Οι εκλογές αυτές είναι ασυνήθιστες. Κατ’ αρχάς αποτελούν το πολιτικό παράγωγο μια άλλης, πολύ πρόσφατης εκλογικής αναμέτρησης (των ευρωεκλογών) η οποία έχει εν πολλοίς προδιαγράψει το πλαίσιό τους. Διαφέρουν, όμως, και ως προς το ύφος των εκλογών που ζήσαμε την τελευταία 10ετία. Οι διπλές εκλογές του ’12 και του ’15 ήταν αναμετρήσεις υψηλής έντασης και με δραματικό διακύβευμα. Ηταν οι εκλογές της κρίσης, οι εκλογές της οργής. Και ενίσχυσαν τα κόμματα που την εξέφρασαν.
Οι χαμηλοί τόνοι που σήμερα κυριαρχούν οφείλονται ασφαλώς και στον μήνα που διεξάγονται. Οφείλονται επίσης στο ότι η ΝΔ, το κόμμα που προηγείται και καθορίζει σημαντικά το ύφος της αναμέτρησης, έχει επιλέξει μια στρατηγική ήπιου και ενωτικού λόγου. Κυρίως όμως το κλίμα αυτό, που παραπέμπει σε εκλογές της περασμένης 20ετίας, αποτυπώνει την επιθυμία μεγάλου τμήματος της ελληνικής κοινωνίας να αφήσει πίσω του την εποχή της κρίσης. Να κλείσει την ταραγμένη περίοδο που κυριαρχούσε η οργή. Και αναζητεί την προοπτική της επόμενης μέρας κυρίως στα κόμματα που μιλάνε θετικά γι’ αυτή και όχι στα κόμματα της περιόδου της κρίσης, τα οποία αποδυναμώνονται. Ο ΣΥΡΙΖΑ φαίνεται να καταγράφει σημαντικές απώλειες, η ΧΑ δίνει αγώνα για να μείνει στη Βουλή, οι ΑΝΕΛ εξαϋλώθηκαν, το κόμμα του κ. Λεβέντη φαίνεται να κινείται κάτω από το όριο του 3%.
Οι πολιτικές και κοινωνικές συμμαχίες και η αντισυστημική ρητορική των αρχών της 10ετίας που διανύουμε φαντάζουν σήμερα παράταιρα. Εξ ου και οι μεγαλύτερες απώλειες για τον ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι προς τα αριστερά του, αλλά απευθείας προς τη ΝΔ. Η οποία ΝΔ φαίνεται να έχει εισροές από όλους τους χώρους. Τόσο από παλιούς ψηφοφόρους της που ριζοσπαστικοποιήθηκαν τα χρόνια της κρίσης και πλέον επιστρέφουν «στο σπίτι», όσο και από ψηφοφόρους που ποτέ στο παρελθόν δεν την ψήφισαν, αλλά κάνουν πράξη το «πρώτη φορά Δεξιά» επειδή θέλουν να τελειώνουν με όσα ζήσαμε τα τελευταία χρόνια.
Για τους λόγους αυτούς οι εκλογές της 7ης Ιουλίου είναι οι εκλογές της επιστροφής. Για κάποιους στο πολιτικό τους σπίτι, αλλά κυρίως επιστροφής στην κανονικότητα.
ΥΓ. Ο ΣΥΡΙΖΑ λέει: «Εμείς βγάλαμε τη χώρα από τα Μνημόνια, μη γυρίσουμε στους παλιούς». Δεν πείθει όμως. Και αυτό επειδή στο μυαλό της πλειοψηφίας ο ΣΥΡΙΖΑ είναι ταυτισμένος με τη διάψευση των προσδοκιών της αντιμνημονιακής ρητορικής, η οποία αποτελεί την καταστατική πολιτική του πράξη. Τις μέρες αυτές, που είναι και η επέτειος του δημοψηφίσματος, καλό θα είναι ο κ. Τσίπρας να αναλογιστεί αν έχει υπάρξει μεγαλύτερη σπατάλη πολιτικού κεφαλαίου. Δεν έχει υπάρξει.
Ο Ευτύχης Βαρδουλάκης είναι σύμβουλος στρατηγικής και επικοινωνίας
