Ήταν 3 Ιουλίου του 1982 όταν οι πολίτες αντίκρισαν στα πρωτοσέλιδα των εφημερίδων που ήταν κρεμασμένες στα μανταλάκια των περιπτέρων μια παράξενη είδηση για τον Θανάση Βέγγο.

Ο αγαπημένος ηθοποιός Θανάσης Βέγγος – έγραφαν οι τίτλοι- είχε συλληφθεί και κρατείτο στο αστυνομικό τμήμα. Ο λόγος ακούγεται περίεργος στους νεότερους, αλλά δεν ήταν καθόλου εκείνη την εποχή, όταν ανθούσαν οι πειρατικοί ραδιοσταθμοί στην πρωτεύουσα.

Διάφοροι ραδιο – ερασιτέχνες έστηναν δικούς τους αυτοσχέδιους πομπούς και έκαναν το μεράκι τους εκπέμποντας από δωμάτια διαμερισμάτων και ταράτσες, παραβιάζοντας το κρατικό μονοπώλιο.

Σύμφωνα με την εφημερίδα «Απογευματινή» ο Θανάσης Βέγγος συνελήφθη και οδηγήθηκε στον εισαγγελέα με την κατηγορία για “διαφήμιση μέσω παρανόμου ραδιοσταθμού”. Η ρεπόρτερ Γωγώ Ζαββού που κάλυψε το ρεπορτάζ το μακρινό 1982 τον είδε “αξύριστο, ταλαιπωρημένο, αλλά και κεφάτο”, και κατέγραψε τα παρακάτω του λόγια.

«Ήταν στις 6 τα χαράματα προχθές, όταν άκουσα να κτυπούν δυνατά την πόρτα του διαμερίσματός μου. Σαν… σούστα πετάχτηκα από το κρεββάτι μου. (…) Ανοίγω την πόρτα και τι να δω; Επτά αστυνομικοί μαζί με τον εισαγγελέα κ. Βασιλάκη μου είπαν: “Ντυθείτε και ακολουθείστε μας στο τμήμα. Είστε υπό κράτηση”. (…) Από το σούσουρο ξύπνησε όλο το τετράγωνο και αναστατώθηκε η γειτονιά: ‘Άντε τώρα να τους πεις ότι δεν έχω κάνει έγκλημα. Και πώς θα πείσω τη γυναίκα μου ότι δεν με έπιασαν για χαρτοπαιξία;», έλεγε τότε ο Θανάσης Βέγγος.

Διάβασε το ρεπορτάζ που ακολουθεί:

Όπως θα πρόσεξες και πιο πάνω η δίκη αναβλήθηκε, οπότε το σίριαλ συνεχίστηκε τη Δευτέρα. Έτσι, την επόμενη ημέρα, δηλαδή την Τρίτη, η ‘Απογευματινή’ συνέχισε το ρεπορτάζ απ’ τις δκαστικές αίθουσες, δίνοντας μεγάλη σημασία στην αγάπη του κόσμου.

“Θανάση είσαι αθώος… Είσαι λεβέντης. Γιατί να ταλαιπωρείσαι; Σε θέλουμε στο θέατρο και όχι στο… σκαμνί”, διαβάζουμε ότι του φώναζαν.

«Εκείνος προσπαθούσε να τους ξεφύγει. “Καλοί μου άνθρωποι, αφήστε με στην… ταλαιπωρία μου. Δεν έκανα έγκλημα…”».

Για την ιστορία να πούμε ότι η δίκη πάλι αναβλήθηκε παρά τις έντονες αντιρρήσεις του τεράστιου κωμικού.