Αναζήτηση
Η συμπεριφορά των γονιών αποτελεί πρότυπο για τα παιδιά, όπου τα περισσότερα μιμούνται ότι βλέπουν από τους γονείς τους. Δυστυχώς, τα τροχαία δυστυχήματα αποτελούν παγκοσμίως τη δεύτερη αιτία θανάτου για τις ηλικίες 5-14 ετών και την πρώτη αιτία θανάτου για τις ηλικίες 15 – 29.
Έρευνες δείχνουν ότι η οδηγική συμπεριφορά των γονιών έχει ισχυρή επίδραση στη μετέπειτα συμπεριφορά των παιδιών στο δρόμο. Μπαμπάδες που εκνευρίζονται ή που έρχονται σε αντιπαράθεση με τους άλλους οδηγούς αποτελούν ένα κακό παράδειγμα – ακόμη και για τις πολύ μικρές ηλικίες. Το πρώτο μάθημα κυκλοφοριακής αγωγής θα πρέπει να γίνεται από τους γονείς, που είναι και οι πρώτοι δάσκαλοι τους.
Οι γονείς θα πρέπει σε καθημερινή βάση να περιγράφουν στα παιδιά τη διαδρομή και να μαθαίνουν τη σημασία των σημάτων, του σηματοδότη, των διαβάσεων καθώς και να τους εφιστούν την προσοχή στα επικίνδυνα σημεία. 
Στο δρόμο για το σχολείο
Τα παιδιά θα πρέπει να είναι πάντα στην εσωτερική πλευρά του πεζοδρομίου. Σημαντικό: Κρατάμε τα παιδιά σφιχτά και δεν αλλάζουμε συχνά το χέρι. Πολλά παιδιά είναι χρήστες της τεχνολογίας, ακόμη και στο δρόμο. Μιλάνε στο κινητό, ακούνε μουσική με τα ακουστικά στα αυτιά. Είναι πολύ πιθανόν, να μην έχουν την προσοχή τους στο δρόμο. Άλλωστε είναι συχνό το φαινόμενο να περπατούν επάνω στο δρόμο και να μην ακούνε την κόρνα των αυτοκινήτων. Οι ειδικοί αναφέρουν ότι τα παιδιά δεν είναι σε θέση να εκτιμήσουν την ταχύτητα και την απόσταση των αυτοκινήτων. Τη νύχτα φροντίζουμε να γίνονται αντιληπτά – πχ φορώντας τσάντες με έντονα χρώματα. 
Πως περνάμε μια διάβαση
Το πιο σημαντικό είναι να βρούμε ένα ασφαλές σημείο. Ασφαλές είναι αυτό από το οποίο έχουμε καλή ορατότητα του δρόμου, εκεί που υπάρχουν υπόγειες ή υπέργειες διαβάσεις, οι διαβάσεις στα φανάρια και όσες ελέγχονται από τροχονόμο ή φωτεινό σηματοδότη.
.- Στεκόμαστε επάνω στο πεζοδρόμιο και όχι στην άκρη του ή κάτω στο οδόστρωμα.
– Ελέγχουμε δύο – τρεις φορές αν έρχονται αυτοκίνητα και αυτό το μαθαίνουμε και στο παιδί μας.
– Κοιτάμε πρώτα αριστερά, μετά δεξιά και ελέγχουμε και τις δύο κατευθύνσεις ακόμη μια φορά.
– Διασχίζουμε τον δρόμο κάθετα.
– Σε καμία περίπτωση δεν βιαζόμαστε. Δεν τρέχουμε, διότι μπορεί να σκοντάψουμε και μαζί μας να παρασύρουμε και το παιδί.
– Την στιγμή που διασχίζουμε τον δρόμο, συνεχίζουμε να κοιτάμε τον δρόμο και να ακούμε αν έρχονται κάποια αυτοκίνητα. 
Τα επικίνδυνα σημεία
Ανάμεσα στα σταθμευμένα αυτοκίνητα. Επειδή τα παιδιά είναι μικρόσωμα και δεν γίνονται αντιληπτά από τους άλλους οδηγούς σε καμία περίπτωση δεν πρέπει να διασχίζουν από αυτό το σημείο τον δρόμο.
- Ποτέ δεν περνάμε εμπρός από το λεωφορείο. Εκπαιδεύουμε τα παιδιά να διασχίζουν τον δρόμο όταν φύγει το σχολικό.
- Πολύ επικίνδυνη είναι η διάσχιση του δρόμου σε στροφές. Δημιουργούν τυφλά σημεία για τους οδηγούς αλλά και τα παιδιά. Προχωράμε παρακάτω ώστε να έχουμε την καλύτερη ορατότητα.
Παιδικό κάθισμα
Το παιδικό κάθισμα θα πρέπει να αποτελεί τον καθημερινό σύντροφο των μαθητών. Ανάλογα με την ηλικία τους και το βάρος τους θα πρέπει να κάθονται στο αντίστοιχο παιδικό κάθισμα. Ένα παιδικό κάθισμα είναι ικανό να μειώνει έως και 80% τις πιθανότητες τραυματισμού του παιδιού σε περίπτωση σύγκρουσης.
Το παιδικό κάθισμα πρέπει να έχει τις κατάλληλες προδιαγραφές, να τοποθετείται με βάση τις προδιαγραφές του κατασκευαστή ( ειδάλλως είναι άχρηστο και δεν προσφέρει καμία ασφάλεια) και να δένεται σωστά. Ακόμη, όσα αυτοκίνητα διαθέτουν πλευρικούς αερόσακους καλό είναι σε αυτές τις περιπτώσεις το παιδικό κάθισμα να τοποθετείται στη μέση.
