Xαρακτηριστικό Κυκλαδονήσι, η Κύθνος, γνωστή και με την ονομασία Θερμιά λόγω των φημισμένων ιαματικών πηγών της, βρίσκεται ανάμεσα στην Κέα και τη Σέριφο και ανήκει στο σύμπλεγμα των Δυτικών Κυκλάδων.

Οι χαμηλοί λόφοι, οι δαντελωτές ακρογιαλιές, οι χρυσές αμμουδιές, η Χώρα και η Δρυοπίδα με την αναλλοίωτη παραδοσιακή αρχιτεκτονική τους, οι γοητευτικοί παραθαλάσσιοι οικισμοί, ο αρχαιολογικός χώρος του Βρυόκαστρου, το μεσαιωνικό κάστρο της Ωριάς, οι αξιόλογες εκκλησίες και τα γραφικά ξωκλήσια χαρίζουν ένα ξεχωριστό χρώμα στην Κύθνο, που αποτελεί αγαπημένο προορισμό για πολυάριθμους παραθεριστές και λάτρεις των θαλάσσιων εκδρομών.

Κατά την παράδοση, η Κύθνος (γνωστή στην αρχαιότητα και ως Δρυοπίς) οφείλει την ονομασία της στον Kύθνο, τον επικεφαλής των Δρυόπων από την Εύβοια που αποίκισαν πρώτοι το νησί (ακολούθησαν ίωνες άποικοι).

Σύμφωνα με τα ευρήματα των ανασκαφών, το νησί κατοικήθηκε από τους Προϊστορικούς Xρόνους (εγκατάσταση πιθανώς Μεσολιθικής Περιόδου στη θέση «Μαρουλάς», πρωτοκυκλαδικές εγκαταστάσεις στις θέσεις «Τζούλη», «Ζογκάκι», «Λεύκες» και «Κακόβολο»).

Η αρχαία πόλη της Κύθνου, στη θέση «Βρυόκαστρο», κατοικήθηκε αδιάκοπα από το 10ο αιώνα π.Χ. έως τον 6ο/7ο αιώνα μ.Χ.

Αξιόλογη υπήρξε η συμβολή της Κύθνου στην ανάπτυξη και τη διάδοση της μεταλλουργίας κατά την αρχαιότητα.

Κατά τους Βυζαντινούς Χρόνους το νησί εντάχθηκε αρχικά στην Επαρχία των Νήσων και ακολούθως στο Θέμα του Αιγαίου.

Στους Νεότερους Χρόνους η Κύθνος δοκιμάστηκε επανειλημμένα από πειρατικές επιδρομές.

Από τα σημαντικότερα γεγονότα της ιστορίας του νησιού υπήρξαν τα Kυθνιακά, αντιοθωνική στάση που εκδηλώθηκε το Μάρτιο του 1862 με στόχο την απελευθέρωση πολιτικών κρατουμένων και κατεστάλη βίαια από τις κυβερνητικές δυνάμεις.

Σημαντικό ρόλο στη νεότερη ιστορία της Κύθνου διαδραμάτισε η μεταλλευτική δραστηριότητα (εξόρυξη σιδηρομεταλλευμάτων) που αναπτύχθηκε στο νησί έως το Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο.

*Οι φωτογραφίες του παρόντος άρθρου ανήκουν στο σύνολό τους στον κύθνιο δημοσιογράφο και φωτογράφο Γιάννη Τούντα.

Τελευταία Νέα