Αναζήτηση
Η ήττα του ΣΥΡΙΖΑ στις 7 Ιουλίου στέρησε από τα πολιτικά πράγματα τον Αλέκο Φλαμπουράρη (κι όχι μόνο).
Τον Αλέκο ως υπουργό βεβαίως γιατί μια θέση στα βουλευτικά έδρανα πάντα θα έχει αυτός ο τιτάνας της πολιτικής, ο «Νέστορας» της Αριστεράς.
Και είναι «Νέστορας» γιατί πολλοί τον χαρακτηρίζουν «σοφό», είναι αυτός που περνάει τη γραμμή του κόμματος, αυτός που συνδέει το παλιό, αριστερό παρελθόν του ΣΥΡΙΖΑ, με το νέο κόμμα του Αλέξη Τσίπρα, αυτό το «πασοκοποιημένο», σοσιαλδημοκρατικό κόμμα που χωράει τα πάντα και τους πάντες.
Από τα «ορφανά» του ΠΑΣΟΚ μέχρι τα απομεινάρια των Ανεξαρτήτων Ελλήνων.
Ο κ. Φλαμπουράρης δεν κάνει συχνά εμφανίσεις, όμως, όταν βγαίνει στην τηλεόραση είναι χείμαρρος. Και δίνει ειδήσεις που συζητούνται.
Όπως παραδείγματος χάριν ότι τον σταματούν στο δρόμο και του λένε «κυρ Αλέκο γιατί χάσατε τις εκλογές; Δεν έπρεπε». Ασχέτως αν τον ΣΥΡΙΖΑ δεν τον ψήφισε το 70% του ελληνικού λαού, ο κ. Φλαμπουράρης συναντά στο δρόμο από το υπόλοιπο 30% που του λέει γιατί το έκαναν αυτό. Γιατί έχασαν στις 7 Ιουλίου.
Είναι σαν τον Τάσο Πετρόπουλο που από όλους τους ελεύθερους επαγγελματίες και συνταξιούχους τον σταματούσαν στο δρόμο μόνον εκείνοι που του έλεγαν: «Μπράβο Τάσο, μας έσωσες».
Ποια κριτική;
Ο Φλαμπουράρης είπε επίσης και το αμίμητο: «Γιατί δηλαδή να κάνουμε κριτική που χάσαμε; Δεν χρειάζεται τέτοιο πράγμα».
Είναι ασφαλώς ένας τρόπος για το πώς αντιλαμβάνεται κανείς τη δημοκρατία, τις συλλογικές διαδικασίες, την ανάληψη ευθυνών.
Όμως, ο «Νέστορας» δεν είναι ο μόνος στον ΣΥΡΙΖΑ που σκέφτεται έτσι. Και δυστυχώς.
Διότι πλέον ο ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι το κόμμα του 3%. Είναι ένα μαζικό κόμμα που έχει πάνω από 30% των ψηφοφόρων, που έχει αναφορές στην κοινωνία, στα συνδικάτα, στο χώρο των επιχειρήσεων, στην εκπαίδευση. Παντού.
Είναι κρίμα, λοιπόν, ένα μαζικό κίνημα που είναι πλέον κόμμα εξουσίας και διεκδικεί με αξιώσεις να επανέλθει κάποια στιγμή στα πράγματα, να σκέφτεται με όρους… Σοβιετίας.
Δεν φταίει κανείς για την ήττα, δεν υπάρχει λόγος να γίνει κριτική και αυτοκριτική, συνεχίζουν με τον απόλυτο ηγέτη Αλέξη Τσίπρα το δρόμο που έχουν χαράξει εδώ και καιρό.
«Εφοδο στον ουρανό» ετοιμάζονται να ξανακάνουν, με λίγα λόγια, ετοιμάζονται να ξαναδώσουν το στίγμα που είχαν και πριν το 2015.
Ασχέτως αν από τότε μεσολάβησαν πολλά μαθήματα και παθήματα.
Ο ΣΥΡΙΖΑ που πρόδωσε τον κόσμο που τον πίστεψε πριν από το 2015.
Ο ΣΥΡΙΖΑ που ξεπούλησε κάθε έννοια λαϊκής εντολής, τρεις φορές μέσα στο 2015 κι έβαλε στα λεξικά τη λέξη «kolotoumba».
Ο ΣΥΡΙΖΑ που πούλησε ελπίδα με την οκά και που έφτασε να είναι το πιο λαϊκίστικο κόμμα – σημείο αναφοράς σε όλο τον κόσμο.
Ο ΣΥΡΙΖΑ που έκανε τραγικά λάθη για τα οποία σε ένα δημοκρατικό κόμμα θα έπρεπε να γίνεται συνεχής συζήτηση, ζύμωση, επαναπροσδιορισμός, ανασχεδιασμός και φυσικά αναστοχασμός. 
Όλα αυτά, όμως, σβήνουν μπροστά στην αμετροέπεια, την αλαζονεία της εξουσίας και της προοπτικής να ξαναϋπάρξει κατάληψή της.
