Αναζήτηση
Δεν είναι ούτε μία, ούτε δύο, αλλά 17 οι υποθέσεις που ζητούν απαντήσεις από την επόμενη Βουλή.
Το βάρος πέφτει στους ώμους της πλειοψηφίας της επόμενης κοινοβουλευτικής περιόδου, η οποία θα κληθεί να δώσει το πράσινο φως για τη διερεύνηση ενδεχόμενων ευθυνών κυβερνητικών προσώπων. Από την περίπτωση της ΔΕΠΑ έως τη διαχείριση του σκανδάλου της Novartis, κάποιες από τις υποθέσεις που αναφέρονται βρίσκονται ήδη στα χέρια της Δικαιοσύνης και κάποιες όχι. Παράλληλα όμως το άρθρο 86 του Συντάγματος, περί ευθύνης υπουργών, ενέχει και τον κίνδυνο της παραγραφής – κι αυτό γιατί, αν δεν προκύψει κυβέρνηση και η Βουλή συγκροτηθεί για να διαλυθεί λίγο αργότερα, ενδέχεται να παραγραφούν οι πιθανές ευθύνες των πολιτικών προσώπων που αναμείχθηκαν.
Στην καταγραφή των υποθέσεων, που έγινε σε προηγούμενο άρθρο του στα «ΝΕΑ» από τον γραμματέα της Κοινοβουλευτικής Ομάδας του Κινήματος Αλλαγής, Βασίλης Κεγκέρογλου, τονίζεται πως κάθε σημείο «ζητά απαντήσεις αντί της σιωπής και των ένοχων φωνασκιών».
Χρησιμοποιώντας ως παράδειγμα την υπόθεση Novartis, μετά τις αποκαλύψεις του αντεισαγγελέα Ιωάννη Αγγελή, τα δύο κόμματα των οποίων τα στελέχη βρέθηκαν στην θέση του απολογούμενου έχουν ξεκαθαρίσει τη θέση τους.
Πηγή: onetv.gr
«Η υπόθεση θα φτάσει στην επόμενη Βουλή από τη στιγμή που εμπλέκονται υπουργοί», ανέφερε χαρακτηριστικά ο Κυριάκος Μητσοτάκης (OPEN) μιλώντας για τους χειρισμούς της Novartis και τον υπουργό «Ρασπούτιν» – η ΝΔ, εφόσον επιβεβαιωθούν οι δημοσκοπήσεις, θα βρεθεί στα κυβερνητικά έδρανα.
«Είναι βαρύτατες οι ευθύνες του Αλέξη Τσίπρα (…) Η Δικαιοσύνη οφείλει να κάνει το έργο της», ανέφερε και η Φώφη Γεννηματά (Σκάι). Τόσο στην Πειραιώς όσο και στη Χαριλάου Τρικούπη κάνουν λόγο για διερεύνηση «χωρίς ρεβανσισμό», δίνοντας τον πρώτο λόγο στη Δικαιοσύνη και αργότερα στο Κοινοβούλιο, εφόσον χρειαστεί.
Κίνδυνος Παραγραφής
Προϋπόθεση θεωρείται η συγκρότηση κυβέρνησης, έτσι ώστε να μην υπάρχει ο κίνδυνος παραγραφής και να μπορέσουν τουλάχιστον οι περισσότερες από αυτές τις υποθέσεις να διερευνηθούν σε βάθος. Κατά μία ανάγνωση, αυτός ο φόβος είναι ένας από τους λόγους που ο ΣΥΡΙΖΑ έχει βάλει στόχο τη μη αυτοδυναμία της ΝΔ, βλέποντας πως ένα τέτοιο σενάριο μπορεί να οδηγήσει γρηγορότερα σε νέες κάλπες. Από την άλλη, ωστόσο, στο Κίνημα Αλλαγής έχουν ξεκαθαρίσει πολλές φορές την ανάγκη «πολιτικής σταθερότητας και ομαλότητας». Γι’ αυτό, σε περίπτωση μη αυτοδυναμίας της ΝΔ, αφήνουν ανοιχτό παράθυρο στη σύσταση μιας κυβέρνησης μειοψηφίας, χωρίς δική τους συμμετοχή, ενισχύοντας μόνο τα σημεία που απαιτούν εθνική συνεννόηση.
Οι εκκρεμείς υποθέσεις που αφορούν πρόσωπα της περιόδου 2015-2019 βασίζονται, υπό μια έννοια, στην πολιτική σταθερότητα της επόμενης Βουλής. Το άρθρο 86 είναι σαφές, ξεκαθαρίζοντας πως η διάλυση της επόμενης Βουλής φέρνει αυτόματα την παραγραφή αδικημάτων για τους κατέχοντες κυβερνητική θέση. Το συγκεκριμένο άρθρο αναμένεται να αλλάξει με την ολοκλήρωση της συνταγματικής αναθεώρησης – συγκέντρωσε, μάλιστα, μία από τις μεγαλύτερες πλειοψηφίες κατά τις ψηφοφορίες του περασμένου φθινοπώρου. Η αλλαγή του όμως έχει μη αναδρομική ισχύ. Παράθυρο στη συνταγματική νομοθεσία αποτελεί το νομολογικό προηγούμενο. Το 2012, με την παραπομπή του Γιώργου Παπακωνσταντίνου στο Ειδικό Δικαστήριο, θεωρήθηκε πως οι δύο μέρες συγκρότησης του Κοινοβουλίου δεν αρκούσαν για να διερευνηθεί επαρκώς η υπόθεση, οπότε δεν υπήρξε παραγραφή. Το ίδιο ισχύει και στην περίπτωση που δεν συγκροτηθεί Βουλή ανάμεσα σε δύο εκλογικές αναμετρήσεις – και πάλι, δηλαδή, ενδεχόμενα αδικήματα δεν παραγράφονται.
