Οπως είχαμε προβλέψει, ο Χρυσός Φοίνικας του 72ου φεστιβάλ των Καννών δόθηκε στην νοτιοκορεάτικη ταινία «Παράσιτο» του Μπονγκ Τζουν Χο, ο οποίος μέσα από μια αρκετά παιχνιδιάρικη ιστορία, σχολιάζει καίρια την απόσταση που στις μέρες μας χωρίζει τον πλούτο και την φτώχεια. Ο προβληματισμός αυτός είναι χαρακτηριστικό όλων σχεδόν των ταινιών του 50χρονου Νοτιοκορεάτη σκηνοθέτη που έγινε γνωστός στην χώρα μας με το «Snowpiercer» (2013) και ανήκει στα μεγάλα ταλέντα του ασιατικού κινηματογράφου
Κατά τα άλλα, η κριτική επιτροπή του 72ου φεστιβάλ των Καννών, με πρόεδρο τον Αλεχάντρο Γκονζέλθ Ινιαρίτου και μέλη της επιτροπής, εκτός άλλων τον Γιώργο Λάνθιμο, τον Πάβελ Παβλικόφσκι και την Ελ Φάνινγκ, φρόντισε να βραβεύσει αρκετές ταινίες του διαγωνιστικού τμήματος και επίσης να ικανοποιήσει τόσο και τα δύο φύλα όσο και όλες τις ηλικίες.
Από τους βετεράνους, ξεχώρισαν οι Βέλγοι αδελφοί Ζαν Πιέρ και Λικ Νταρντέν που απέσπασαν το βραβείο σκηνοθεσίας για τον «Νεαρό Αχμέντ» που παρακολουθεί τις πράξεις ενός εφήβου αποφασισμένου να γίνει τζιχαντιστής στο σύγχρονο Βέλγιο. Κάτοχοι ήδη δύο Χρυσών Φοινίκων οι Βέλγοι αδελφοί δεν είχαν ανάγκη ενός ακόμη βραβείου, πόσο μάλλον για μια από τις πιο αδύναμες ταινίες τους.
Μέσα έπεσαν όσοι περίμεναν ότι ο Ισπανός ηθοποιός Αντόνιο Μπαντέρας θα κερδίσει το βραβείο ανδρικής ερμηνείας για τον ρόλο του σκηνοθέτη κεντρικού ήρωα της ταινίας «Πόνος και δόξα» του Πέδρο Αλμοδόβαρ. Ο Μπαντέρας ήταν αρκετά συγκινητικός στον λόγο του μιλώντας με απέραντο σεβασμό για τον Αλμοδόβαρ, τον φίλο του εδώ και 40 χρόνια αλλά και μέντορά του. Ολα δείχνουν ότι μια υποψηφιότητα για το Οσκαρ Α ανδρικού ρόλου του χρόνου έχει ήδη δρομολογηθεί.
Ελάχιστοι ωστόσο θα περίμεναν ότι η ερμηνεία της Εμιλι Μπίτσαμ, της βρετανίδας πρωταγωνίστριας της ταινίας «Little Joe» της Τζέσικα Χάουσνερ, ήταν άξια βράβευσης. Και όμως αυτή ήταν η βραβευθείσα ερμηνεία, παρότι οι δύο ηθοποιοί της ταινίας «Το πορτρέτο της γυναίκας στη φωτιά» της SΣελίν Σιαμά, η Αντέλ Ανέλ και η Noεμί Μερλάν, ήταν η δική μας προτίμηση.
Η Σιαμά ωστόσο κέρδισε το βραβείο σεναρίου, ενώ το βραβείο της επιτροπής μοιράστηκαν δύο ταινίες, το σουρεαλιστικό «Bacurau» από την Βραζιλία και οι σούπερ ρεαλιστικοί «Αθλιοι» του Αλντ Τζιλί από την Γαλλία. Ειδική μνεία δόθηκε στην ταινία «Θα πρέπει να είναι παράδεισος» του Παλαιστίνιου σκηνοθέτη Ελία Σουλεϊμάν που ζει στην Γαλλία.
Αφήσαμε για το τέλος την βράβευση που ενδεχομένως θα αφήσει πολύ κόσμο προβληματισμένο. Το μεγάλο βραβείο της επιτροπής δόθηκε στην Ματί Ντιόπ για την πρώτη μεγάλου μήκους ταινία της, «Atlantique» η οποία δεν άρεσε σε κανέναν και ήταν τόσο μεγάλη όσο και ο ευχαριστήριος λόγος της Ντιοπ, την οποία σχεδόν ανάγκασαν να κατεβεί από την σκηνή. Είναι προφανές ότι το βραβείο αυτό δόθηκε για λόγους «ισότητας φύλλου» γιατί αν η ίδια ταινία είχε σκηνοθετηθεί από άντρα, πολύ αμφίβολο το αν θα βραβευόταν.
Τίποτε στο «Once upon a time in Hollywood» του Κουέντιν Ταραντίνο, τίποτε στο «Sorry we missed you» του Κεν Λόουτς, τίποτε στη «Frankie» του Αϊρα Σακς, τίποτε στο «The dead don’t die» του Τζιμ Τζάρμους και τίποτε στο «Il traditore» του Μάρκο Μπελόκιο.
