Ήταν 3 Σεπτεμβρίου 2016,  όταν ο Θάνος Ανεστόπουλος, ο τραγουδιστής και ιδρυτικό μέλος του θρυλικού ροκ συγκροτήματος «Διάφανα Κρίνα», έχασε τη μάχη με τον καρκίνο.

Τρία χρόνια μετά το θάνατο του εμβληματικού τραγουδιστή και ίσως του τελευταίου ροκ ποιητή, θυμόμαστε τους λόγους για τους οποίους,  αγαπήθηκε από το ελληνικό μουσικό κοινό όσο λίγοι…

Δείτε ακόμα – Ο Θάνος Ανεστόπουλος ένα πληγωμένο κρίνο που κατευθύνεται στο σημείο που βγαίνει ο ήλιος

Ένας καταραμένος ποιητής από την Αλεξανδρούπολη

Ο Θάνος Ανεστόπουλος γεννήθηκε στην Αλεξανδρούπολη τον Φεβρουάριο του 1967. Το 1984 ιδρύει τους «Crazy Patatoel» και το 1990 τους Πατατούφ, που με την προσθήκη κάποιων νέων μελών το 1991, μετονομάζονται σε Διάφανα Κρίνα.

Το 1994 κυκλοφόρησε από τη δισκογραφική εταιρεία Wipe Out το πρώτο τους single «Λιώνοντας Μόνος / Κάτω Απ’ το Ηφαίστειο». Το 1996 με έκτο μέλος τον Παναγιώτη Μπερλή στα πλήκτρα, κυκλοφορούν το δίσκο «Έγινε Η Απώλεια Συνήθεια Μας».

Το 1997, τα Διάφανα Κρίνα συμμετέχουν στη συναυλία Rock Of Gods, η οποία έγινε στο γήπεδο του Απόλλωνα Αθηνών (Ριζούπολη), μαζί με συγκροτήματα όπως οι Sisters Of Mercy. Το 1998 κυκλοφορούν το δίσκο «Κάτι Σαράβαλες Καρδιές» ενώ την ίδια χρονιά δίνουν την πρώτη τους συναυλία στο club ΡΟΔΟΝ.

Το 2000, μετά από την αποχώρηση του Παναγιώτη Μπερλή από το συγκρότημα, κυκλοφορούν το single «Είναι Που Όλα Ήρθαν Αργά». Την ίδια χρονιά επίσης φεύγουν από την Wipe Out, δημιουργούν τη δική τους δισκογραφική εταιρεία, την This Is My Voice Records και κυκλοφορούν έναν ακόμα δίσκο.

Τον Οκτώβριο του 2000 κυκλοφορεί ο δίσκος τους «Ευωδιάζουν Αγριοκέρασα Οι Σιωπές» ενώ στο τέλος του 2000 τα Διάφανα Κρίνα διασκευάζουν το τραγούδι «Θάνατος» του Παύλου Σιδηρόπουλου με αφορμή τον δίσκο συλλογή «Στον Π – Αφιέρωμα Στον Παύλο Σιδήροπουλο».

Το 2001 κυκλοφορεί ο δίσκος «Καινούργιος Τόπος / Κάτω απ’ το Ηφαίστειο», ως ένθετο στο περιοδικό Fractal Press. Το 2002 ο Θάνος Ανεστόπουλος κάνει ακουστικές (unplugged) εμφανίσεις με την κιθάρα του στο bar Closer στην Αθήνα, ενώ  στα τέλη της ίδιας χρονιάς τα Διάφανα Κρίνα γράφουν τη μουσική για το θεατρικό έργο Δεσποινίς Τζούλια.

Στα μέσα του 2003 κυκλοφορεί και πάλι από την This Is my Voice Records ο δίσκος «Ο,τι απόμεινε απ’ την ευτυχία».

Το 2004 τα Διάφανα Κρίνα πραγματοποιούν συναυλίες σε όλη την Ελλάδα, πραγματοποιώντας 170 εμφανίσεις  σε όλη τη χώρα.

Το 2005 ο Θάνος Ανεστόπουλος  κυκλοφορεί το βιβλίο/CD «Ο γύρος της μέρας σε 80 κόσμους» από την εκδοτική εταιρεία Ίνδικτος, ενώ τον Νοέμβριο του 2008 κυκλοφορεί ο δίσκος «Κι η αγάπη πάλι θα καλεί».

Την 1η Ιουνίου του 2009 τα Διάφανα Κρίνα ανακοινώνουν, μέσα από το επίσημο site τους τη διάλυσή τους. Την ανακοίνωση υπογράφουν όλα τα μέλη του συγκροτήματος εκτός από τον Θάνο Ανεστόπουλο…

«Θέλω να μοιραστώ μαζί μαζί σας…»

Ο Θάνος Ανεστόπουλος, με μια σοκαριστική του ανάρτηση τον Μάιο του 2015, είχε αποκαλύψει στον προσωπικό του λογαριασμό στο Facebook το σοβαρό πρόβλημα υγείας που αντιμετώπιζε, θέλοντας να μοιραστεί με τους χιλιάδες φίλους και θαυμαστές του τις πιο κρυφές του σκέψεις και τους φόβους του.

«Επιθυμώ να αρθρώσω αυτήν την ασθένεια και να το μοιραστώ μαζί σας, παρά να συνεχίσω να αποφεύγω την αλήθεια» ανέφερε χαρακτηριστικά στην ανάρτησή του. «Πάσχω από μεταστατικό καρκίνο των οστών. O οποίος στην διάγνωσή του είναι αρκετά επιθετικός.

Είμαι σε μια δύσκολη μάχη, μα νιώθω δυνατός και μαχητής και ελπίζω να βγω νικητής από αυτήν. «Θέλω να σας στείλω όλη την θετική μου ενέργεια. Ζήστε την κάθε σας μέρα με αλήθεια, έρωτα, αγώνα και δημιουργία. Ζήστε την κάθε ημέρα σας σαν να ήταν η τελευταία σας», είχε γράψει τότε μεταξύ άλλων ο Θάνος.

Ξέρω πως θα ‘ρθει και δε θα ‘μαι όπως είμαι,

να τον δεχτώ με το καλύτερο παλτό μου.

Μήτε σκυμμένος στις σελίδες κάποιου τόμου,

εκεί που υψώνομαι να μάθω ότι κείμαι.

Δε θα προσεύχομαι σε σύμπαν που θαμπώνει,

δε θα ρωτήσω αναιδώς, πού το κεντρί σου;

Γονιός δε θα ‘ναι να μου πει, σήκω και ντύσου

καιρός να ζήσουμε παιδί μου, ξημερώνει.

Θα ‘ρθει την ώρα που σπαράσσεται το φως μου

κι εκλιπαρώ φανατικά λίγη γαλήνη.

Θα ‘ρθει σαν πύρινο παράγγελμα που λύνει

όρους ζωής και την αδρή χαρά του κόσμου.

Δε θα μαζεύει ουρανό για να με πλύνει,

δε θα κρατά βασιλικό ή φύλλα δυόσμου.

Θα ‘ρθει την ώρα που σπαράσσεται το φως μου

Θα ‘ρθει την ώρα που σπαράσσεται το φως μου

Θα ‘ρθει την ώρα που σπαράσσεται το φως μου…