτη πάντα, καλύπτουν τα νώτα του Τσίπρα και τον βγάζουν έξω από το κάδρο των αντιπαραθέσεων ή των ευθυνών.
Στους παλιούς βάζει κανείς τον Αλέκο Φλαμπουράρη και τον Γιάννη Δραγασάκη, αν και ο δεύτερος εκνεύρισε λίγο με τις απόψεις του για πιθανή ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών. Μάλιστα φημολογείται ότι μεταξύ των δύο «Νεστόρων» του ΣΥΡΙΖΑ υπάρχει αντιπαλότητα αναφορικά με τη διαχείριση της κρίσης στις τράπεζες. Πρώτος «Τσιπροφύλακας» ασφαλώς είναι ο Νίκος Παππάς, αν και οι κακές γλώσσες λένε ότι έχει απομακρυνθεί (ξανά) από το Μέγαρο Μαξίμου καθώς και η Ολγα Γεροβασίλη.
Η σκληρή ομάδα Τσίπρα στο υπουργικό είναι πλέον οι Δημήτρης Τζανακόπουλος, Εφη Αχτσιόγλου, ο υπουργός Δικαιοσύνη, Μιχάλης Καλογήρου, ο Αλέξης Χαρίτσης, η φίλη από τα παλιά, υφυπουργός Μακεδονίας Θράκης, Ελευθερία Χατζηγεωργίου, ο υφυπουργός Οικονομίας, Στάθης Γιαννακίδης, ο Γιώργος Βασιλειάδης, ο υφυπουργός Πολιτισμούς, Κώστας Στρατής, ο υφυπουργός Ψηφιακής Πολιτικής, Λευτέρης Κρέτσος ο οποίος είναι πάντως άνθρωπος του Παππά στη λογική «ό,τι πει αυτός».
Στους παραπάνω προστίθεται ο Κωνσταντίνος Μπάρκας και ο Δημήτρης Λιάκος, υφυπουργός παρά το πρωθυπουργώ. Το κοινό χαρακτηριστικό τους είναι ότι είναι νέοι, με πολιτικό μέλλον μπροστά τους, ένα μέλλον που συνδέεται άμεσα με αυτό του πρωθυπουργού. Εκτιμάται ότι θα σηκώσουν το βάρος της αντιπολίτευσης, αν ο ΣΥΡΙΖΑ χάσει τις εκλογές, ότι δηλαδή θα είναι η νέα γενιά του κόμματος που θα μπορέσει να το στηρίξει στα πόδια του, αν έρθει η ήττα από τη ΝΔ. Αυτή η σκληρή ομάδα των «40άρηδων» είναι της απολύτου εμπιστοσύνης του πρωθυπουργού, με τους περισσότερους από αυτούς να μην είναι καν βουλευτές, επομένως να χρωστούν αποκλειστικά στον Τσίπρα την καριέρα τους και τη δημοσιότητα που έχουν λάβει.
Η ομάδα των «Πασόκων»
Στη δεύτερη ομάδα πρέπει ασφαλώς να περιλάβουμε τους «Πασόκους» του ΣΥΡΙΖΑ. Είτε τους όψιμους συριζαίους, αυτούς που τελευταία είδαν φως και μπήκαν, είτε τους παλαιότερους. Π.χ. οι Χρήστος Σπίρτζης και Χριστόφορος Βερναρδάκης είναι στελέχη που είχαν στο παρελθόν σχέσεις με το ΠΑΣΟΚ (ειδικά ο υπουργός Μεταφορών).
Αλλά «Πασόκοι» είναι και οι Αγγελος Τόλκας και Θάνος Μωραϊτης που ορκίστηκαν προχθές υφυπουργοί, καθώς και η Μαριλίζα Ξενογιαννακοπούλου, πρώην γραμματέας του ΠΑΣΟΚ.
Στο μπλοκ των άλλοτε «πράσινων» στελεχών μπαίνει και η υπουργός Πολιτισμού, Μυρσίνη Ζορμπά, η οποία ήταν διευθύντρια του πολιτικού γραφείου του Κ. Σημίτη και πρώην ευρωβουλευτής. Στην ίδια ομάδα και ο Μάρκος Μπόλαρης, από το ΠΑΣΟΚ κι αυτός. Ολοι τους, μαζί με τον Π. Κουρουμπλή, τον Αντ. Κοτσακά κ.λπ. έχουν χαρακτηριστεί «γενίτσαροι» που ξεπουλήθηκαν για την καρέκλα και προκειμένου να μπορέσει να σταθεί το όραμα Τσίπρα για Κεντροαριστερή… κουρελού.
Η ομάδα των «Δεξιών»
Στην τρίτη ομάδα του υπουργικού συμβουλίου συντάσσονται τα στελέχη που προέρχεται από τη δεξιά, τη λαϊκή ή την «ψεκασμένη». Είναι ίσως οι πιο… παράταιροι μιας και δεν έχουν ούτε είχαν ποτέ σχέση με το χώρο της Κεντροαριστεράς, ήταν δε σκληροί αντίπαλοι.
Για παράδειγμα, Δημήτρης Παπαγγελόπουλος και Κατερίνα Παπακώστα προέρχονται από το «καραμανλικό μπλοκ». Από την άλλη οι Ελενα Κουντουρά, Τέρενς Κουίκ και Βασίλης Κόκκαλης είναι τα… απομεινάρια των Ανεξαρτήτων Ελλήνων που έφυγαν νωρίς από το πλάι του Πάνου Καμμένου.
Βεβαίως, υπάρχουν και «ξέμπαρκοι» υποστηρικτές του Τσίπρα, όπως ο Γ. Κατρούγκαλος, η Σία Αναγνωστοπούλου, ο Κ. Γαβρόγλου, ο Γ. Σταθάκης, ο Ευ. Αποστολάκης και φυσικά ο Παύλος Πολάκης. Ολοι τους χρωστούν στον Τσίπρα που τους έκανε υπουργούς και τους έβγαλε από την αφάνεια.
Ετσι, στο υπουργικό ο Τσίπρας έχει καταφέρει να συγκεράσει ετερόκλητες δυνάμεις, από τα αριστερά, από το κέντρο και από τα δεξιά και η αλήθεια είναι ότι τα έχει καταφέρει μια χαρά. Είτε οφείλεται στην βουλιμία για την καρέκλα της εξουσίας είτε στην αφοσίωση στο πρόσωπο του πρωθυπουργού, είτε στην προσωπική πολιτική επιβίωση του καθενός, η ουσία είναι ότι τους επόμενους μήνες αυτή η κυβέρνηση – κουρελού θα συνεχίσει να κυβερνά χωρίς γκρίνιες.
