Από τα βαριά πολιτικά ονόματα στους σελέμπριτι και στη μεταμεσονύχτια ζώνη του τηλεμάρκετινγκ, οι επιλογές των ψηφοφόρων στις ευρωεκλογές αποδεικνύουν για ακόμα μία φορά ότι, εκτός από τους κομματικούς μηχανισμούς, η εκλογή περνάει από το γυαλί.
Στον ΣΥΡΙΖΑ, ένα κόμμα που απείχε από το σταρ σίστεμ, η μεταμφίεση σε κόμμα εξουσίας αποτυπώθηκε στο ψηφοδέλτιο-τουρλού. Τουρλού σαν το φαγητό, που βάζεις την πατατούλα του, το κολοκυθάκι του, την ντοματούλα του, όλα τα κλασικά δηλαδή, ρίχνεις μετά κι όποιο ζαρζαβατικό σού ξέμεινε και αν πετύχει θα φας καλά. Είχε λοιπόν τους ευρωβουλευτές του, είχε τα ονόματα βαριά σαν ιστορία, έβαλε λίγο από κινήματα και ακτιβισμό, ψιλόκοψε λίγο παλιό ΠΑΣΟΚ και λίγη «Γέφυρα», πασπάλισε από πάνω ο Αλέξης Τσίπρας και μια εσάνς Δεξιά και γαρνίρισε με έναν «εραστή δυτικών προαστίων».
Η έδρα στον Αλέξη Γεωργούλη είναι ένα από τα περιστατικά που αποδεικνύουν την υιοθέτηση από τον ΣΥΡΙΖΑ συμπεριφορών των αστικών κομμάτων που παραδοσιακά λοιδορούσε, μαζί με τις βόλτες με τα κότερα και άλλες «παιδικές ασθένειες» της εξουσίας. Ο Αλέξης Γεωργούλης όχι απλώς δεν είναι ΣΥΡΙΖΑ αλλά μπορείς να τον πεις και μια απολιτίκ υποψηφιότητα.
-Πώς οι ψηφοφόροι του ΣΥΡΙΖΑ επέλεξαν την Κουντουρά αντί για την Κούνεβα;
-Ποιους επέλεξαν να στραυρώσουν οι ψηφοφόροι σε ΝΔ και ΚΙΝΑΛ;
-Πώς εξελέγη ο Κυριάκος Βελόπουλος;
Διαβάστε όλο το ρεπορτάζ στην έντυπη έκδοση των ΝΕΩΝ της Τρίτης
Οταν ο ΣΥΡΙΖΑ ανακάλυψε τους σελέμπριτι
