Ο «Τιτανικός» του Τζέιμς Κάμερον, με πρωταγωνιστές τους Λεονάρντο Ντι Κάπριο και Κέιτ Γούινσλετ, είναι από τις ταινίες εκείνες του Χόλιγουντ, που όσα χρόνια κι αν περάσουν, κρατά μια ξεχωριστή θέση στην καρδιά και στην κινηματογραφική μας μνήμη.
Ο αδιέξοδος έρωτας του φτωχού πλην τίμιου επίδοξου ζωγράφου «Τζακ» και της όμορφης «Ρόουζ» που η μαμά της την παντρεύει με έναν πλούσιο, εγωπαθή επιχειρηματία, έτσι ώστε να μην αναγκαστούν να μη ζήσουν μέσα στη φτώχεια, πνιγμένες από τα χρέη του μακαρίτη του μπαμπά, βρήκε τραγικό φινάλε, καθότι μην ξεχνάμε ότι όλο αυτό διαδραματίζεται στο μοιραίο υπερωκεάνιο «Τιτανικός».
Μια οσκαρική ιστορία αγάπης
Η αγάπη του σκηνοθέτη της ταινίας Τζέιμς Κάμερον για τα ναυάγια, οδήγησε στη δημιουργία του Τιτανικού και εμπνεύστηκε την ερωτική ιστορία με σκοπό να δεσμεύσει το κοινό με την πραγματική τραγωδία.
Η παραγωγή της ταινίας ξεκίνησε το 1995, όταν ο Κάμερον τράβηξε κάποια πλάνα από τον πραγματικό Τιτανικό. Έτσι ξεκίνησε η ανακατασκευή του πλοίου και με ηλεκτρονικούς υπολογιστές αναδημιούργησαν το βύθισμα.
Η ταινία χρηματοδοτήθηκε κυρίως από τη 20th Century Fox και την Paramount Pictures και μέχρι τότε ήταν η πιο ακριβή παραγωγή που έγινε ποτέ, με προϋπολογισμό 200 εκατομμύρια δολάρια.
Ο «Τιτανικός» αποδείχτηκε τεράστια καλλιτεχνική και εισπρακτική επιτυχία, καθώς το 1998 προτάθηκε για 14 Όσκαρ κερδίζοντας 11, μεταξύ των οποίων Καλύτερης Ταινίας και Σκηνοθεσίας, και έγινε η μεγαλύτερη εισπρακτική επιτυχία όλων των εποχών με συνολικές εισπράξεις 1,8 δισεκατομμύριο δολάρια. Τίτλο τον κράτησε επί 12 ολόκληρα χρόνια, μέχρι την επόμενη ταινία του Τζέιμς Κάμερον, «Avatar».
Το φινάλε που δεν είδαμε ποτέ
Κι ενώ το ερώτημα αν ο Λεονάρντο Ντι Κάπριο χωρούσε τελικά στην ξύλινη πόρτα που επέπλεε στη θάλασσα και στην οποία είχε ανέβει για να σωθεί η αγαπημένη του «Ρόουζ», βασανίζει εδώ και χρόνια τους φανατικούς θαυμαστές της ταινίας «Τιτανικός», τα πράγματα περιπλέκονται ακόμα περισσότερο, όταν μιλάμε για το φινάλε της ταινίας που δεν είδαμε ποτέ.
Μπορεί οι θαυμαστές της οσκαρικής ταινίας να απόλαυσαν ένα συγκινητικό φινάλε, ωστόσο πόσοι γνωρίζουν ότι ο Κάμερον είχε γυρίσει ένα άλλο, εκτεταμένο τέλος για την ταινία;
Στο γνωστό φινάλε του «Τιτανικού» η «Ρόουζ» ολοκληρώνει τη διήγηση της ιστορίας της αναφέροντας ότι πληροφορήθηκε ότι ο «Καλ», ο πλούσιος αρραβωνιαστικός της, αυτοκτόνησε όταν έχασε όλα τα λεφτά του στο κραχ της Γουόλ Στριτ το 1929.
Την ίδια νύχτα πηγαίνει στην πρύμνη του πλοίου του Μπρόκ Λόβετ και αποκαλύπτεται ότι κρατά στο χέρι της την «Καρδιά του Ωκεανού», το περιδέραιο για το οποίο έχει ξεκινήσει ο κυνηγός θησαυρών και η ομάδα του, να αναζητούν, εξερευνώντας το ναυάγιο του Τιτανικού.
Η ηλικιωμένη «Ρόουζ» πετάει τελικά στον ωκεανό το περιδέραιο -που τόσα χρόνια είχε κρατήσει χωρίς να πει σε κανέναν- πάνω ακριβώς από το σημείο του ναυαγίου. Αργότερα και ενώ φαίνεται να κοιμάται στο κρεβάτι της, η κάμερα δείχνει τις φωτογραφίες από τη ζωή της που αντικατοπτρίζουν την περιπετειώδη και γεμάτη ζωή που ήθελε να ζήσει με τον «Τζακ».
Τότε πεθαίνει και βλέπει σε όνειρο τον εαυτό της στο πλοίο ντυμένη με πολυτελή ρούχα να συναντά τον Τζακ στην Μεγάλη Σκάλα του Τιτανικού, υπό τα χειροκροτήματα και τα χαμόγελα όλων εκείνων που πέθαναν κατά το ναυάγιο και ανταλλάσσουν ένα ρομαντικό φιλί.
Εμείς παρακολουθήσαμε αυτό το τέλος:
Όμως το εναλλακτικό φινάλε της ταινίας που είχε γυριστεί από τον Κάμερον, ήταν κάπως διαφορετικό…
Σ’ αυτό το τέλος, η ηλικιωμένη «Ρόουζ» κατευθύνεται προς την πλώρη του πλοίου, βλέποντας τον χαρακτήρα του Μπιλ Λόβετ, τον Μπρόκ Λόβετ, την εγγονή της και μερικούς από το πλήρωμα του πλοίου.
Εκείνοι φοβούνται ότι θα πηδήξει από το πλοίο και ενώ πάνε να την σταματήσουν, παρατηρούν ότι η Ρόουζ κρατάει στα χέρι της την «Καρδιά του Ωκεανού», προειδοποιώντας ότι θα πετάξει το πολυπόθητο για τον Λόβετ περιδέραιο στον σκοτεινό ωκεανό.
Όπως χαρακτηριστικά αναφέρει ο ηθοποιός Μπιλ Πάξτον, ήταν μια επιπλέον σκηνή, η οποία ουσιαστικά δεν ήταν απαραίτητη. Η δουλειά της, ήταν να βοηθήσει να φτιάξει μια «γέφυρα» με την κατάληξη της ταινίας, που ακολουθεί τον νεαρό Τζακ και τη νεαρή Ρόουζ στον «Τιτανικό».