Ο Αταμάν και η ομάδα του πέρασαν με εμφατικό τρόπο στον μεγάλο τελικό της Κυριακής. Ο Ζοτς από την άλλη, στο 18ο Final- Four της τεράστιας καριέρας του, θα δει το ματς που θα κρίνει τον τίτλο από την κερκίδα.

Το παιχνίδι ήταν, σχεδόν από την αρχή του, παράσταση για έναν ρόλο. Με εξαίρεση την πρώτη περίοδο, που έκλεισε με την Φενέρ μπροστά με ένα πόντο χάρη σε ένα τρίποντο του Κώστα Σλούκα, σε όλο το υπόλοιπο ματς οι παίκτες του Τούρκου προπονητή πάτησαν γκάζι και δεν κοίταξαν πίσω.

Μέχρι να πάνε οι ομάδες στην ανάπαυλα, με την διαφορά να είναι στους πέντε πόντους για την Εφές, είχες την αίσθηση ότι ήταν θέμα χρόνου και ενός καλού ξεσπάσματος του Λάρκιν και της παρέας του για να τελειώσει η βραδιά. Όταν αυτό ήρθε στο τρίτο δεκάλεπτο, όλα ουσιαστικά τελείωσαν.

Η τρίτη και η τέταρτη περίοδος απλά έγιναν γιατί έπρεπε να γίνουν. Ο Αταμάν και οι παίκτες του ισοπέδωσαν κάθε αμυντικό τρικ του Ομπράντοβιτς και πήραν μια πρόκριση με τόση άνεση που σίγουρα δεν περίμεναν ούτε στα πιο τρελά τους όνειρα. Η ανάγνωση του ματς μπορεί να γίνει από διάφορες οπτικές γωνίες.

Η πρώτη περιλαμβάνει τα προβλήματα της Φενέρ. Είναι αλήθεια πως στο κρισιμότερο σημείο της σεζόν εμφανίστηκε αποδεκατισμένη. Οι απουσίες των Ντατόμε και Λόβερν, ιδιαιτέρως του Ιταλού, σίγουρα κόστισαν και η κακή αγωνιστική κατάσταση των Κάλινιτς και Βέσελι αποτελούν επαρκείς δικαιολογίες μέχρι ενός σημείου. Σίγουρα το γεγονός ότι ο Σέρβος φόργουορντ και ο Τσέχος σέντερ έχασαν πολλές προπονήσεις τους επηρέασαν στην αντοχή τους και στη δύναμη που μπορούσαν να βάλουν στην άμυνα.

Δεν είναι τυχαίο πως ο μεν πρώτος δεν κατάφερε να ποστάρει με επιτυχία ούτε μια φορά, ενώ ο δεύτερος φάσεις που τελειώνει συνήθως με κάρφωμα σήμερα δεν τις έκανε καν καλάθι. Η δεύτερη όμως λέει άλλα. Κακή βραδιά για σημαντικούς παίκτες, όπως ο τρομερά άστοχος Ντίξον ή ο μέτριος Σλούκας, αλλά και μέτρια για τον ίδιο τον Ζοτς, που δεν μπόρεσε να βρει αντίδοτο στους εφιάλτες που του έφεραν οι Λάρκιν και Μίσιτς.

Εν κατακλείδι απόλυτα δίκαια η Εφές στον τελικό, για πρώτη φορά στην ιστορία της, κάτι που αποδεικνύει ότι όταν έχεις πλάνο και σοβαρό προπονητή μπορείς να πας ψηλά. Θα μου πείτε και για τα χρήματα. Σαφώς και παίζουν σημαντικό ρόλο, αλλά να θυμίσω ότι ο Μίσιτς που αποτέλεσε κλειδί για την πορεία της ομάδας του Αταμάν είχε προταθεί και απορριφθεί το περασμένο καλοκαίρι σε ελληνική ομάδα. Η Εφές στηρίχθηκε στο εξαιρετικό της μακρινό σουτ, στα πολλά επιθετικά ριμπάουντ, αποτέλεσμα και της έλλειψης ενέργειας από την άλλη πλευρά και ανταμείφθηκε.

Τελευταία Νέα