Όλα αυτά δεν υπάρχουν κάθε φορά που στον ΣΥΡΙΖΑ χάνεται η λογική κι επικρατεί ο λαϊκισμός.
Με ρώτησαν αν ο κόσμος, μετά από όσα έχει περάσει και μετά από το μήνυμα που έδωσε στις πρόσφατες εκλογές, θα συνεχίσει να αποδέχεται τους φορείς του λαϊκισμού, απ’ όπου κι αν προέρχονται.
Αν δηλαδή με απλά λόγια θα ξαναδεχθεί να «φάει σανό» και να επιστρέψει σε αυτά που καταδίκασε.
Η απάντηση είναι απλή: Ναι, θα ξαναγίνει αυτό διότι και ο λαός έχει κοντή μνήμη και οι φορείς των ειδήσεων (κυρίως τα social media) είναι παιχνιδάκια στα χέρια των λαϊκιστών.
Οι σοβαροί δεν πρόκειται ποτέ να επικρατήσουν σ’ αυτό το παιχνίδι, οι λαϊκιστές, οι ψεύτες, οι δημιουργοί των fake news, όμως, θα το κάνουν.
Τι ζούμε;
Για σκεφτείτε τι ζούμε τρεις μήνες μετά τις εκλογές.
Στα social media ο Μητσοτάκης είναι σαν τον Σαλβίνι ή τον Ορμπαν. Η Νέα Δημοκρατία είναι περίπου ένα ακροδεξιό κόμμα που πνίγει μετανάστες και πρόσφυγες.
Η κυβέρνηση, επίσης, θέλει να φτιάξει απάνθρωπες φυλακές για τους πρόσφυγες, την ίδια στιγμή που η ντροπή της Μόριας βαραίνει τη συνείδηση των προηγούμενων, του ΣΥΡΙΖΑ του ανθρωπισμού που επέτρεψε να δημιουργηθεί αυτό το άγος.
Επίσης έχουμε τον Κικίλια που διορίζει τον κουμπάρο του, αλλά δεν είναι κουμπάρος του τελικά.
Εχουμε τους… άριστους να αλώνουν την εξουσία ενώ έπρεπε να την αφήσουν στα χέρια του κάθε Καρανίκα.
Κι έχουμε και την αντεργατική κυβέρνηση που θέλει να καταργήσει τον συνδικαλισμό των 3.000 εργατοπατέρων που διαδήλωσαν την περασμένη εβδομάδα στην Αθήνα.
Αυτός είναι ο λαϊκισμός και αυτός θα βρίσκει πάντα πρόσφορο έδαφος… και θα επικρατεί.
Όχι, η κυβέρνηση της ΝΔ δεν τα έχει κάνει τέλεια. Υπάρχουν και ακραίες φωνές, και αποτυχημένοι υπουργοί, κι επικίνδυνες θέσεις. Τα «φάλτσα» είναι δουλειά του πρωθυπουργού να τα κόψει.
Όμως, τουλάχιστον να μη μιλούν αυτοί που έκαναν τεράστια ζημιά στη χώρα –και την Αριστερά-
Και να μην ετοιμάζονται για μια ακόμη «έφοδο στον ουρανό» με όχημα τον ακραίο λαϊκισμό.
Το στοίχημα του ΣΥΡΙΖΑ
Θέλουν να κερδίσουν ξανά τις εκλογές στον ΣΥΡΙΖΑ; Βεβαίως και να το κάνουν, η εναλλαγή κομμάτων στην εξουσία είναι υγεία και δημοκρατική διαδικασία.
Αλλά για να το κάνουν πρέπει να χαράξουν νέο πλάνο, αφού κλείσουν τους λογαριασμούς τους με το παρελθόν.
Αφού κάνουν την απαραίτητη κριτική που ο Φλαμπουράρης αρνείται.
Αφού πρώτα επουλωθούν οι πληγές της συμμαχίας με τους πραγματικούς ακροδεξιούς.
Αφού πρώτα βγάλουν τον μανδύα του λαϊκισμού που κατατρώει τις σάρκες κάθε χώρας.
Αφού τέλους ξαναγοητεύσουν τον κόσμο, κάνουν ένα νέο συμβόλαιο με το λαό. Πιο ισχυρό, πιο αληθινό, πιο προοδευτικό.
Προς ώρας ας μείνουν στην αντιπολίτευση και ας την ασκήσουν με σοβαρότητα, κι όχι με ανόητα πολιτικά φληναφήματα και τρολιές στο διαδίκτυο ή απειλές κατά εκείνων που τους ασκούν κριτική.
Ο ΣΥΡΙΖΑ αν θέλει να γίνει σοβαρό κόμμα, απλά πρέπει να αποτρέψει την έφοδο του λαϊκισμού στον ουρανό. Τίποτε λιγότερο, τίποτε περισσότερο.
