Ο βενετσιάνικος μύθος περί του υποτιθέμενου λειψάνου του Αγίου Μάρκου, που φιλοξενεί ο ομώνυμος πανέμορφος καθεδρικός ναός της πόλης τους, υποστηρίζει ότι ήρθε από την Αίγυπτο πριν 1.200 χρόνια με το εξής τέχνασμα: Ενετοί έμποροι έκλεψαν το λείψανο από την Αλεξάνδρεια, το έκρυψαν στη γαλέρα τους καλύπτοντάς το με χοιρινά κρέατα, όποτε οι μουσουλμάνοι τελωνοφύλακες δεν τόλμησαν να πλησιάσουν.
Ήταν βέβαια κτηνωδία η παρεμπόδιση των ευσυνείδητων υπαλλήλων του χαλίφη να κάνουν τη δουλειά τους -ίσως σε αυτή την τότε κτηνωδία να οφείλεται η ευσυνειδησία των υπαλλήλων του πρόσκαιρου χαλίφη Αμπού Μπακρ, που σκότωναν και βίαζαν ακόμα και μουσουλμάνους/ες. Δεν σβήνουν εύκολα τέτοιες προσβολές, μένουν τόσο ζωντανές όσο σε μας το «ο λαός δεν ξεχνά τι σημαίνει Δεξιά».
Όμως, από όσο ξέρω, με την εξαίρεση της Σαουδαραβίας και μερικών άλλων χωρών με φονταμενταλιστικές πολιτικές ηγεσίες, στις μουσουλμανικές χώρες σήμερα ενοχλούνται από την κατανάλωση αλκοόλ και χοιρινού κρέατος λιγότερο από τον βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ κ. Γιαννούλη που αποκάλεσε «σαδισμό, κτηνωδία, ντροπή» να συμβαίνει κάτι τέτοιο κοντά σε προσφυγικές «δομές». Κοντά σε τζαμιά της Κομοτηνής και της Ξάνθης επιτρέπεται; Είναι εντυπωσιακό πόσο αδιαφορούν ισλαμόφοβοι και ισλαμολάγνοι της χώρας μας για το τι λένε και σκέπτονται οι Έλληνες μουσουλμάνοι.
Βουλευτής, αλλά την τηλεοπτική δημοσιογραφική υπερβολή και μεγαλοστομία δεν την εγκατέλειψε ο κ. Γιαννούλης. Για τούτο θα εναντιωθεί σθεναρά στην εγκατάσταση προσφύγων στη Μεσσηνία: εκεί, όπου σταθείς και όπου βρεθείς πάνω στην καλαματιανή «γουρνοπούλα» θα πέσεις – εκτιμάται στην Πελοπόνησο εξίσου με τον καλαματιανό χορό, σηματοδοτεί και αυτή τα ήπια φουρνιστά πολιτιστικά ήθη των γεωργών, απέναντι στις σούβλες των ηρωικών ποιμένων.
Αλλά την ίδια ψευδαίσθηση για τις σχέσεις μουσουλμάνων-χοίρων έχουν και οι ισλαμόφοβοι αντιμεταναστευτικοί «Έλληνες Μακεδόνες» που οργανώνουν «μπάρμπεκιου» με χοιρινά, μπύρες και τσίπουρα δίπλα σε κέντρα προσφύγων, προωθώντας έτσι και μία από τις πλέον εκλεπτυσμένες μαγειρικές εκφάνσεις του ευρωπαϊκού τρόπου ζωής.
Ίσως έχουν δίκιο, όμως: αν τις πρακτικές τους υιοθετήσουν οι Έλληνες Μυτιληνιοί, οι Έλληνες Σαμιώτες και λοιποί μεθόριοι, αν σύννεφα χοίρειας τσίκνας και «γουρνοπουλίσιας» ευωδιάς απλωθούν στο Αιγαίο, θα περισσεύει η παρουσία της Frontex, λιμενοφυλάκων, και τόσων άλλων πολυέξοδων πλην αναποτελεσματικών μέσων – διότι και οι Ενετοί έμποροι θα μπορούσαν να δώσουν μπαξίσι στους τελωνοφύλακες για να περάσουν από τα σύνορα την αιγυπτιακή μούμια που πούλησαν μετά ως άγιο λείψανο· βρήκαν όμως φθηνότερη λύση. Επιπλέον, φόρτωσαν στους επιτρόπους του Αγίου Μάρκου και τα έξοδα των παστών κρεάτων που κατανάλωσαν στο ταξίδι τους· ας μιμηθούμε το οικονομολογικό παράδειγμά τους.
