Ο Αντώνης Μαυρόπουλος ήταν ο μοναδικός επιβάτης της πτήσης του μοιραίου Boeing 737 Max των αιθιοπικών αερογραμμών που δεν πρόλαβε να επιβιβαστεί στην πτήση κι αυτή τη στιγμή είναι ζωντανός.

Ο κ. Μαυρόπουλος, ο οποίος είναι πρόεδρος της Παγκόσμιας Ένωσης Διαχείρισης Στερεών Αποβλήτων, είναι ο άνθρωπος που η ζωή του κρίθηκε κυριολεκτικά μέσα σε δύο λεπτά. Μιλώντας στο Open, ο ίδιος εξηγεί τους λόγους για τους οποίους δεν μπήκε στη μοιραία πτήση και συγκλονίζει.

«Στο Ναϊρόμπι κάθε χρόνο γίνεται η ετήσια γενική συνέλευση περιβάλλοντος των Ηνωμένων Εθνών. Περίπου 4000 άνθρωποι δίνουν το «παρών», πάρα πολλοί πολιτικοί, επιστήμονες, ακαδημαϊκοί, ερευνητές, επιχειρηματίες, είναι ουσιαστικά η δεύτερη σε ιεραρχία μετά την γενική συνέλευση του ΟΗΕ στην Νέα Υόρκη. Είχαμε κανονίσει με κάποιους από εκεί να πετάξουμε με τη συγκεκριμένη πτήση. Έφτασα μισή ώρα πριν, αλλά δεν με πήραν γιατί δύο συγκυριακά γεγονότα. Πρώτον γιατί δεν είχα δώσει βαλίτσα, αλλιώς ήταν υποχρεωμένοι να με πάρουν».

» Ο connection ambassador δεν με βρήκε και νόμιζαν ότι δεν θα πάω. Έφτασα στην πύλη δύο λεπτά αφού έκλεισε η πύλη. Φώναζα, αλλά ευτυχώς δεν με έβαλαν γιατί λειτούργησαν οι νόμοι.

» Μου έβγαλαν εισιτήριο για την επόμενη πτήση στις 11:15, γιατί ήταν δικό τους λάθος κι όταν πήγα να επιβιβαστώ μου είπε ο security, δεν μπορείς να μπεις γιατί είσαι ο μοναδικός που δεν μπήκε στο αεροπλάνο και η πτήση σου αγνοείται.

» Ισως νόμιζαν ότι είχα σχέση με τρομοκρατική ενέργεια. Οι άνθρωποι ήταν πολύ ευγενικοί, εξακρίβωσαν τα στοιχεία μου, είδαν ότι δεν είχα σχέση με το αεροπλάνο γιατί οι βαλίτσες μου δεν ήταν μέσα και έληξε εκεί το θέμα.

» Μάθαμε μετά από λίγο ότι το αεροπλάνο κατέπεσε έξι λεπτά μετά την απογείωσή του. Δέκα λεπτά μετά με πήραν από την Αθήνα και μου το είπαν. Το έπαιζαν ήδη τα κανάλια. Έχασα τη γη κάτω από τα πόδια μου… Τότε πήρα την οικογένειά μου, να το μάθει από μένα ότι είμαι καλά.

» Είμαι πολύ στεναχωρημένος. Έχασα ανθρώπους που ξέρω χρόνια, πολύ καλούς κι έμπειρους επιστήμονες, με πάθος για το περιβάλλον. Θα ξεκινήσουμε το συνέδριο με ενός λεπτού σιγής για τα θύματα κι ελπίζω να είναι η τελευταία φορά που συμβαίνει κάτι τέτοιο, γιατί η τύχη δεν μπορεί να μας ακολουθεί πάντα…»