Οι ασύγκριτες υποκριτικές της ικανότητες και η δημόσια συμπεριφορά της, την έχουν καταστήσει σύμβολο της φιλελεύθερης Αμερικής: η σπουδαία ηθοποιός Μέριλ Στριπ έγινε 70 ετών.
Στην ταινία του Στίβεν Σπίλμπεργκ «The Post» η Μέριλ Στριπ υποδύεται τη «μεγάλη κυρία του αμερικανικού Τύπου» την εκδότρια της «Washington Post», Κάθριν Γκράχαμ. Σε μία κεντρική σκηνή της ταινίας πρέπει να αποφασίσει αν η εφημερίδα της θα αποκαλύψει το περιεχόμενο των «Pentagon Papers» τα οποία περιγράφουν την κρυμμένη εικόνα του πολέμου του Βιετνάμ και τις τακτικές μαζικής παραπληροφόρησης και συγκάλυψης εγκλημάτων αμερικανικών κυβερνήσεων.
Είναι μετά τα μεσάνυχτα και η Κάθριν Γκράχαμ έχει ήδη αποσυρθεί στην κρεβατοκάμαρά της. Καθώς βγαίνει για να συζητήσει με τους συμβούλους και τους συντάκτες της εφημερίδας, φορά ένα καφτάνι σε χρώμα μπεζ με κεντημένο χρυσό.
Ενώ οι άνδρες της μιλούν απ’ όλες τις πλευρές, το πρόσωπο της δείχνει την έκφραση μιας γυναίκας που βρίσκεται μεταξύ κόπωσης και πανικού. Παρόλα αυτά, η φωνή της παραμένει απαλή, η στάση της αξιοπρεπής. Τελικά αποφασίζει: «Πάμε. Εκτυπώνουμε».
Στο τέλος, όπως πάντα συμβαίνει με τη Μέριλ Στριπ, διατηρείται η ισορροπία, η ψυχραιμία και το πάθος και από αυτή την ισορροπία των δυνάμεων αναδύεται το θαύμα της κινηματογραφικής παρουσίας, της υποκριτικής γενικά: μια φιγούρα, ένας άνθρωπος.
Η Μέριλ Στριπ στην τηλεταινία «Angels in America» εμφανίζεται ως ραβίνος με λευκή γενειάδα, στην ταινία «Doubt» είναι η αδελφή Αλοΐσιους, καλόγρια που διευθύνει καθολικό σχολείο στο Μπρονξ. Είναι η ίδια που υποδύεται τη Μάργκαρετ Θάτσερ στην ταινία «The Iron Lady» και που τραγουδάει τις επιτυχίες τον ABBA στο «Mamma Mia!», αλλά γίνεται επίσης η Φλόρενς Φόστερ Τζένκινς η πιο φάλτσα σοπράνο που έχει γνωρίσει ποτέ η μουσική σκηνή για τις ανάγκες της ταινίας «Florence Foster Jenkins».
Έχει ερμηνεύσει τον ρόλο της νοικοκυράς, συζύγου και μητέρας δύο παιδιών στην Αϊόβα, που γνωρίζει και ερωτεύεται έναν φωτογράφο (Κλιντ Ίστγουντ) στην ταινία «The Bridges of Madison County» και στο φιλμ «Out of Africa» συμπρωταγωνιστεί με τον Ρόμπερτ Ρέντφορντ ως συγγραφέας από τη Δανία που ζει στην αποικιακή Κένυα. Και είναι πάντα και παντού.
Πολλά έχουν γραφτεί για την τεχνική, την αύρα, την ιδιοφυΐα του χαμαιλέοντα. Ένας διάσημος Αμερικανός κριτικός βρήκε τον τρόπο ερμηνείας της τρομακτικό, ένας άλλος υποστήριξε ότι έδωσε ακόμη και στον πιο πεζό ρόλο άγγιγμα μυστηρίου.
Η Μέριλ Στριπ έχει μοιραστεί κάποια από τα μυστικά της επιτυχίας της, της αρέσει να παρακολουθεί ταινίες, πηγαίνει στα γυρίσματα με συγκεκριμένες ιδέες για την εμφάνιση και τα ρούχα των χαρακτήρων της και ετοιμάζεται για τους ρόλους της παρακολουθώντας τους ανθρώπους στην καθημερινότητά τους, στον δρόμο, στον υπόγειο.
Όταν είδε τον Ρόμπερτ ντε Νίρο στο «Taxi Driver», σκέφτηκε: «Αυτό θέλω να γίνω». Και όταν η Μπέτι Ντέιβις της έγραψε μια επιστολή μετά από το Όσκαρ που κέρδισε για το «Kramer against Kramer», στην οποία την όριζε ως διάδοχό της, ήξερε ότι τα είχε καταφέρει.
Τα τελευταία χρόνια η Μέριλ Στριπ έγινε σύμβολο της φιλελεύθερης, κοσμοπολίτικης Αμερικής μέσω των δημόσιων εμφανίσεών της καθώς και των ρόλων της στις ταινίες, όπως ο Τζον Γουέιν ήταν σύμβολο της μεταπολεμικής συντηρητικής Αμερικής. Στήριξε τον αγώνα της Χίλαρι Κλίντον για τον Λευκό Οίκο, διασταύρωσε τα ξίφη της με τον Ντόναλντ Τραμπ και επέκρινε την κυριαρχία ανδρών κριτικών ταινιών κινηματογράφου που βαθμολογούν τις ταινίες. Το Χόλιγουντ απέκτησε τη βασίλισσά του.
Ίσως αυτό είναι το μυστήριο της: ότι τα πάντα για εκείνη είναι τόσο εύκολα. Είναι πολίτης ηθοποιός, όπως υπάρχουν πολίτες στρατιώτες, μία δημοκράτης ηθοποιός. Απλά η σημαντικότερη απ΄ όλες.
