Αναζήτηση
Η πρώτη ταινία του Ράμπο με πρωταγωνιστή τον Σιλβέστερ Σταλόνε επονομαζόταν «First blood», αλλά ο Αντετοκούνμπο παρουσιάζει τη δική του εκδοχή…
Ελόγου του δεν χύνει αίμα, αλλά δάκρυ!
Ο Γιάννης έκλαιγε τα ξημερώματα της περασμένης Τρίτης την ώρα που έβγαζε το λογύδριό του για την ανακήρυξή του ως MVP της σεζόν στο ΝΒΑ, αλλά η ιστορία των δακρύων του είναι πολύ πιο παλιά…
Το δικό του «first tear» έπεσε πάνω στο παρκέ του κλειστού γυμναστηρίου «Δημήτρης Βικέλας» στη Νέα Κηφισιά ένα απόγευμα Σαββάτου πριν από έξι χρόνια…
Για τον Γιάννη, τον Θανάση, τον Φιλαθλητικό Ζωγράφου, τη Νέα Κηφισιά και τη μυθολογία του ελληνικού μπάσκετ, οι δείκτες του ρολογιού μένουν σταματημένοι στις 27 Απριλίου του 2013, όταν ο τελευταίος ήχος της κόρνας σε μια από τις πιο συγκλονιστικές παρτίδες που έχουν παιχθεί στα καθ’ ημάς βρήκε τον νυν σούπερ σταρ του ΝΒΑ να πλαντάζει στο κλάμα!
https://youtu.be/CtwXtmBmW3s?t=2
Μπροστά στα δάκρυα που έτρεχαν από τα μάτια του και πλημμύρισαν το γηπεδάκι στις Αδάμες εκείνο το απόγευμα, αυτά που έριξε τις προάλλες στο Barker Hangar μοιάζουν με σταγόνες της βροχής! Απλώς η διαφορά έγκειται στο γεγονός ότι τότε τον είδαν να βαλαντώνει μερικές εκατοντάδες νοματαίοι, ενώ τώρα έγινε viral σε ολόκληρο τον πλανήτη.
Αυτή η παλιά ιστορία έχει σημαδέψει ανεξίτηλα τον Γιάννη και όλους όσοι την έζησαν στο πετσί τους και ένιωσαν να καθορίζει τις καριέρες και τις ζωές τους…
Στην τελευταία αγωνιστική του πρωταθλήματος της Α2 η Νέα Κηφισιά υποδεχόταν τον Φιλαθλητικό Ζωγράφου με λάφυρο την άνοδο στην Α1, την οποία εκτός από αυτές τις δύο ομάδες διεκδικούσαν επίσης και τα Τρίκαλα. Το ντέρμπι εξελίχθηκε σε ένα δραματικό θρίλερ που εντέλει κρίθηκε στην τρίτη παράταση με σκορ 89-81 υπέρ των γηπεδούχων.
Το αποτέλεσμα; Οι τρεις ομάδες βρέθηκαν μαζί στην πρώτη θέση με ρεκόρ 21 νίκες – 5 ήττες και από αυτή την τριπλή ισοβαθμία βγήκε χαμένος ο Φιλαθλητικός, ο οποίος πλήρωσε το μάρμαρο της βαριάς ήττας του (με διαφορά 33 πόντων) στα Τρίκαλα.
Η Νέα Κηφισιά που πέτυχε την πέμπτη άνοδό της μέσα σε έξι χρόνια και τα Τρίκαλα προβιβάστηκαν στην ελίτ της Α1, ενώ ο Φιλαθλητικός έμεινε… αμανάτι στην Α2 και δεν κατάφερε να ξανασηκώσει κεφάλι, αφού από εκεί και πέρα οι παίκτες του άρχιζαν να σκορπίζουν στα τέσσερα σημεία του ορίζοντα.
Μάτια παντού
Ο κόσμος είχε γεμίσει ασφυκτικά το γήπεδο μιάμιση ώρα πριν από το τζάμπολ για να παρακολουθήσει το ματς που αποτελούσε το must της χρονιάς για τους μερακλήδες του μπάσκετ, μηδέ των σκάουτερς του ΝΒΑ εξαιρουμένων. Από την αρχή της σεζόν κατάσκοποι από τις περισσότερες ομάδες είχαν πάρει στο κατόπι τον 19χρονο Γιάννη, το ταλέντο του οποίου προφανώς ανακάλυψαν και εκτίμησαν νωρίτερα από ό,τι η ελληνική πιάτσα!
