«Είναι νωρίς ακόμα». Αυτή είναι η σταθερή απάντηση που δίνουν από τον ΣΥΡΙΖΑ κάθε φορά που μια πολιτική πρωτοβουλία της Κουμουνδούρου στραβώνει ή μια κίνηση της κυβέρνησης χειροκροτείται. Για παράδειγμα: Ο πρόεδρος του κόμματος ξεκινά, όχι τυχαία, από την Αχαΐα την εκστρατεία εγγραφής νέων μελών στον ΣΥΡΙΖΑ, εν όψει της επανεκκίνησής του, και το παρών δίνουν μόλις 400-500 νέα μέλη. Το αποτέλεσμα είναι τουλάχιστον απογοητευτικό, το γεγονός είναι το λιγότερο ανησυχητικό, αλλά από την Κουμουνδούρου λένε απλώς ότι «είναι νωρίς ακόμα».

Την ίδια ώρα, οι πρώτες 100 ημέρες της κυβέρνησης έχουν «κλείσει», η καθημερινότητα επιστρέφει σκληρή για όλους, το κέντρο της Αθήνας καταλαμβάνεται (και πάλι) δύο και τρεις φορές την ημέρα από διαδηλωτές, έπειτα από μια παύση πέντε ετών, αλλά οι μετρήσεις της κοινής γνώμης επιμένουν να κρατούν τη διαφορά της ΝΔ από τον ΣΥΡΙΖΑ στις 13 με 13,5 μονάδες.

Μάλιστα, τη μία μονάδα που χάνει το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης την κερδίζει το κυβερνών, ενώ η δημοτικότητα του Πρωθυπουργού παραμένει στο απυρόβλητο. Στο ερώτημα που απευθύνεται προς την Κουμουνδούρου για το πώς σχολιάζει το φαινόμενο, απαντούν ότι «είναι νωρίς ακόμα», αν και όλοι πίστευαν (και το έλεγαν) στον ΣΥΡΙΖΑ σχεδόν από την επομένη των εκλογών ότι «από τον Σεπτέμβριο, που θα ξεκινήσουν τα πανηγύρια στους δρόμους, θα τα πούμε». Ωστόσο ο Σεπτέμβριος ήρθε, ο Οκτώβριος φεύγει, αλλά δεν…

Το συμπέρασμα; Μπορεί, όντως, να είναι νωρίς, αλλά μπορεί να συμβαίνει και κάτι άλλο. Για την ακρίβεια, μπορεί να ισχύει ό,τι ίσχυσε λίγο πριν ή λίγο μετά το 2004. Τότε που η κοινή γνώμη αποδεδειγμένα δεν ήθελε να δει και δεν ήθελε να ακούσει οτιδήποτε σχετιζόταν με το παλιό (ΠΑΣΟΚ).

Και κάπως έτσι έδωσε δύο αλλεπάλληλες εκλογικές νίκες στη ΝΔ, όχι τόσο επειδή υποστήριζε τη διακυβέρνησή της – ειδικά τη δεύτερη φορά – αλλά επειδή δεν ήθελε να ξαναδεί και να ξανακούσει τους προηγούμενους. Βεβαίως, το ΠΑΣΟΚ επέστρεψε κάποια στιγμή, κατά μια έννοια ανανεωμένο, υπό τον Γιώργο Παπανδρέου, αλλά του πήρε επτά χρόνια για να το καταφέρει και, όπως αποδείχθηκε στην πορεία, ενδεχομένως να ήταν καλύτερο για το ίδιο να μην το πετύχαινε, ειδικά σε εκείνη τη συγκυρία.

Ποιο συμπέρασμα προκύπτει, με βάση όλα τα παραπάνω;

Σε λίγο καιρό στον ΣΥΡΙΖΑ θα περάσουν από τη φάση του «είναι νωρίς ακόμα», σε εκείνη του «ετοιμαζόμαστε για να επιστρέψουμε». Κάποιοι, οι πιο ανυπόμονοι, έχουν προλάβει κι έχουν περάσει ήδη. Αυτή είναι γνωστή και ως στάση της αναμονής. Αλλά είναι και η πιο επικίνδυνη, γιατί κουράζει, τους πάντες. Κι εκεί, πρέπει να γίνει περίτεχνη διαχείριση. Γιατί αυτή η φάση οδηγεί είτε στην εξουσία είτε στο περιθώριο. Μέση λύση δεν υπάρχει.

Τελευταία Νέα