Αθήνα, σήμερα, τώρα. Το σπίτι μιας γυναίκας, ο πιο προσωπικός της χώρος, μετατρέπεται σε έναν αστικό ζωολογικό κήπο των διαφορετικών πτυχών της προσωπικότητάς της.
Η χορογράφος Βάσω Γιαννακοπούλου στήνει την παράσταση «Πύθωνος 36» που ανεβαίνει μέχρι τις 14 Οκτωβρίου στο Θέατρο Ροές. Δίπλα της, η Παυλίνα Ανδριοπούλου που παρουσιάζει ένα σουρεαλιστικό solo διαπραγμάτευσης της ύπαρξης. Μια κλειδαρότρυπα που ανοίγει διάπλατα μπροστά στο μάτι του θεατή και δημιουργεί έναν ενδιάμεσο χώρο όπου το προσωπικό γίνεται δημόσιο, φέρνοντας στο προσκήνιο τη γυναίκα που στέκεται απέναντι στον κόσμο και απέναντι στον εαυτό της
Η Βάσω Γιαννακοπούλου μιλάει στα «Νέα» για την έμπνευσή της πίσω από την παράσταση, την γυναικεία ύπαρξη και τον κόσμο.
Πώς προέκυψε η ιδέα για την παράσταση;
Η ιδέα προέκυψε πριν 4 χρόνια. Βρισκόμουν στο Baku για τη διοργάνωση της τελετής έναρξης των πρώτων Ευρωπαϊκών Αγώνων. Εκεί γνωριστήκαμε με την Παυλίνα και μοιραστήκαμε πολλές στιγμές έντασης αλλά και δημιουργίας και διασκέδασης. Σε μία τέτοια στιγμή χαλάρωσης η Παυλίνα αντέδρασε σε ένα ερέθισμα αναπαριστώντας ένα ζώο. Και κάπως έτσι ξεκίνησε αυτή η συνεργασία.
Ποια ζώα που κρύβονται μέσα στην πρωταγωνίστρια, τώρα ξεπηδούν στην σκηνή;
Μέσα στον ψυχισμό της ηρωίδας κρύβονται πτυχές, που σε κάθε περίπτωση είναι διαφορετικές. Αυτές οι πτυχές της προσωπικότητάς της ξεπροβάλλουν κάθε φορά σαν αντίδραση στα ερεθίσματα που δέχεται. Όποτε έρχεται αντιμέτωπη με ένα κομμάτι της σκοτεινής της πλευράς ψάχνει από κάπου να πιαστεί. Έτσι, διαφορετικά στοιχεία από το περιβάλλον της τραβούν την προσοχή της, οδηγώντας την σε ένα παιχνίδι μεταμορφώσεων. Αυτό το παιχνίδι βλέπουμε στη σκηνή.
Η γυναίκα που στέκεται απέναντι στον εαυτό της και τον κόσμο, πώς τελικά διαχειρίζεται την ύπαρξή της;
Νομίζω πως η κάθε ύπαρξη καθορίζεται από τον σκληρό της πυρήνα. Εξαρτάται από την κάθε ξεχωριστή στιγμή το ποια πτυχή της προσωπικότητάς μας θα υπερισχύσει. Στην παράστασή μας γίνεται μία διερεύνηση υπαρξιακού τύπου. Μια προσπάθεια να φανερωθούν αυτές οι πτυχές και να τις διαχειριστεί η ηρωίδα, όπως αντέχει κάθε φορά.
Η κλειδαρότρυπα που ανοίγει διάπλατα μπροστά στον εαυτό τι κρύβει από πίσω της;
Η κλειδαρότρυπα αποκαλύπτει τη γυναίκα στον ιδιωτικό της χώρο. Την παρακολουθούμε να λειτουργεί στην ασφάλεια του σπιτιού της. Να ακολουθεί την καθημερινή της ρουτίνα δεχόμενη τα ερεθίσματα της κάθε στιγμής. Μέσω αυτών οδηγείται σε ένα παιχνίδι μεταμορφώσεων προκειμένου να βρει έναν δρόμο απόδρασης από το αδιέξοδό της. Αποκαλύπτεται, έτσι, ένας κόσμος γεμάτος αντιφάσεις. Και, κυρίως, μία ανάγκη να περνάει από τη μία περσόνα στην άλλη για να βρει το καταφύγιό της. Είναι μία πολιτική καθημερινής επιβίωσης.
Αισθάνεστε κι εσείς τις ίδιες ανησυχίες με την ηρωίδα σας;
Έτσι φαίνεται…
Η Πύθωνος 36, θα μπορούσε να έχει την ίδια εξέλιξη αν πρωταγωνιστής ήταν άνδρας ή βάζει στο μικρόσκοπιό της την γυναικεία ψυχοσύνθεση;
Η παράσταση ασχολείται με τη γυναίκα και την πολυσύνθετη φύση της. Ωστόσο, η διερεύνηση αυτή είναι τυχαία και προκύπτει γιατί η ερμηνεύτρια τυγχάνει να είναι γυναίκα. Η αντίστοιχη διερεύνηση θα γινόταν αν ο ερμηνευτής ήταν άντρας. Το ζητούμενο είναι η ανθρώπινη φύση συνολικά και οι προβληματισμοί είναι κοινοί, ανεξάρτητοι από το φύλο.
Η Πύθωνος 36 θα μπορούσε τελικά να είναι το σπίτι της διπλανής μας πόρτας;
Ναι, φυσικά.