Σε κάθε εντός ή εκτός έδρας αγώνα του Φιλαθλητικού έσκαγαν μύτη πλείστοι όσοι εκπρόσωποι ομάδων του ΝΒΑ, μάλιστα σε εκείνον με τη Νίκη Βόλου στη Νέα Ιωνία εμφανίστηκε και ο πρόεδρος των Μπόστον Σέλτικς, Ντάνι Εϊντζ, ο οποίος βίωσε μια πολύ δυσάρεστη εμπειρία. Οι φίλαθλοι της βολιώτικης ομάδας τον μπέρδεψαν με κάποιον άλλον και τον έβριζαν πατόκορφα, χώρια που κόντεψαν κιόλας να κινηθούν εναντίον του!
Στον πάγκο της Νέας Κηφισιάς καθόταν ο νυν προπονητής της ΑΕΚ Ηλίας Παπαθεοδώρου, ενώ σε αυτόν του Φιλαθλητικού είχε ριζώσει ο Τάκης Ζήβας, ο οποίος έμεινε για είκοσι ένα ολόκληρα χρόνια και υπήρξε ένας από τους μέντορες του Γιάννη, μαζί με τον προπονητή των ακαδημιών του Φιλαθλητικού Γρηγόρη Μελά.
Ο Θανάσης, ο Γιάννης και ο Κώστας είχαν αρχίσει να παίζουν μπάσκετ στα Σεπόλια όπου τους «ανακάλυψε» ο Σπύρος Βελλινιάτης ο οποίος τους πήγε πακέτο στον Φιλαθλητικό, επειδή ο Τρίτωνας ζητούσε από την οικογένεια Αντετοκούνμπο τη μηνιαία συνδρομή. Ο Τσαρλς και η Βέρα δεν είχαν λεφτά ούτε για να φάνε καλά καλά, πόσο μάλλον για τις προπονήσεις στο μπάσκετ…
Ο Φιλαθλητικός τους έδινε ένα χαρτζιλίκι 300 ευρώ τον μήνα για τα εισιτήρια του λεωφορείου, αλλά αρκετές φορές τα τρία παιδιά απουσίαζαν. Ο λόγος; Δέχονταν ρατσιστικές επιθέσεις και φοβόντουσαν να κυκλοφορούν στον δρόμο! Αλλες φορές πάλι έλειπαν εκτός Αθηνών διότι πήγαιναν σε διάφορα πανηγύρια της περιφέρειας να πουλήσουν τσάντες, ρολόγια και την υπόλοιπη πραμάτειά τους.
«Οταν έβαλα τον Γιάννη για πρώτη φορά στην πεντάδα, σε ένα ματς της Β’ Εθνικής, έπαιξε πλέι μέικερ και χάθηκε η μπάλα στους αιφνιδιασμούς. Είχε μακριά χέρια, μακριά πόδια και πολύ ταλέντο, αλλά ήταν αδύνατος και χρειάστηκε να δουλέψει σκληρά για να δυναμώσει» ανατρέχει σε εκείνη την εποχή ο Ζήβας.
Η ώρα του
Στο ψυχόδραμα της 27ης Απριλίου του 2013 ο Γιάννης δεν κατάφερε να πρωταγωνιστήσει, έχοντας 4 πόντους με 1/6 σουτ και 1/2 βολές, εννέα ριμπάουντ, τρεις ασίστ και δύο λάθη σε 38 λεπτά και 15 δευτερόλεπτα. Συμπαίκτες του σε εκείνο το μοιραίο ματς, εκτός από τον αδερφό του Θανάση, ήταν επίσης οι νυν διεθνείς Νίκος Γκίκας και Χρήστος Σαλούστρος, ο δεινός σκόρερ Μπάμπης Σαμοθράκης, ο Μιχάλης Καμπερίδης, ο γιος του Βαγγέλη Αγγέλου, ο Βασίλης Γιαννουλάκος και ο Γεωργιάδης.
Ακριβώς δυο μήνες αργότερα, ο Γιάννης Αντετοκούνμπο είχε σκουπίσει πια τα δάκρυά του, βρισκόταν κουστουμαρισμένος στο Barclays Center του Μπρούκλιν, άκουγε το όνομά του, 13ο στη σειρά του ντραφτ, από τον κομισάριο του ΝΒΑ Ντέιβιντ Στερν και ένιωθε ότι από εκεί και πέρα η ζωή του θα άλλαζε θεαματικά.
Θα βαλάντωνε ξανά στο κλάμα, αλλά για διαφορετικούς λόγους…