Οι 17 υποθέσεις
1. Η υπόθεση ΔΕΠΑ, η σύνδεση με τον Μανώλη Πετσίτη και οι παρεμβάσεις υπουργών στο χρέος 115 εκατ. της συγκεκριμένης ΔΕΚΟ.
2. Η διαχείριση των κονδυλίων 1,6 δισ. που προορίζονταν για την μεταστατευτική κρίση, η οποία έχει καταγγελθεί από πρώην μέλη της κυβέρνησης. Η Ευρωπαϊκή Υπηρεσία Καταπολέμησης της Απάτης (OLAF) ερευνά δυο περιπτώσεις για σύμβαση 100 εκατ. από το υπουργείο Άμυνας. Με τροπολογία εκ των υστέρων φέρεται να νομιμοποιήθηκαν παράνομες αναθέσεις και χρηματοδοτήσεις.
3. Η κατάσταση της ΔΕΗ, η εξαγορά της ιδιωτικής εταιρείας ενέργειας ιδιοκτησίας του αντιπροέδρου του Ζόραν Ζάεφ στην Βόρεια Μακεδονία και η συμφωνία για παραχώρηση του 50% του πελατολογίου χωρίς αντάλλαγμα.
4. Η υπόθεση της πώλησης βλημάτων στη Σαουδική Αραβία.
5. Η ζημιά ύψους 166 εκατ. ευρώ που υπέστη το ελληνικό Δημόσιο από τη μη τιμολόγηση των φαρμάκων κατά το πρώτο εξάμηνο του 2015.
6. Η διαχείριση των κονδυλίων του Υπουργείου Ψηφιακής Πολιτικής.
7. Η πώληση ΤΡΑΙΝΟΣΕ με αντίτιμο 45 εκ. ευρώ αντί 300 εκ. ευρώ -της αξίας, δηλαδή, που είχε εκτιμήσει ο ίδιος ο ΣΥΡΙΖΑ.
8. Η υπόθεση του Θριάσιου Εμπορευματικού Κέντρου και οι παραχωρήσεις στον μόνο όμιλο που έλαβε μέρος στον διαγωνισμό.
9. Οι καταγγελίες του Υπουργικού Συμβουλίου: ο -σύμφωνα με τον Νίκο Κοτζιά- ισχυρισμός του Πάνου Καμμένου για τα 50 εκατ. χρηματοδότηση της κυβέρνησης στον Τζωρτζ Σόρος και οι καταγγελίες για τα μυστικά κονδύλια στα υπουργεία Άμυνας-Εξωτερικών και στην ΕΥΠ.
10. Οι κατατμήσεις έργων και οι απευθείας αναθέσεις, όπως συνέβη με τον Χρήστο Καλογρίτσα στην κατάτμηση του αυτοκινητόδρομου Πάτρα-Πύργος.
11. Οι ρυθμίσεις για το λαθρεμπόριο και τη διαγραφή προστίμων δεκάδων εκατομμυρίων ευρώ, που φέρεται να έγιναν με υπουργικές και βουλευτικές τροπολογίες.
12. Η απόκρυψη της απόφασης του Συμβουλίου Εφετών το 2017 για τις τροποποιήσεις των συμβάσεων και την παραλαβή του C4i, που φέρεται να ζημίωσε τη χώρα 147 εκ. ευρώ.
13. Τις αποκαλύψεις του Βαγγέλη Μαρινάκη για το αίτημα από πλευράς ΣΥΡΙΖΑ να καταβάλλει όχι μόνο το αντίτιμο της δικής του τηλεοπτικής άδειας αλλά και αυτό της άδειας του Χρήστου Καλογρίτσα.
14. Η υπόθεση του «Ελευθέριος Βενιζέλος»: Το πρώτο μέρος αφορά την απόφαση του Ευκλείδη Τσακαλώτου και του Χρήστου Σπίρτζη να επεκτείνουν την σύμβαση του αεροδρομίου Ελευθέριος Βενιζέλος κατά 20 χρόνια, με υποκοστολόγηση του τιμήματος κατά 630 εκ. ευρώ. Το δεύτερο έχει να κάνει με την επιλογή να μην προχωρήσουν σε ανοικτό διεθνή διαγωνισμό, που θα απέδιδε πολλαπλάσια οφέλη στο Δημόσιο.
15. Οι αποκαλύψεις και οι κυβερνητικές ευθύνες για την καταστροφή και την απώλεια 102 ανθρώπινων ζωών στο Μάτι.
16. Οι αποκαλύψεις του αντιεισαγγελέα Ιωάννη Αγγελή για το «στήσιμο» της υπόθεση «NOVARTIS».
17. Τα «ρουσφέτια» και οι τροπολογίες της τελευταίας στιγμής, αλλά και η επιλογή της ηγεσίας του Αρείου Πάγου από ένα υπουργικό συμβούλιο που βρισκόταν υπό παραίτηση, λίγο πριν τις εκλογές.
