Η αποκάλυψη των φωτογραφιών από τις διακοπές του Αλέξη Τσίπρα με το γιοτ της Κ. Παναγοπούλου ήταν η επιβεβαίωση του ρεπορτάζ των «ΝΕΩΝ» πριν από 8 μήνες. Ηταν 29 Σεπτεμβρίου 2018 και ο δημοσιογράφος Γιώργος Παπαχρήστος στη στήλη του «Στίγμα» είχε αναφερθεί στις διακοπές αυτές και στην πολυήμερη εξαφάνισή του χωρίς κανείς να απαντά. Οι φωτογραφίες ήρθαν να αποδείξουν ότι «ουδέν κρυπτόν» και να εκθέσουν τον ίδιο τον πρωθυπουργό και την κυβέρνηση που για άγνωστο λόγο έκρυψε την υπόθεση.

Ο κ. Τσίπρας πήγε πολυήμερες διακοπές με μια θαλαμηγό εφοπλιστή. Αυτό απεκρύβη όταν ο Γ. Παπαχρήστος το δημοσιοποίησε.

Γράφει σήμερα στη στήλη του ο δημοσιογράφων των «ΝΕΩΝ»:

Φαρισαϊσμός και υποκρισία

Για τους πολλούς η επιβεβαίωση της Κατερίνας Παναγοπούλου ότι «ναι, όντως, ο Τσίπρας ήταν στο κότερο», στο κότερο της ίδιας και του μακαρίτη Περικλή Παναγόπουλου, το «Odyssey», είναι μία ακόμη απόδειξη ότι ο Αλέξης Τσίπρας είναι μια κραυγαλέα περίπτωση πολιτικού υποκριτή: από τη μια ξιφουλκεί κατά της διαπλοκής και από την άλλη, μυστικά, κρυφά, μακριά από τα μάτια τού (πολύ) κόσμου, γεύεται τις χαρές της πλουτοκρατίας. Για μένα, που πρώτος αποκάλυψα το θέμα στις 29 Σεπτεμβρίου του 2018 και δέχθηκα τις χυδαίες επιθέσεις της στρατιάς των συριζοτρόλ και των «παρακρατικών» Μέσων που είναι διασυνδεδεμένα με τα υπόγεια του Μεγάρου Μαξίμου, είναι μια μικρή νίκη απέναντι σ’ αυτόν τον «στρατό». Και είναι από εκείνες τις μικρές χαρές που σου δίνει αυτό το σκληρό επάγγελμα της δημοσιογραφίας.

Το συναίσθημα το πρωτοένιωσα προχθές, Κυριακή, όταν ο συνάδελφός μου Αρης Πορτοσάλτε δημοσιοποίησε δύο φωτογραφίες που απεικόνιζαν τον πρόεδρο Τσίπρα κατά τις «σκαφάτες», θερινές διακοπές του, τρεις – τέσσερις εβδομάδες μετά την εθνική τραγωδία στο Μάτι. Οι φωτογραφίες επιβεβαίωναν όσα είχα γράψει σε αυτήν εδώ τη στήλη περί των θερινών διακοπών του Πρωθυπουργού και της πολυήμερης εξαφάνισής του, τον περσινό Αύγουστο, τα οποία, όταν τα έγραψα, τα επικάλυψε άκρα του τάφου σιωπή, που λέει και ο ποιητής. Το Μέγαρο Μαξίμου εποίησε την νήσσαν Πεκίνου, ποντάροντας, και σωστά, κατά τη γνώμη μου, στη λήθη. Ελα όμως που, οκτώ μήνες μετά, το δημοσίευμα επιβεβαιώθηκε, πανηγυρικά δε, με τις χθεσινές δηλώσεις της Κατερίνας Παναγοπούλου στο «Πρώτο Θέμα».

Υπενθυμίζω, για τους μη επιμελείς των αναγνωστών μου, τι έγραφα σχετικά στο «Στίγμα» της 29ης Σεπτεμβρίου 2018:

«”Πρέπει να ζεις ως φτωχός για να μπορείς να εκτιμάς τον πλούτο” έλεγε κάποιος σοφός, του οποίου το όνομα μου διαφεύγει αυτή τη στιγμή, αλλά αυτό ελάχιστη ή καθόλου σημασία έχει εν προκειμένω. Ο,τι εξετάσεις είχα να δώσω στη ζωή μου τις έχω δώσει, οπότε δεν πρόκειται να κοπώ, και άρα δεκάρα δεν δίνω σχετικά. Το πιο πιθανό είναι να το έχει πει κάνας Κινέζος – η Κίνα άλλωστε φημίζεται για την παραγωγή “τσιτάτων”.

