Για τη μεγάλη του αγάπη, το θέατρο, μιλά στην εκπομπή One Talk Weekend και την Αθηναϊδα Νέγκα, ο σκηνοθέτης, Γιάννης Κακλέας.
«Πολλές φορές κάνω και δύο πρόβες την ημέρα. Δεν κάνω διαλείμματα. Δουλεύω δύο με τρεις ώρες με τους ηθοποιούς. Οι ηθοποιοί κάνουν μισή ώρα διάλειμμα. Τότε έρχονται σε μένα οι σκηνογράφοι να δούμε διάφορα πράγματα. Μέχρι να δούμε όσα πρέπει, τελειώνει το διάλειμμα των ηθοποιών και συνεχίζουμε να δουλεύουμε. Είναι τρόπος ζωής αυτό. Είναι τρέλα. Αλλά νομίζω ότι πολλοί το κάνουν αυτό» σχολιάζει ο σκηνοθέτης. Για το αν έχει αγωνία ένας σκηνοθέτης για το πώς θα πάει η παράσταση, απαντά με… το προσωπικό του παράδειγμα.
«Ο σκηνοθέτης έχει αγωνία για το πώς θα πάει μια παράσταση. Γιατί είναι και υπόλογος στον παραγωγό. Ποτέ δε ξέρεις τι θα γίνει. Είναι λαχείο το θέατρο. Τα πρώτα επτά χρόνια που σκηνοθετούσα έκοβα 14 εισιτήρια στις παραστάσεις. Νόμιζα ότι δεν κάνω τότε. Αποφάσισα να κάνω μια αποχαιρετιστήρια παράσταση στο Παγοποιείο του Φιξ. Κι έγινα σκηνοθέτης. Και ήρθε κόσμος. Από εκεί και πέρα έμεινα στο θέατρο» τονίζει.
«Δεν ήμουν καλός στην αρχή γιατί δεν είχα προσωπικότητα. Είχα το νου μου στους δασκάλους. Πρέπει να έχεις προσωπικότητα, να αναπτύξεις το δικό σου στίγμα. Ποτέ δεν πίστευα ότι είμαι αυτός που είμαι. Με έμαθα μέσα από το θέατρο, μέσα από τις παραστάσεις» προσθέτει. Υπογραμμίζει ότι θύμωνε διαβάζοντας τις κριτικές. «Διάβαζα τις κριτικές και θύμωνα πολύ. Πάρα πολύ. Είμαι κακό παιδί για τους κριτικούς. Γιατί κάνω ένα θέατρο που εγώ αγαπάω και θέλω να δω. Και δεν είμαι κουλτουριάρης» εξηγεί. «Αγαπάω όλα τα είδη του θεάτρου. Από την επιθεώρηση μέχρι το σωματικό θέατρο. Όλα αυτά είναι ένα. Οι τεχνικές διαφέρουν. Ζω την περιπέτεια του θεάτρου ζωντανά. Με πολλά λάθη, πολλές επιθυμίες και πολλές στιγμές συναισθηματικές. Μ’ αρέσει να ευχαριστώ τους ανθρώπους που έρχονται στο θέατρο. Βίντεο, κίνηση, χορό, μουσική. Χρησιμοποιώ όλα τα μέσα» επισημαίνει για το πώς αντιλαμβάνεται το θέατρο. Κληθείς να απαντήσει στο τι θα ήθελε να κάνει θεατρικά, αναφέρει «να ανεβάσω μια τραγωδία που δεν το έχω κάνει ποτέ. Και μάλλον θα το δοκιμάσω φέτος το καλοκαίρι με κάποιο τρόπο. Θέλω ο θεατής να φεύγει μια συνειδητή αισιοδοξία για τον εαυτό του, τη ζωή του, την αυτοπεποίθησή του, τους έρωτες του».
Ακόμα, αναφέρεται στην παράσταση «Ρινόκερος» που παίζεται αυτό το διάστημα στο θέατρο «Κιβωτός» και την οποία σκηνοθετεί ο ίδιος. «Είναι θέατρο ουσίας. Που θα ευχαριστήσει τον κόσμο. Παίζουν καλά οι ηθοποιοί. Είναι μια όμορφη παράσταση σε έναν όμορφο θέατρο. Είναι ένα έργο του Ιονέσκο που επιχειρεί να καυτηριάσει το ένστικτο αγέλης των ανθρώπων. Αφορά την περίοδο 1939, 1940, 1941, όπου μέσα από το ναζισμό οι άνθρωποι έκαναν αυτό που ονομάζουμε μαύρη τρύπα της ιστορίας. Άνθρωποι φιλήσυχοι που μετατράπηκαν σε ναζί και δολοφόνους» καταλήγει ο σκηνοθέτης.
Πηγή: onetv.gr
