Οι αθλητές των ερασιτεχνικών ή ημιεπαγγελματικών σπορ, (πρέπει να) είναι οι πραγματικοί ήρωες του αθλητισμού. Διότι όλη τη χρονιά δουλεύουν, παλεύουν, μοχθούν μακριά από τους προβολείς. Δίνοντας τα πάντα, περισσότερο για την ιδέα, την τρέλα, τον ρομαντισμό. Κανείς Ελληνας πολίστας δεν θα λύσει το οικονομικό πρόβλημα της ζωής του παίζοντας πόλο. Τα οικονομικά δεδομένα σε αυτά τα σπορ, άλλωστε, δεν έχουν καμία σχέση με ό,τι ισχύει στο ποδόσφαιρο ή στο μπάσκετ. Οι πολίστες του Ολυμπιακού είναι από τους τυχερούς. Αγωνίζονται σε μια ομάδα που τους προσφέρει περισσότερα από κάθε άλλη. Και κυρίως τους προσφέρει την ευκαιρία να δείξουν το μεγαλείο τους. Διαφημίζοντας και δοξάζοντας τον Ολυμπιακό για ακόμη μία χρονιά. Όπως κάνουν πάντα. Ακόμη και στις ήττες. Πόσο μάλλον σε θριάμβους όπως αυτός (ο δεύτερος συνεχόμενος) επί της Προ Ρέκο. Της Ρεάλ Μαδρίτης του πόλο. Του σημαντικότερου συλλόγου στην ιστορία του σπορ.
Σε αντίθεση με τους πολίστες του Ολυμπιακού, λοιπόν, οι αντίστοιχοι της Προ Ρέκο θα το λύσουν το πρόβλημα της ζωής τους παίζοντας στη συγκεκριμένη ομάδα. Μια ομάδα με μπάτζετ 2,5 εκατ. ευρώ! Νούμερο ασύλληπτο για τα δεδομένα του πόλο και σχεδόν τριπλάσιο από το αντίστοιχο του Ολυμπιακού! Αλλά στον αθλητισμό οι αριθμοί είναι απλά αριθμοί. Δεν παίζουν. Δεν έχουν ψυχή. Δεν έχουν καρδιά. Δεν έχουν πλάνο. Δεν έχουν δίψα για νίκη. Δεν έχουν εγωισμό. Δεν έχουν… αρχίδια. Ε, οι παίκτες, οι προπονητές και οι άνθρωποι απέδειξαν ότι όλα αυτά, τα έχουν στο πολλαπλάσιο. Πετυχαίνοντας μια νίκη που αντίστοιχη δεν έχει πετύχει ποτέ, κανένα ελληνικό σωματείο, σε οποιοδήποτε άθλημα. Ισως μόνο το μπάσκετ του Ολυμπιακού, κόντρα στην… αγαπημένη ΤΣΣΚΑ… Αλλά αυτή είναι μια άλλη ιστορία.
Η μενταλιτέ, η τρέλα του Μαρινάκη, ο Κουντούρης και ο κόσμος
Ο Ολυμπιακός, ο ίδιος, ως σύλλογος, ως μενταλιτέ, ως ιδεολογία, είναι κάτι άλλο. Πολλοί είναι εκείνοι που δαιμονοποιούν την κυριαρχική φύση των ανθρώπων και των ομάδων. Στον αθλητισμό και δη στον πρωταθλητισμό, χωρίς αυτήν δεν μπορείς να κάνεις τίποτε.
Υπάρχουν (μεμονωμένες) ομάδες, επιτυχημένες, που κατακτούν τίτλους, που διακρίνονται στο ποδόσφαιρο ή στο μπάσκετ ή στο βόλεϊ ή στο πόλο. Και υπάρχει και ο Ολυμπιακός. Ενας σύλλογος σκληρού πρωταθλητισμού. Αβυσσαλέων «πρέπει». Ασφυκτικής πίεσης. Με ομάδες κορυφής σε όλα τα σπορ. Μια παγκόσμια πολϋαθλητική υπερδύναμη, που προκαλεί δέος με τις επιτυχίες, τις διακρίσεις και τη σταθερότητά της. Σε όλα τα αθλήματα. Κάθε χρόνο. Μια αθλητική οικογένεια που ακολουθεί αντιστρόφως ανάλογη πορεία με εκείνη της Ελλάδας: Την εποχή που η χώρα παραπαίει, ο Ολυμπιακός, υπό τη διοικητική ομπρέλα του Βαγγέλη Μαρινάκη, ταξιδεύει τη γαλανόλευκη και τον Δαφνοστεφανομένο Εφηβο σε κορυφές και επιτυχίες, εντός και εκτός Ελλάδος.
