Αναζήτηση
Στις ομάδες όταν έρχεται μια συντριβή συνήθως η πρώτη αλλαγή που γίνεται είναι αυτή του προπονητή. Στη συνέχεια, αν ο νέος κόουτς δεν πάει καλά, αλλάζει και η ομάδα.
Στην πολιτική, ωστόσο, ισχύει το αντίθετο: Ο προπονητής – πρόεδρος είναι στο απυρόβλητο κι έχει τη δυνατότητα να κάνει αλλαγές μπας και γυρίσει το ματσάκι.
Ετσι σκέφτηκαν και στον ΣΥΡΙΖΑ μετά τη συντριβή της περασμένης Κυριακής. Ο Αλέξης Τσίπρας να μην αναλάβει καμιά ευθύνη για το τραγικό αποτέλεσμα, να την πληρώσουν ορισμένες από τους παίκτες που ήταν πρώτα ονόματα μέχρι την τελευταία στιγμή και να αλλάξει και το σύστημα της ομάδας.
Αυτό βεβαίως δε σε κάνει αυτόματα… Γιούργκεν Κλοπ, για να μνημονεύσουμε τον προπονητή της Λίβερπουλ που διεκδικεί το Τσάμπιονς Λιγκ. Ούτε επειδή θα αλλάξει ο αψύς Σφακιανός με τον μετριοπαθή κρητικό Σταθάκη, θα πάρει μπροστά η ομάδα και θα βάλει πολλά γκολ.
Νέο αφήγημα
Πέραν της ανόητης και αχρείαστης σύγκρουσης για τη Δικαιοσύνη που σπατάλησε πέντε ημέρες από την επιχείρηση ανασύνταξης του κυβερνώντος κόμματος, αυτό που διαφαίνεται στον ΣΥΡΙΖΑ είναι μια προσπάθεια να συνέλθει από τα χαστούκια που του έριξε ο ελληνικός λαός. Και κυρίως να αναζητήσει ένα νέο αφήγημα για τις εθνικές εκλογές προκειμένου να ανατρέψει τη μεγάλη διαφορά με τη Νέα Δημοκρατία.
Όμως, αυτό που βλέπει κανείς να είναι σε εξέλιξη είναι μια επιχείρηση – «κουκούλωμα» των ευθυνών για τη βαριά ήττα στις ευρωεκλογές.
Οι απανωτές συσκέψεις που γίνονται, οι παρεμβάσεις στα κανάλια και τα ραδιόφωνα και η γραμμή που έχει χαραχτεί είναι να μην υπάρξουν μέχρις τις εκλογές γκρίνιες και προβληματικές καταστάσεις.
Δηλαδή επιχειρείται μια ενδοσκόπηση η οποία δεν θα βγαίνει προς τα έξω, το αντίθετο θα επιδιωχθεί η χάραξη μιας επιθετικής γραμμής κατά της ΝΔ, των μέσων ενημέρωσης, των ελίτ κ.λπ.
Και φυσικά η μόνιμη επωδός μέχρι τις κάλπες θα είναι ότι έρχεται ο Μητσοτάκης με το σκληρό πρόγραμμα και θα πάρει πίσω τις 120 δόσεις, τον ΦΠΑ, τις αυξήσεις στους συνταξιούχους κ.λπ.
Ωστόσο, η αλήθεια είναι πολύ διαφορετική. Το εσωτερικό του ΣΥΡΙΖΑ βράζει και στο Μαξίμου γίνεται χαμός, με αλληλοκαρφώματα, με αναζήτηση προσώπων που θα παίξουν το ρόλο της «Ιφιγένειας», με στοχοποίηση ακόμη και των λεγόμενων «Τσιπροφυλάκων».
Θυσία των «Ιφιγενειών»
Δεν είναι τυχαίο ότι δύο από αυτούς, οι Νίκος Παππάς και Δημήτρης Τζανακόπουλος κάνουν πολύ συχνές παρεμβάσεις στα κανάλια προκειμένου να αναδείξουν την μάχιμη κατάσταση στην οποία βρίσκονται αλλά και να πείσουν ότι είναι χρήσιμοι στο δρόμο προς τις εκλογές.
Αντιθέτως, ιδιαίτερο ενδιαφέρον έχει η μερική εξαφάνιση του Χριστόφορου Βερναρδάκη αλλά και του διευθυντή του γραφείου τύπου του Μαξίμου, Θανάση Καρτερού, πολυγραφότατου στα χρόνια της ευημερίας της κυβέρνησης και γνωστού υβριστή όποιου είχε άλλη άποψη.
