Η Σόνια Θεοδωρίδου πριν από πέντε μέρες βίωσε μια μεγάλη απογοήτευση καθώς η αίτηση της για την θέση του καλλιτεχνικού διευθυντή του Μεγάρου Μουσική Θεσσαλονίκης απορρίφθηκε για τυπικούς λόγους. Ή μήπως όχι, αλλά για άλλους λόγους;

Αιτία δεν ήταν το μη ρεαλιστικό όραμά της για τον Πολιτιστικό Οργανισμό, ούτε οι μη ικανοποιητικές μουσικές της γνώσεις. Ποιος άλλωστε θα μπορούσε να το ισχυριστεί αυτό; Το πρόβλημα ήταν τα… αγγλικά.

Σύμφωνα με την προκήρυξη για τη θέση ήταν απαραίτητο το πτυχίο αγγλικών και η επάρκεια όχι μιας, αλλά πέντε ξένων γλωσσών που κατέθεσε η κ. Θεοδωρίδου δεν αρκούσε.

Τα 37 χρόνια που έζησε η σοπράνο στο εξωτερικό, πολλά από αυτά στο Λονδίνο, δεν έφταναν για να πείσουν την επιτροπή ότι ξέρει να μιλάει αγγλικά, ή έστω για να την καλέσουν για μια συνέντευξη. Προφανώς κάποια αόρατος χειρ παρενέβη κι όχι ένα χαρτί που πιστοποιεί την επάρκεια των αγγλικών σε μια καλλιτέχνιδα που έχει ζήσει μια ζωή στο εξωτερικό.

Η ίδια δηλώνει εξαιρετικά θυμωμένη από αυτή την ιστορία.

Την συναντήσαμε στο σπίτι της στο Κολωνάκι και η γλυκύτητα στην όψη της χάθηκε όταν αναφέρθηκε στο συγκεκριμένο ζήτημα.

Η κ. Θεοδωρίδου θέλει από την αρχή να είναι δίκαιη. Μας διευκρινίζει ότι εκείνη πήρε τηλέφωνο την υπουργό Πολιτισμού όταν έμαθε για τη θέση του Καλλιτεχνικού Διευθυντή και μάλιστα η κ. Μ. Ζορμπά υποδέχθηκε με χαρά την επιθυμία της.

«Η κ. Ζορμπά μου ανέφερε ότι οι διαδικασίες είναι ανοιχτές, κάτι που γνωρίζαμε ήδη» διευκρινίζει η σοπράνο και συνεχίζει: «Έστειλα κανονικά τα χαρτιά μου, το δίπλωμα τραγουδιού, το μάστερ από την Κολωνία, ένα πακέτο με κριτικές και αναφορές σε εμένα από τον ξένο τύπο και το όραμα μου για το 2019-2020 όπως μου ζητήθηκε. Επειδή δεν έχω πτυχίο αγγλικών, πήγα σε ένα φροντιστήριο και πήρα πιστοποίηση των πέντε γλωσσών που μιλάω».

Στη συνέχεια έκανε ακριβώς ότι κάθε υποψήφιος που δεν θέλει να εκμεταλλευτεί τις γνωριμίες του και την καριέρα του. Δεν πήρε κανέναν τηλέφωνο, δεν το είπε σε κανέναν.

Η κ. Θεοδωρίδου είχε εμπιστοσύνη στο ταλέντο της και ακολούθησε την τυπική οδό. Όπως άλλωστε αναφέρει η ίδια: «Εγώ αυτόν τον δρόμο μόνο ξέρω. Περίμενα την αξιολόγηση και ξαφνικά με πήραν τηλέφωνο από μια γραμματεία και μου είπαν να ανοίξω το μέιλ μου. Εκεί είδα έναν αριθμό πρωτοκόλλου που ανέφερε ότι η αίτηση μου απορρίφθηκε για λόγους επάρκειας της αγγλικής γλώσσας».

Θύμωσε με τον τρόπο

Εκτός από την αιτιολογία, ο τρόπος που της ανακοινώθηκε ήταν αυτός που θύμωσε περισσότερο την κ. Θεοδωρίδου. Θα μπορούσα να την έχουν πάρει ένα τηλέφωνο, να της ζητήσουν παραπάνω έγγραφα για να πιστοποιήσουν τις γνώσεις της στα αγγλικά, να την καλέσουν για συνέντευξη, να την εξετάσουν προφορικά.

Αντί για όλα αυτά, ένα ψυχρό μήνυμα ηλεκτρονικού ταχυδρομείου σε μια γυναίκα που για πάρα πολλά χρόνια συγκλονίζει με τη φωνή της τα θέατρα όλου του κόσμου και αποφάσισε πρόσφατα να γυρίσει στην Ελλάδα. Μια απόφαση για την οποία μετανιώνει συχνά.

«Τη δεύτερη φορά που τηλεφώνησα στην κ. Ζορμπά, όταν πια είχα απορριφθεί, ήταν σχεδόν επιθετική απέναντί μου. Δεν με άφησε σχεδόν να μιλήσω» αναφέρει η ερμηνεύτρια ιδιαίτερα θυμωμένη.

Όπως την ενημέρωσε η υπουργός Πολιτισμούς από τα 16 άτομα που έκαναν αίτηση τα έξι απορρίφθηκαν και οι υπόλοιποι συνεχίζουν χωρίς να γνωρίζει ποιοι είναι αυτοί, καθώς δεν αναρτήθηκε ποτέ πίνακας με τα μόρια που συγκέντρωσε ο καθένας. Το μόνο που γνωρίζει είναι ότι και ο συνθέτης Θεόδωρος Κερκέζος αποκλείστηκε για τον ίδιο λόγο και –όπως και εκείνη- έκανε ένσταση.

