Αναζήτηση
Μία Τερέζα Μέι τσακισμένη αποχωρεί σήμερα από την ηγεσία του Συντηρητικού Κόμματος. Θα μείνει στην Ιστορία ως η πρωθυπουργός που «έκανε ό,τι μπορούσε». Θα παραμείνει υπηρεσιακή πρωθυπουργός έως τις 22 Ιουλίου όταν θα ανακοινωθεί ο διάδοχός της
Στις 24 Μαΐου, μπροστά στον αριθμό 10 της Ντάουνινγκ Στριτ, με δάκρυα στα μάτια, ανακοίνωσε την παραίτησή της, αφού πέρασε μήνες ανάμεσα στην αποσύνθεση της κυβέρνησής της και τις φωνές που ζητούσαν την παραίτησή της.
Το ελπιδοφόρο ξεκίνημα
Η Τερέζα Μέι ονειρευόταν από τα εφηβικά της χρόνια να ασχοληθεί με την πολιτική και να γίνει η πρώτη γυναίκα πρωθυπουργός του Ηνωμένου Βασιλείου.
Έγινε η πρώτη γυναίκα γενική γραμματέας του Συντηρητικού Κόμματος στην περίοδο 2003-2004. Από την θέση αυτή, στη μνήμη έμεινε η ομιλία της στην οποία καλούσε τους Τόρις, που τότε είχαν πολύ δεξιά τοποθέτηση, να απαλλαγούν από την εικόνα του «κόμματος των κακιασμένων».
Την εποχή εκείνη οι σύνεδροι εξέλαβαν την εξομολόγηση ως αυθόρμητη εκδήλωση ειλικρίνειας. ‘Eκτοτε η Μέι αυτοπροβαλλόταν ως επιτυχημένη μεταρρυθμίστρια, η οποία μπορεί να αποτινάξει το αναχρονιστικό προφίλ των Τόρις, αλλά και τα επίμονα στερεότυπα για ένα κόμμα των λίγων, που θέλουν να διατηρήσουν τα προνόμιά τους έναντι των πολλών.
Αφού στήριξε τον Ντέιβιντ Κάμερον στη ανάληψη της ηγεσίας του Συντηρητικού Κόμματος το 2005, τοποθετείται υπουργός Εσωτερικών όταν οι Τόρις έρχονται στην εξουσία το 2010. Παραμένει στο πόστο επί έξι χρόνια και γίνεται γνωστή για την αυστηρή διαχείριση της μετανάστευσης.
Το 2016, διαδέχεται τον Κάμερον. Αφού είχε λάβει διστακτικά θέση υπέρ της παραμονής του Ηνωμένου Βασιλείου στην Ευρωπαϊκή Ενωση, υιοθετεί αμέσως το αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος και δηλώνει: «Στο εξής είμαστε όλοι Brexiteers».
Το ναυάγιο του Brexit οδήγησε τη Μέι στη συντριβή
Όταν πρωτοέφτασε στην εξουσία τον Ιούλιο 2016, αμέσως μετά το δημοψήφισμα που αποφάσισε την αποχώρηση της χώρας της από την Ευρωπαϊκή Ενωση, είχε τον αέρα της σιγουριάς που είχαν ανάγκη οι Βρετανοί.
Η κόρη πάστορα μπορεί να μην είχε ιδιαίτερο χάρισμα, είχε όμως τη φήμη της εργατικής και επιμελούς πολιτικού που θα είχε την ικανότητα να οδηγήσει την πληγωμένη και διχασμένη από την προεκλογική εκστρατεία χώρα της μέσα από τα πιο δύσκολα μονοπάτια στην Ιστορία της.
Τρία χρόνια αργότερα, και αφού το Ηνωμένο Βασίλειο δεν κατόρθωσε να αποχωρήσει στις 29 Μαρτίου, η χώρα παραμένει κατακερματισμένη, με ένα κοινοβούλιο ανίκανο να συμφωνήσει για το είδος των μελλοντικών σχέσεων με την Ευρωπαϊκή Ενωση και τους πολίτες διχασμένους.
Στις αρχές του Απριλίου, η βρετανίδα πρωθυπουργός αναγκάσθηκε να στραφεί προς το Εργατικό Κόμμα σε αναζήτηση συναίνεσης. Όμως ο επικεφαλής του κόμματος, ο Τζέρεμι Κόρμπιν, δεν ήταν πραγματικά έτοιμος να την βοηθήσει να βγει από την δύσκολη θέση και οι συνομιλίες κατέρρευσαν.
Και η σταγόνα που ξεχείλισε το ποτήρι, η Τερέζα Μέι αναγκάστηκε να οργανώσει τις ευρωεκλογές.
Θα μείνει χαραγμένη στη μνήμη ως η χειρότερη πρωθυπουργός;
Η Deutsche Welle διερωτάται «εάν ήταν η χειρότερη πρωθυπουργός από τα τέλη του 18ου αιώνα, όταν ο Λόρδος Νορθ δεν κατάφερε να αποτρέψει την ανεξαρτησία των βρετανικών αποικιών στην άλλη όχθη του Ατλαντικού. Ωστόσο, οι επικριτές της Τερέζα Μέι θεωρούν βέβαιο ότι έχει εξασφαλισμένη την αρνητική πρωτιά.
Η αποξήλωση των πλέον των 40 ετών σχέσεων του Ηνωμένου Βασιλείου με την Ευρωπαϊκή Ενωση ήταν ένα δύσκολο εγχείρημα, δήλωσε στο AFP ο Simon Usherwood, πολιτικός επιστήμονας του Πανεπιστημίου του Surrey. «Η Ιστορία δεν θα κρατήσει από αυτήν θετική εικόνα» σημειώνει.
Για τον Tim Bale, καθηγητή Πολιτικών Επιστημών στο Πανεπιστήμιο Queen Mary του Λονδίνου, η Μέι στραβοπάτησε λόγω της «άρνησης της πραγματικότητας», καθώς δεν δέχτηκε μία «διακομματική προσέγγιση», και κυρίως μετά την αποτυχία της στις εκλογές του 2017, τις οποίες προκήρυξε ενθαρρυμένη από τις δημοσκοπήσεις, αλλά της κόστισαν την απόλυτη πλειοψηφία. Τότε αναγκάσθηκε να συμμαχήσει με το προτεσταντικό κόμμα της Βόρειας Ιρλανδίας DUP, το οποίο επέβαλε τις απαιτήσεις του για το Brexit.
«Αυτή είναι που δημιούργησε το αδιέξοδο», λέει ο Tim Bale. «Δύσκολο να φαντασθεί κανείς κάποιον που θα τα έκανε χειρότερα».
Οι συντάκτες των κύριων άρθρων των εφημερίδων δεν είναι ιδιαίτερα επιεικείς μαζί της. Την αποκαλούν Maybot, από το «May the Robot», λόγω της ψυχρότητάς της στις δημόσιες παρεμβάσεις της κατά τις οποίες επαναλάμβανε μηχανικά την ίδια ρητορική.