Ενας Ισπανός πάντως, ονόματι Πάμπλο Πικάσο, ζωγράφος αυτός (τράβαγε κάτι γραμμές γύρω από ένα βγαλμένο μάτι, διαγώνιες από ένα κομμένο πόδι ή μια κομμένη γλώσσα και άλλα τέτοια φρικώδη), μεγάλη μορφή, έλεγε: “Θέλω να ζήσω σαν φτωχός άνθρωπος με λεφτά”, πράγμα το οποίο βρίσκω καταπληκτικό.

Ο πρόεδρος Αλέξης δεν ξέρω τι πιστεύει σχετικά, αλλά έχω την αίσθηση ότι ως γόνος μιας μεσοαστικής οικογένειας βρίσκεται κάπου στη μέση. Και επιπλέον με τις παρέες που κάνει από την ημέρα που ανέλαβε την εξουσία έχει καταρρίψει και τον αστικό μύθο που θέλει τους αριστερούς να ταυτίζονται με τους φτωχούς και να μισούν τους πλούσιους ως ταξικούς εχθρούς. Τα δείπνα στις κατοικίες της οικογένειας Βαρδινογιάννη, του Θεόδωρου και της Γιάννας Αγγελοπούλου, αλλά και άλλων, ακόμη και την περίοδο που η επανάσταση “αναστέναζε” στις πλατείες, το πιστοποιούν. Λογικό.

Του αρέσουν τα ωραία πράγματα (σε ποιον δεν αρέσουν;) και όταν αυτά του προσφέρονται με χάρη, με ευκολία, ως ευγενής άνθρωπος που είναι, σπανίως λέει “όχι”. Δεν είναι αγένεια, ας πούμε, να απαντήσει “όχι, ευχαριστώ” σε μια πρόταση να φιλοξενηθεί σε ένα κότερο για μια ολιγοήμερη ανάπαυση από την κοπιώδη διακυβέρνηση της χώρας; Είναι, απαντώ ευθαρσώς, και ευτυχώς συμφωνεί μαζί μου και ο πρόεδρος.

Εξού και το καλοκαίρι, εκεί γύρω στης Παναγίας, Δεκαπενταύγουστο δηλαδή, βρέθηκε να κάνει – και αυτός – ό,τι και οι πλούσιοι τον Αύγουστο: διακοπές με σκάφος. Το υπέροχο Ferretti των 112 ποδών της οικογένειας Περικλή και Κατερίνας Παναγοπούλου ήταν αυτό που είχε την τιμή να φιλοξενήσει φέτος, επί μία και πλέον εβδομάδα, τον Πρωθυπουργό, τη σύζυγό του Μπέττυ και τα δύο παιδάκια τους.

Από μια ευτυχή συγκυρία ή επί σκοπώ, αγνοώ, το σκάφος με τους VIP φιλοξενουμένους του έπλευσε στα ήρεμα γαλαζοπράσινα νερά του Ιονίου, εκεί όπου το πεύκο αγκαλιάζει το νερό. Μακριά από τα βλέμματα διαφόρων αδιάκριτων, οι οποίοι ενδεχομένως θα προκαλούσαν αναστάτωση και θα χαλούσαν τις ειδυλλιακές στιγμές της πρωθυπουργικής οικογένειας. Πάντως, εκτός από τους αδιάκριτους, απέφυγε και τον (κακό) καιρό που επικρατούσε εκείνη την περίοδο στο Αιγαίο – τα μελτέμια είχαν κάνει πολύ δύσκολη τη ζωή των σκαφάτων, που δεμένοι στα υπήνεμα λιμανάκια των Κυκλάδων και των Δωδεκανήσων μακάριζαν όσους είχαν επιλέξει για διακοπές το Ιόνιο, αγνοώντας ασφαλώς ότι μεταξύ των “μακαρίων” βρισκόταν και το πρωθυπουργικό ζεύγος.

Επιπροσθέτως το Ιόνιο “βόλεψε” τον Πρωθυπουργό μας και στη σημειολογία που θέλησε να δώσει στις 21 Αυγούστου με την έξοδο από τα Μνημόνια: από το σκάφος Παναγοπούλου μετέβη, συνοδεία της κυρίας Μπαζιάνα, στην Ιθάκη για να εκφωνήσει το γνωστό πανηγυρικό διάγγελμα, από το οποίο αν θυμάται κανείς έστω και μία λέξη, όχι πρόταση, παρακαλώ να με ενημερώσει. Και σε αυτό επέστρεψε κατόπιν για να συνεχίσει για μερικές, λίγες, ημέρες ακόμη τις διακοπές.

