Αναζήτηση
Oμολογουμένως ωραίο κλίμα έχουν εκεί στο ευρύτερο σύμπαν του ΣΥΡΙΖΑ.
Γεμάτο από βαθιά συντροφικό πνεύμα και διάθεση… ενωτικού αγώνα.
Όχι δεν αναφέρομαι στα διάφορα κωμικοτραγικά που γίνονται στη «μάχη του σταυρού» ανάμεσα στους βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ σε διάφορες περιφέρειες, ιδίως τώρα που καταλαβαίνουν πόσο μικρός θα είναι ο αριθμός αυτών που θα εκλεγούν.
Αναφέρομαι στα ΜΜΕ που είναι φιλικά στον ΣΥΡΙΖΑ και τον άγριο καυγά ανάμεσα στον Κώστα Βαξεβάνη και την Εφημερίδα των Συντακτών.
Η τελευταία όπως και πάρα πολλές άλλες εφημερίδες έβαλε ένθετο το πρόγραμμα της ΝΔ ως πληρωμένο διαφημιστικό φυλλάδιο.
Το έκαναν και άλλες εφημερίδες.
Διαφήμιση είναι και σε τέτοιους χαλεπούς καιρούς δύσκολο τα μέσα να πουν όχι.
Άλλωστε, τα ΜΜΕ ζουν από τις πωλήσεις και τις διαφημίσεις.
Αλλιώς χρειάζονται «χορηγίες».
Έλα, όμως, που αυτό δεν άρεσε στον Κώστα Βαξεβάνη που αποφάσισε να το παίξει «συνεπής έκφραση» της παράταξης και να καταγγείλει την Εφημερίδα των Συντακτών.
Γιατί ο Βαξεβάνης, που έχει αναζητήσει πλήθος δικαιολογιών και καταγγελιών για να εξηγήσει γιατί έχει σχετικά χαμηλές πωλήσεις, κατεξοχήν θέλησε να είναι το άτυπο κυβερνητικό όργανο.
Εκεί δίνονταν διάφορες «δικογραφίες» από την κυβέρνηση.
Εκεί έμπαιναν διάφορα ρεπορτάζ συγκεκριμένης στόχευσης.
Εκεί δημοσιεύτηκαν οι ανεκδιήγητες δημοσκοπήσεις που έκαναν τους Συριζαίους να πιστεύουν ότι θα κερδίσουν τις εκλογές.
Μόνο που το κοινό δεν ανταποκρίθηκε όσο θα ήθελε ο τρομερός Βαξεβάνης, που εκεί που ζητούσε κάθε τρεις και λίγο συμπαράσταση για τις διώξεις που δεχόταν έχει αρχίσει ο ίδιος να στέλνει εξώδικα σε συναδέλφους.
Και τώρα ο Βαξεβάνης ζει αυτό που φοβόταν περισσότερο.
Βλέπει τον ΣΥΡΙΖΑ να χάνει την εξουσία. Το μόνο στήριγμά του.
Καθότι «το γαρ πολύ της θλίψεως γεννά παραφροσύνη», το μόνο που κάνει είναι να επιτίθεται σε ένα υποτίθεται επίσης φιλοΣΥΡΙΖΑ μέσο.
Το οποίο φαντάζομαι με τη σειρά του θα απαντήσει και ο καυγάς θα συνεχιστεί.
Μόνο που όλα αυτά δείχνουν ένα σύστημα εξουσίας σε βαθιά κρίση.
Γιατί αυτό είχε στήσει ο ΣΥΡΙΖΑ: ένα σύστημα εξουσίας.
Μπορεί μικρότερο από αυτό που είχαν τα μνημονιακά κόμματα, αλλά παρ’ όλα αυτά σύστημα εξουσίας. Με τη μικροδιαπλοκή του και την προσπάθεια να ελέγξει ένα μέρος της ενημέρωσης.
Τώρα αποχαιρετά την εξουσία και αυτό το συστηματάκι αποδιαρθρώνεται.
Και όταν ένα σύστημα αποδιαρθρώνεται έρχεται η ώρα του καυγά και της σύγκρουσης.
Ακόμη και εάν δεν καταλαβαίνουν ότι όλα αυτά τα βλέπει ο κόσμος.
Γιατί όλα αυτά στους ψηφοφόρους ένα πράγμα λένε: αυτοί το έχουν ήδη πάρει απόφαση ότι θα συντριβούν στις εκλογές.