Είναι δεδομένο ότι στον ΣΥΡΙΖΑ αναζητούν κεφάλια για να θυσιάσουν για τη βαριά ήττα. Όμως, εν μέσω προεκλογικής περιόδου και με τον Αλέξη Τσίπρα να γνωρίζει καλά το παιχνίδι της τακτικής, δεν πρόκειται να υπάρξουν αποκεφαλισμοί. Τουλάχιστον εμφανείς.
Ενδεχομένως να διαφανεί η δυσαρέσκεια σε συγκεκριμένα πρόσωπα μέσω της απομάκρυνσής τους από το πρωθυπουργικό περιβάλλον ή της απομόνωσής τους και μετά τις κάλπες θα γίνει το ταμείο. Ανάλογα με το εκλογικό αποτέλεσμα φυσικά καθώς μια νέα συντριβή θα προκαλέσει σεισμό στον ΣΥΡΙΖΑ και τότε θα πέσουν πράγματι κεφάλια σε όλα τα επίπεδα.
Ακόμη και το κεφάλι του ίδιου του Αλέξη Τσίπρα, του άχαστου, παίζεται σε περίπτωση που το ποσοστό του κόμματος πέσει κάτω από 20% και η Νέα Δημοκρατία πάρει την αυτοδυναμία.
Όχι ότι έχουν στον ΣΥΡΙΖΑ κάποιοι τα κότσια να αμφισβητήσουν τον κόουτς που τους έδωσε το πρωτάθλημα για τέσσερα χρόνια. Αλλά ο ίδιος ο προπονητής δεν θα αισθάνεται άνετα να βλέπει την ομάδα του να γίνεται παιχνιδάκι στα χέρια του «Κούλη», όπως έλεγαν τον Κυριάκο Μητσοτάκη θέλοντας να μειώσουν την πολιτική του αξία.
Όλα τα κολπάκια που επιχείρησε ο ΣΥΡΙΖΑ τον τελευταίο καιρό απέτυχαν να περάσουν στον κόσμο γιατί απλά ο σανός τέλειωσε.
Ο σανός τέλειωσε
Ούτε η μάχη κατά των ελίτ πέρασε από τη στιγμή που ο ίδιος ο Τσίπρας και οι υπουργοί του πάτησαν τα πόδια τους στα… κότερα της διαπλοκής.
Ούτε ότι ο Τσίπρας είναι άχαστος από τον Κυριάκο που είναι ανίκανος, όπως έλεγαν στο Μέγαρο Μαξίμου και φούσκωναν σαν τα παγόνια.
Ούτε βεβαίως ότι ο ΣΥΡΙΖΑ είναι η αριστερή προοδευτική συμμαχία που κάνει πλατιά απεύθυνση για να γλιτώσει η χώρα από τη νεοφιλελεύθερη δεξιά που έρχεται με τα κονσερβοκούτια.
Και τώρα… αναζητείται το νέο αφήγημα, αφού πρώτα απομονωθούν οι «Ιφιγένειες» προκειμένου να προστατευτεί ο πρωθυπουργός ο οποίος δεν είχε… καταλάβει την καταιγίδα που ερχόταν και για όλα φταίνε οι συνεργάτες του που δεν τον ειδοποίησαν.
Από χθες, μετά το υπουργικό συμβούλιο, μάθαμε ότι αλλάζει η επικοινωνιακή τακτική του ΣΥΡΙΖΑ. Απολύουν την εταιρεία δημοσκοπήσεων του φοιτητή του Χρ. Βερναρδάκη που έδινε στοιχεία επιτυχίας στην εφημερίδα του Βαξεβάνη. Θα συνεργαστούν με την prorata, που κι αυτή δεν τα πήγε καλά στις προβλέψεις, αλλά και με τον Γ. Μαυρή που είχε δει τη θύελλα.
Ο πρωθυπουργός αποφάσισε να αλλάξει και διαφημιστική εταιρεία και εταιρεία που θα διεξάγει τον προεκλογικό αγώνα. Αποφάσισε όμως και κάτι άλλο σημαντικό: Επειδή ο κόσμος δεν… κατάλαβε το εθνοσωτήριο έργο της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ πρέπει να βρεθούν οι κατάλληλοι άνθρωποι να το επικοινωνήσουν.
Επειδή δεν κατάλαβε ο κόσμος τι ψήφισε ο πρωθυπουργός θα του δώσει μια ακόμη ευκαιρία να… συγκεντρωθεί στην κάλπη. Παρουσιάζοντας όχι αυτά που έκαναν και δεν τα κατάλαβε ο λαός αλλά αυτά που θα κάνουν αν συνεχίσουν να είναι στην κυβέρνηση.