Υποθέτω για ευνόητους λόγους, αντιληπτούς από τον καθένα, τόσο ο ίδιος όσο και οι περί αυτόν ινστρούχτορες, οι εγκαταβιούντες στα υπόγεια του Μεγάρου Μαξίμου, απέφυγαν επιμελώς να μας ενημερώσουν ότι εκείνη την ημέρα υπήρξε μια διπλή σημειολογία. Δεν ήταν μόνο ο τόπος, η Ιθάκη, η μυθική νήσος της καταγωγής του ομηρικού Οδυσσέα, που επελέγη για το διάγγελμα, ήταν και το όνομα του σκάφους στο οποίο επέβαινε ο Πρωθυπουργός: “Odyssey”.

Και πρόκειται, λένε, για μια όαση κομψότητας αλλά και επιτηδευμένης χλιδής στον άγνωστο στους πολλούς κόσμο της σκαφάτης ολιγαρχίας, η οποία κάθε καλοκαίρι αυτοεπιδεικνύεται στις κοσμικές προβλήτες των Κυκλάδων.

Στην πιθανή απορία των αναγνωστών, πόθεν αυτή η οικειότης μεταξύ της οικογένειας Τσίπρα και της οικογένειας Παναγοπούλου, σπεύδω να διευκρινίσω προς άρσιν παρεξηγήσεων ότι πρόκειται για μια σχέση η οποία μετράει δυο – τρία χρόνια και ισχυροποιήθηκε έτι περαιτέρω τον περασμένο Μάιο όταν η κυρία Κατερίνα Ναυπλιώτη – Παναγοπούλου, με πλούσια δράση στο ολυμπιακό κίνημα, ανέλαβε καθήκοντα άμισθης ειδικής συμβούλου στη Γενική Γραμματεία του Πρωθυπουργού για θέματα που αφορούν τον Ελληνισμό της Διασποράς.

Εξελίσσεται δε σε τέτοια που μπορεί, εκτιμώ, να εκτοπίσει άλλες παραδοσιακές σχέσεις του πρωθυπουργικού ζεύγους στον μικρόκοσμο των πλουσίων. Για παράδειγμα, ένα ζεστό Σαββατοκύριακο του καλοκαιριού, ο Πρωθυπουργός συν γυναιξί και τέκνοις έχει την άνεση να εγκαταλείψει την κατοικία στο συγκρότημα του εφοπλιστή Α. Μαρτίνου στο Λαύριο για να επισκεφθεί την κατοικία τού ζεύγους Παναγοπούλου στο Καβούρι για ένα μπάνιο στην πισίνα της βίλας. Είναι αυτά τα μικρά, τα ελάχιστα που δείχνουν το ειλικρινές, το ανυστερόβουλο και το στέρεο μιας σχέσης…

Επιπροσθέτως αναφέρω ότι η εξαιρετικά δραστήρια στα social media κυρία Κατερίνα Ναυπλιώτη – Παναγοπούλου βρίσκεται κατ’ αυτάς στη Νέα Υόρκη, πράγμα που το θεωρώ απολύτως φυσιολογικό εξαιτίας της ιδιότητας που κατέχει στη Γενική Γραμματεία του Πρωθυπουργού, αυτής της ειδικής συμβούλου για θέματα που αφορούν τον Ελληνισμό της Διασποράς…».

Αυτά λοιπόν έγραφα προ οκταμήνου, και σήμερα, μετά τον χαμό που έχει προκληθεί με τις δηλώσεις της κυρίας Παναγοπούλου και τις φωτογραφίες του Αρη Πορτοσάλτε, το μόνο που θέλω να επισημάνω είναι ότι από όλη αυτή την ιστορία αναδεικνύονται ο φαρισαϊσμός και η υποκρισία του προέδρου Αλέξη.

Διότι δεν γίνεται να αυτοδηλώνεσαι ως πούρος αριστερός, ακαταπόνητος διώκτης και ορκισμένος εχθρός της διαπλοκής και ταυτόχρονα να απολαμβάνεις το service και τις ανέσεις που σου παρέχει η επιχειρηματική ελίτ της χώρας. Δεν γίνονται à la carte αυτά…