Να καταστεί αποτελεσματικότερη η νομοθεσία για τον αποκλεισμό από τις δημόσιες συμβάσεις των λεγόμενων «εξωχώριων» εταιριών (off shore), είναι ο στόχος των ρυθμίσεων του νομοσχεδίου που κατέθεσε στη Βουλή, για το εμπορικό απόρρητο, το υπουργείο Οικονομίας και Ανάπτυξης.
Όπως σημειώνεται στην αιτιολογική έκθεση σκοπός της ρύθμισης είναι να ανταποκρίνεται στο σήμερα η χρησιμοποιούμενη έννοια του φορολογικά «μη συνεργάσιμου» κράτους, και να εξασφαλίζεται η εφαρμογή του επίκαιρου καταλόγου «μη συνεργάσιμων» φορολογικά κρατών.
Υπενθυμίζεται ότι η απαγόρευση αυτή εισήχθη με τον ν. 3310/2005, ο οποίος παρέπεμπε ως προς τον ορισμό της «εξωχώριας» εταιρίας στις διατάξεις του Κώδικα Φορολογίας Εισοδήματος που είχε κυρωθεί με τον ν. 2238/1994 (Α’ 151) και περιείχε εξουσιοδότηση προς τον υπουργό Οικονομικών να καθορίσει τις χώρες, στις οποίες εδρεύουν «εξωχώριες» εταιρίες.
Χρήση της εξουσιοδότησης αυτής έγινε μόνο μία φορά, το 2005, οπότε εκδόθηκε η 1108437/2565/ΔΟΣ/2005 απόφαση του υφυπουργού Οικονομίας και Οικονομικών (Φ.Ε.Κ. Β’ 1590), η οποία δεν έχει έκτοτε τροποποιηθεί.
Στη συνέχεια εισήχθη στη νομοθεσία, στη θέση των «εξωχώριων», η έννοια των «μη συνεργάσιμων» φορολογικά κρατών και των κρατών με ευνοϊκό φορολογικό καθεστώς.
Με βάση την ισχύουσα νομοθεσία έχει εκδοθεί σειρά υπουργικών αποφάσεων, που καθορίζουν κατ’ έτος τον κατάλογο των «μη συνεργάσιμων» φορολογικά κρατών, με βάση τα εκάστοτε ισχύοντα δεδομένα που αντλούνται από τον Οργανισμό Οικονομικής Συνεργασίας και Ανάπτυξης.
Εντούτοις, λόγω της μη επικαιροποιήσεως στο σημείο αυτό του ν. 3310/2005 και της 1108437/2565/ΔΟΣ/2005 υπουργικής αποφάσεως, παρουσιάζεται το φαινόμενο να χρησιμοποιείται από αναθέτουσες αρχές ή αναθέτοντες φορείς η προαναφερθείσα 1108437/2565/ΔΟΣ/2005 απόφαση του υφυπουργού Οικονομίας και Οικονομικών ως κατάλογος χωρών που αποκλείονται από τις δημόσιες συμβάσεις ως «εξωχώριες».
Όπως σημειώνεται στην αιτιολογική έκθεση: Αποτέλεσμα της μη επικαιροποιήσεως είναι να δύνανται να διαφύγουν του ελέγχου εταιρίες – μέτοχοι επιχειρήσεων που αναλαμβάνουν δημόσιες συμβάσεις, οι οποίες εδρεύουν σε φορολογικά «μη συνεργάσιμες» χώρες, οι οποίες περιέχονται στους σύγχρονους καταλόγους που εκδίδονται με βάση τη σημερινή νομοθεσία (ν. 4172/2013) και τα επίκαιρα κριτήρια του Ο.Ο.Σ.Α, αλλά δεν περιέχονταν στην υπουργική απόφαση του έτους 2005 που εκδόθηκε σε παρωχημένο χρόνο (αναφέρονται ενδεικτικά οι Γουατεμάλα, Λίβανος, Μαλαισία, Μπρουνέι, η Βόρεια Μακεδονία, Φιλιππίνες και Χονγκ- Κόνγκ), ενώ να αποκλείονται άλλες χώρες, που έκτοτε έχουν καταστεί φορολογικά συνεργάσιμες.
ΠΗΓΗ : ΑΠΕ-ΜΠΕ
