Στη σειρά «Ένα δέντρο μεγαλώνει σε», η με έδρα το Λος Άντζελες φωτογράφος Σινζιάνα Βελιτσέσκου (Sinziana Velicescu) αιχμαλωτίζει με τον φακό της δέντρα σε περιβάλλον άστεος. Με ένα στοιχείο ιδιομορφίας.
Η τέχνη της εξερευνά τον αντίτυπο της ανθρώπινης παρέμβασης στη φύση. Στη σειρά αναλογικών φωτογραφιών της, η Βελιτσέσκου αφηγείται με εικόνες μια ιστορία καθημερινών τοπογραφιών, αντιπαραθέτοντας χλωρίδα στην αρχιτεκτονική βιομηχανικών και εγκατελελειμμένων κτηρίων. «Συχνά, είναι κωμικές επιλογές τοπίου, με πρόθεση να εξωραΐσουν μη ελκυστικούς, κατά τ’ άλλα, εμπορικούς χώρους» εξηγεί. «Εντούτοις, υπάρχει μια δυσάρεστη πλευρά στις φωτογραφίες, σαν τα δέντρα να ζητούν βοήθεια ή να τα μεταφέρουν από εκεί που βρίσκονται» προσθέτει.
«Μέρος της διαδικασίας της καλλιτεχνικής δουλειάς μου είναι να περπατάω ή να οδηγώ στις γειτονιές μέσα κι έξω από το μείζον Λος Άντζελες και, αυθόρμητα, να “σκοντάφτω” πάνω σ’ αυτές τις σκηνές. Τα δέντρα που αναζητώ είναι αυτά που έχουν προσωπικότητα, σε τέτοιο βαθμό που σχεδόν θα μπορούσαν να αντικαταστήσουν τους ανθρώπους. Με ελκύουν περισσότερο τα δέντρα που νιώθουν παγιδευμένα στο αστικό τοπίο μέσα στο οποίο βρίσκονται ή με κάποιο τρόπο προσπαθούν να ξεπεράσουν το γύρω τους» εξομολογείται.
Εκμυστηρεύεται ότι «η αγαπημένη φωτογραφία μου στη σειρά είναι οι δύο φοίνικες με φόντο έναν σκυθρωπό ουρανό. Ξεχωρίζει απ’ όλη τη σειρά και ίσως αυτό να θέλει μια εξήγηση, αλλά τράβηξα τη φωτογραφία κατά τη διάρκεια μιας μεγάλης πυρκαγιάς κοντά στο Λος Άντζελες, που έκανε τον ουρανό να μοιάζει με εικόνα αποκάλυψης. Ασυνήθιστη αντίθεση με τον συνήθως γαλανό ουρανό του Λος Άντζελες».