«Εκλαϊκευση του προγράμματος», το λέει το επικοινωνιακό επιτελείο του Μαξίμου το οποίο θα αναλάβει ο Γιάννης Δραγασάκης και ο Ευκλείδης Τσακαλώτος. Ο μεν πρώτος που ουσιαστικά δεν είχε καμιά αρμοδιότητα όλα αυτά τα χρόνια και δεν ενεπλάκη ουσιαστικά σε καμιά κεντρική πολιτική του ΣΥΡΙΖΑ. Ο δε δεύτερος που μαζί με τον Γ. Χουλιαράκη είχαν σχεδιάσει τη… συνειδητή επιλογή της κυβέρνησης να φορολογήσει τη μεσαία τάξη.
Αυτήν που θυμήθηκαν μετά το Βατερλό της Κυριακής, αυτήν θα προσπαθήσει να γοητεύσει ο Τσακαλώτος αφού επί τέσσερα χρόνια ασέλγησε σε βάρος της.
Κι αφού τα κάνει όλα αυτά ο Τσίπρας αποφάσισε και κάτι ακόμη πιο σημαντικό. Να βγάλει από το κάδρο τις ακραίες φωνές, τύπου Πολάκη, που εξόργισαν τον κόσμο και να μπουν μπροστά μετριοπαθή πρόσωπα όπως ο Σταθάκης, ο Χαρίτσης, ο Δραγασάκης κ.λπ. Δηλαδή ομολογεί την παντελή αποτυχία του και ανικανότητά του να διαβλέψει τη ζημιά που του έκανε ο «πολακισμός» σε όλα τα επίπεδα και προσπαθεί την ύστατη στιγμή να αλλάξει τακτική.
Πρωθυπουργός σε αποδρομή
Όλα αυτά δείχνουν έναν πρωθυπουργό σε αποδρομή. Που δεν περίμενε σε καμιά περίπτωση τόσο μεγάλη ήττα και που κάνει σπασμωδικές κινήσεις. Την περασμένη Κυριακή προκήρυξε εκλογές αφού πρώτα κούνησε το δάκτυλο στο λαό που δεν κατάλαβε τι έκανε.
Στη συνέχεια άλλαξε απόφαση και μετέθεσε τις εκλογές για να «μαγειρέψει» την ηγεσία της Δικαιοσύνης. Μετά έδωσε εντολή στα κορυφαία στελέχη του να λένε ότι ο κόσμος δεν κατάλαβε το έργο του ΣΥΡΙΖΑ ή ότι δεν πρόλαβαν να ξεδιπλώσουν το κοινωνικό τους πρόγραμμα.
Κι όταν αντιλήφθηκαν ότι ο κόσμος εξοργίζεται ακόμη περισσότερο είπαν να ρίξουν στο τραπέζι το τελευταίο τους χαρτί. «Θα πείσουμε τους πολίτες για το πρόγραμμά μας αφού το εκλαϊκεύσουμε για να το καταλάβουν και αφού πρώτα πετάξουμε έξω τους Πολάκηδες, τους Βερναρδάκηδες ή τις εταιρείες επικοινωνίας που μέχρι πριν από μία εβδομάδα ήταν επιτυχημένες».
Είναι μια τακτική «γιούργια» κι ότι καταφέρουμε μέχρι τις 7 Ιουλίου. Μήπως και ο κόσμος αντιληφθεί το λάθος του που ψήφισε ΝΔ κι επιστρέψει στον Αλέξη Τσίπρα.
Στην ιατρική, αυτό που περνά ο ΣΥΡΙΖΑ έχει περιγραφεί μια χαρά ως τα πέντε στάδια που περνά κάθε άνθρωπος μετά από μια μεγάλη τραγωδία.
Το πρώτο είναι η άρνηση και η απομόνωση. Σ’ αυτή τη φάση είναι τώρα ο ΣΥΡΙΖΑ και προσωπικά ο πρωθυπουργός. Αρνούνται παντελώς την πραγματικότητα όπως έχει διαμορφωθεί.
Μετά έρχεται ο θυμός ως δεύτερη γραμμή άμυνας. Φταίνε οι άλλοι, ακόμη και ο λαός που έστειλε το πικρό γράμμα στο Μαξίμου.
Μετά έρχεται η διαπραγμάτευση, μια προσπάθεια συμβιβασμού προκειμένου να αναβάλουμε ένα ακόμη τραγικό γεγονός.
Το τέταρτο στάδιο είναι η κατάθλιψη, το βαρύ πένθος το οποίο στην περίπτωση του ΣΥΡΙΖΑ έχει πάει κάπως στην άκρη μιας κι έρχονται οι κρίσιμες εθνικές εκλογές.
Και τέλος είναι η αποδοχή του πένθους, της τραγωδίας. Όλα αυτά τα συναισθήματα είναι αναπόφευκτα στο κυβερνών κόμμα, έστω κι αν δεν περίμεναν ότι θα πρέπει να τα αντιμετωπίσουν τόσο σύντομα.
