«Όταν έχω να κρίνω ανάμεσα σ’ ένα παιδί 15 χρόνων, που πετάει μολότοφ κι έναν τριαντάρη εκπαιδευμένο αστυνομικό, που κρατάει πιστόλι, εγώ είμαι με το μέρος του παιδιού και όχι του αστυνομικού. Εκτιμώ βαθύτατα ένα παιδί που εξεγείρεται και βγαίνει στους δρόμους για να διαμαρτυρηθεί, έστω κι αν υπερβάλλει, έστω και αν κρατάει μολότοφ».
Τα λόγια αυτά δεν ανήκουν σε κάποιον αντιεξουσιαστή, δεν ανήκουν σε κάποιο μέλος της εξωκοινοβουλευτικής αριστεράς αλλά στον Μάνο Χατζιδάκι ο οποίος πριν από 34 χρόνια είχε σχολιάσει μία ακόμη δολοφονία εφήβου από αστυνομικό που είχε συγκλονίσει το πανελλήνιο, αυτή του 15χρονου Μιχάλη Καλτεζά από τον Αθανάσιο Μελίστα.
Η οργή που προκάλεσε η χθεσινή απόφαση του Εφετείου να επιβάλλει ποινή – χάδι στον Επαμεινώνδα Κορκονεά ο οποίος στέρησε τη ζωή του Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου 11 χρόνια πριν δολοφονώντας τον στα Εξάρχεια φέρνει στις μνήμες πολλών παλαιότερες σκανδαλώδεις υποθέσεις αντιμετώπισης αστυνομικών.
Χθες, ο Επαμεινδώνας Κορκονέας αν και κρίθηκε ένοχος για την ανθρωποκτονία εκ προθέσεως με άμεσο δόλο που διαπράχθηκε στις 6 Δεκεμβρίου του 2008 βρίσκεται με το ένα πόδι εκτός φυλακής καθώς έσπασαν τα ισόβια αφού του αναγνωρίστηκε το ελαφρυντικό του πρότερου σύννομου βίου.
Πριν από 34 χρόνια, στο μακρινό 1985 και λίγο μετά την καθιερωμένη πορεία για την επέτειο από την εξέγερση του Πολυτεχνείου, ένα συνταρακτικό γεγονός σκορπά τη θλίψη σε ολόκληρη την Ελλάδα και εξεγείρει τη νεολαία η οποία προχωρά σε καταλήψεις πανεπιστημιακών ιδρυμάτων και σε πορείες στους δρόμους της Αθήνας όπου ξεχείλιζε η οργή . Ένας 15χρονος μαθητής, ο Μιχάλης Καλτεζάς, πέφτει νεκρός από τις σφαίρες του αστυνομικού Αθανάσιου Μελίστα στη συμβολή των οδών Στουρνάρα και Μπόταση.
Τα τραγικά γεγονότα του 1985
Η πορεία για την επέτειο του Πολυτεχνείου είχε ολοκληρωθεί με μικρής έκτασης επεισόδια και τίποτα δεν προϊδέαζε για όσα θα ακολουθούσαν. Αμέσως μετά την πορεία, μία κλούβα των ΜΑΤ παραμένει στην οδό Στουρνάρα, έξω από το Πολυτεχνείο. Κάποια στιγμή, τέσσερις από τους αστυνομικούς εγκαταλείπουν την κλούβα και κατευθύνονται προς τα Εξάρχεια. Κάποιοι θα μπουν σε ένα σουβλατζίδικο, και ένας σε ζαχαροπλαστείο της περιοχής. Ο δημοσιογράφος Γιάννης Κανελλάκης είχε περιγράψει τότε τη σκηνή σημειώνοντας:
«Έτρωγαν σουβλάκια με τη στολή τους και με τα όπλα σαν καουμπόηδες. Είναι δυνατόν; Πάνε στην πλατεία Εξαρχείων σε σουβλατζίδικο και μάλιστα σε τέτοιες μέρες, τέτοιες ώρες;»….
Μόλις η παρουσία των αστυνομικών έγινε αντιληπτή από ομάδες αναρχικών, άρχισαν να φωνάζουν συνθήματα εναντίον τους. Ένας από τους αστυνομικούς αρχίζει να ζητά ταυτότητες και να κάνει ελέγχους με αποτέλεσμα ένας εκ των συγκεντρωμένων να του επιτεθεί. Το επεισόδιο δεν είχε συνέχεια καθώς παρενέβησαν οι ψυχραιμότεροι. Μαρτυρίες ωστόσο ήθελαν τους αστυνομικούς που αποχωρούσαν από την περιοχή των Εξαρχείων να προκαλούν εκτοξεύοντας απειλές κατά των συγκεντρωμένων.
Λίγη ώρα αργότερα, μία ομάδα κατευθύνεται προς την κλούβα των ΜΑΤ που παρέμενε έξω από το Πολυτεχνείο. Ανάμεσα σε αυτούς και ο 15χρονος μαθητής Μιχάλης Καλτεζάς.
Οι αναρχικοί επιτίθενται στην κλούβα και μία μολότοφ πέφτει στη σκεπή του οχήματος. Οι αστυνομικοί βγαίνουν από την κλούβα, ενώ μερικοί συνάδελφοί τους πάνε προς την πίσω έξοδο της κλούβας. Αρχίζει και πάλι ένα κυνηγητό μεταξύ αστυνομίας και αναρχικών που τρέχουν προς τα Εξάρχεια. Κάποιοι αστυνομικοί πυροβολούν στον αέρα. Ο Αθανάσιος Μελίστας όμως πυροβολεί προς τους αναρχικούς και η σφαίρα πετυχαίνει στο κεφάλι τον 15χρονο Μιχάλη Καλτεζά.
Ήταν στη συμβολή των οδών Στουρνάρα και Μπόταση. Ο μαθητής θα αφήσει την τελευταία του πνοή ένα τέταρτο μετά τα μεσάνυχτα….
Ούτε μία μέρα φυλακή για τον Μελίστα
Χθες, είδαμε να μετατρέπονται τα ισόβια που είχα επιβληθεί προς τον δολοφόνο του Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου σε ποινή φυλάκισης 13 ετών. Το 1985 ο αστυνομικός που πάτησε τη σκανδάλη και σκότωσε τον 15χρονο Καλτεζά, ουσιαστικά δεν τιμωρήθηκε, καθώς δεν έμεινε ούτε μία ημέρα στη φυλακή.
Ο Αθανάσιος Μελίστας θα κατηγορηθεί για ανθρωποκτονία από πρόθεση εν βρασμώ ψυχικής ορμής και καθ’ υπέρβαση των ορίων της άμυνας. Στις 23 Σεπτεμβρίου του 1988 θα καταδικασθεί σε δυόμισι χρόνια φυλάκιση, ενώ στην κατ’ έφεση δίκη θα αθωωθεί (25 Ιανουαρίου 1990), επειδή το δικαστήριο του αναγνώρισε το ελαφρυντικό ότι υπερέβη τα όρια της άμυνας, εξαιτίας του φόβου και της ταραχής που του προκάλεσε η ενέργεια του θύματος.