Ένα ταξίδι αδιάκοπο, με αντιξοότητες, δυσκολίες, εμπόδια, προβοκάτσιες, αλλά και αποφασιστικότητα για να αναδειχθεί νικητής ο κορυφαίος σύλλογος της χώρας. Ένα ταξίδι που δεν σταμάτησε ποτέ, αντιθέτως κορυφώθηκε από το 2011 και μετά όταν το τιμόνι του συλλόγου πέρασε στα χέρια του μοναδικού που αποφάσισε έμπρακτα και όχι στα λόγια, στα πιο σκληρά χρόνια της κρίσης, να βγει μπροστά για την ομάδα της καρδιάς του. Αναλαμβάνοντας δυσβάστακτες υποχρεώσεις και το τεράστιο βάρος να επαναφέρει τον ποδοσφαιρικό Ολυμπιακό στην κορυφή, αλλά και να εξυγιάνει-ενισχύσει τα τμήματα του Ερασιτέχνη. Για την ιστορία, δε, τα σχεδόν 7.000.000 € που παρέλαβε η νυν διοίκηση από Κόκκαλη, Συγγελίδη, είναι περισσότερα από αυτά που διέλυσαν τα ερασιτεχνικά τμήματα Παναθηναϊκού, ΑΕΚ, ΠΑΟΚ. Μαζί.
Κάθε χρόνο τουλάχιστον ένας τελικός
Η επιτυχία στα σπορ είναι μετρήσιμο μέγεθος. Οι τίτλοι κρίνουν εάν πετυχαίνεις ή αποτυγχάνεις. Με τον Ολυμπιακό της εποχής Μαρινάκη να βιώνει τις σημαντικότερες στιγμές της ιστορίας του. Με νούμερα και όχι στα λόγια. Από το 2012 και μετά, ο Ολυμπιακός, ως σύλλογος, ως η σημαντικότερη πολυαθλητική οικογένεια της χώρας και της Ευρώπης, συμμετέχει ΤΟΥΛΑΧΙΣΤΟΝ σε έναν ευρωπαϊκό τελικό στα ομαδικά σπορ. Επαναλαμβάνουμε. Κάθε χρόνο, τουλάχιστον σε έναν ευρωπαϊκό τελικό (συμπεριλαμβανομένου και του μπάσκετ). Σε όλα τα σπορ. Επίδοση πρωτοφανής στα ελληνικά, αλλά και διεθνή χρονικά.
77 τίτλους έως το 2010, 74 από το 2010 έως τώρα
Υπάρχουν κι άλλα. Διότι αυτή η 9ετία, είναι η λαμπρότερη της ιστορίας του Ολυμπιακού, ως συλλόγου. Και οι αριθμοί δεν επιδέχονται αμφισβήτησης. Με το οικονομικό βάρος να πέφτει κατά κύριο λόγο στον Μαρινάκη και την εξαιρετική διοικητική καθοδήγηση από τον Μιχάλη Κουντούρη, αλλά και τον κόσμο του συλλόγου στο πλευρό του, ο Ερασιτέχνης Ολυμπιακός έχει κατακτήσει σε βάθος 8ετίας, πάνω από 74 τίτλους σε όλα τα ερασιτεχνικά αθλήματα. Και το βράδυ του Σαββάτου κυνηγάει το 75ο. Νούμερο που καθίσταται πρωτοφανές, ασύλληπτο, εάν στη ζυγαριά βάλουμε τη λεπτομέρεια πως από τη γέννησή του, μέχρι το 2010 ο Ερασιτέχνης Ολυμπιακός είχε 77 τίτλους! Υπέρβαση άνευ προηγουμένου.
Υπερβάσεις μετρήσιμες, απτές, αποστομωτικές για τους πάσης φύσεως απίστους.