«Ξέρω ότι δεν πρόκειται να γίνει τίποτα και με την ένσταση, αφού αναφέρει η προκήρυξη για πτυχίο αγγλικών και εκείνη ακολουθούν το νόμο κατά γράμμα αλλά δεν ήθελα να πέσω αμαχητί» συνεχίζει.

Η συμπεριφορά της κ. Ζορμπά σε κάθε περίπτωση ήταν απαράδεκτη απέναντί της. «Ψυχρή και επιθετική» την χαρακτήρισε η κ. Θεοδωρίδου χωρίς να μπορεί να της δώσει ικανοποιητική απάντηση στην ερώτηση αν όλοι οι διευθυντές φορέων που έχει υπό την εποπτεία του το υπουργείο έχουν πτυχίο αγγλικών, ούτε κατά πόσο η επιτροπή που έχει διορίσει το υπουργείο είναι ικανή να τους κρίνει.

«Ήμουν στην Λονδίνο από το 1986 γιατί εκεί ήταν η δασκάλα μου η Βέρα Ρόζα, έζησα στην Αγγλία για χρόνια. Συνολικά 37 χρόνια ήμουν στο εξωτερικό. Δεν θα διδάξω αγγλικά, θα έπρεπε να κριθεί το όραμα μου. Δεν θέλω να φαίνομαι πικρή αλλά τα τέσσερα χρόνια που είμαι στην Ελλάδα έχω βιώσει αρκετές απορρίψεις. Όπως ήμουν πολλοί αργότερα θα έπρεπε να έχω πληρώσει και να πάρω ‘στα χαρτιά’ ένα πτυχία αγγλικών. Αλλά εγώ δεν ακολουθώ τέτοιες οδούς».

Είναι το μέσον

Όταν τη ρωτήσαμε για τους λόγους που πιστεύει ότι υπέστη αυτόν τον αποκλεισμό η κ. Θεοδωρίδου είναι κάθετη. «Πιστεύω ακράδαντα ότι είναι το μέσον. Δεν ξέρω ακριβώς πως λειτουργούν αυτά γιατί δεν έχω ασχοληθεί ποτέ. Πάντως μαγειρεύονται τα πράγματα. Με αυτή την κυβέρνηση είναι πολύ χειρότερα τα πράγματα. Ο πολιτισμός είναι και τώρα όπως πάντα. Οι παρεούλες διοικούν. Δεν άλλαξε τίποτα. Αυτοί που είναι να μείνουν απ’ έξω, θα είναι πάντα απ’ έξω. Τώρα προωθήθηκαν πολύ αριστεροί καλλιτέχνες και άλλοι εξαφανίστηκαν».

Όσον αφορά το όραμα της για το Μέγαρο Μουσικής Θεσσαλονίκης κυρίαρχο στοιχείο ήταν τα εκπαιδευτικά προγράμματα που ξεκινούσαν από την βρεφική ηλικία. Μια ακόμα πολύ ενδιαφέρουσα δράση ήταν να παρουσιαστεί η «Μουσική των Νερών» στην παραλία της Θεσσαλονίκης στην επέτειο του Μεγάρου. Ο κόσμος να κάθεται στην παραλία και σε ένα πλοίο να παίζει ορχήστρα τη μουσική του Χέντελ.

Ξεπέρασε το θάνατο της αδερφής της

Η ενασχόληση της με την μουσική, με την μεγάλη της αγάπη είναι και αυτή που βοήθησε την κ. Θεοδωρίδου να ξεπεράσει σε κάποιο βαθμό τον θάνατο της δίδυμης αδερφής της. Το 2014 και ενώ πήγαινε να παίξει στο Κιλκίς μια νταλίκα έπεσε πάνω στο αυτοκίνητο που οδηγούσε η ίδια. Η αδερφή της τραυματίστηκε σοβαρά και μετά από νοσηλεία στην Μονάδα Εντατικής Θεραπείας στο ΚΑΤ κατέληξε.

«Ξεπερνιέται ποτέ ένα τέτοιο περιστατικό;» τι ρωτήσαμε. «Ναι, με την έννοια ότι η ίδια η μνήμη έχει ένα παράξενο μηχανισμό να απαλύνει τα πάντα. Πάντα μέσα σου μένει όμως κάτι ειδικά αν έχεις ζήσει ένα τέτοιο δυστύχημα. Αυτό όμως που θυμάμαι πιο έντονα είναι η εντατική στο ΚΑΤ. Τα μικρά παιιδά, οι μανάδες που ουρλιάζανε απ’ έξω. Όταν είσαι μάνα δεν είναι μόνο δικός σου ο πόνος, πονάς για όλους».

Μετά από αυτό το γεγονός η κ. Θεοδωρίδου αποφάσισε να επιστρέψει στην Ελλάδα. Ένα κλικ που έγινε μέσα της την έφερε πίσω στην πατρίδα, αν και συχνά ταξιδεύει στο εξωτερικό για συναυλίες. Μαζί με τον σύζυγό της συνθέτη Θεόδωρο Ορφανίδη έχουν τη δική τους ορχήστρα, παρουσιάζουν κοντσέρτα και με μερικές περισσότερο underground δουλειές που κάνει έχει πολύ στενή επαφή με το κοινό το οποίο την αγαπάει ιδιαίτερα και κάθε φορά γεμίζει τους χώρους στους οποίους εμφανίζεται.