Αναζήτηση
Τελικά οι κακοί, μικροκομματικοί και επικίνδυνοι χειρισμοί οι οποίοι υιοθετήθηκαν κατά την ποινική διερεύνηση της υπόθεσης Novartis είχαν ένα αποτέλεσμα: να μην έχουμε μάθει μέχρι τώρα – ως κοινωνία των πολιτών – τι έγινε στην υπόθεση τούτη!
Υπενθυμίζω εδώ ότι το πρώην μεγάλο αφεντικό της ελβετικής φαρμακευτικής εταιρείας, Τζο Χιμένεζ, είχε παραδεχθεί το 2018 πως είχε δώσει στον προσωπικό δικηγόρο του αμερικανού προέδρου Ντόναλντ Τραμπ (αμέσως μετά τις προεδρικές εκλογές του 2016) 1,2 εκατ. δολάρια για να γνωρίζει εκ των προτέρων τα σχέδια της αμερικανικής κυβέρνησης στον τομέα της Υγείας («European firms are increasingly tackling the scourge of bribery», «Economist», 26/5/2018)!
Εμείς ως Ελληνες – εντελώς απαράδεκτα – δεν έχουμε μάθει μέχρι τώρα εάν κάποιοι έλληνες γιατροί πήραν, λ.χ., χρήματα από την ανωτέρω εταιρεία για να προωθήσουν τα φάρμακά της (μέσω μιας «ανώμαλης» συνταγογράφησης).
Επομένως είναι αναγκαίο η επιτροπή της Βουλής να διενεργήσει μια σοβαρή έρευνα για να μάθουμε επιτέλους την αλήθεια. Εφόσον βέβαια τηρηθεί και ένα άλλο μέγεθος. Δηλαδή η νομιμότητα!
Υπό αυτήν την έννοια προκαλεί κατά τη γνώμη μου εντύπωση η άρνηση του αρχηγού της αξιωματικής αντιπολίτευσης κ. Τσίπρα να αποδεχθεί την εξαίρεση των πρώην υπουργών Πολάκη και Τζανακόπουλου (ώστε να μη συμμετέχουν στην ανωτέρω επιτροπή της Βουλής, όπως έχει αποφασίσει η πλειοψηφία)!
Και μέσα σε αυτό το πλαίσιο αναρωτιέται κανείς το εξής πράγμα: Ποιοι είναι άραγε αυτοί οι νομικοί ακροβατισμοί; Ο ίδιος ο πρώην πρωθυπουργός παραδέχεται στην απαντητική επιστολή την οποία έστειλε στον Πρόεδρο της Βουλής ένα απλό πράγμα.
Ποιο; Οτι τα μέλη της παραπάνω κοινοβουλευτικής επιτροπής λειτουργούν ως «οιονεί εισαγγελείς» (με βάση το άρθρο 156 παρ. 4 του Κανονισμού της Βουλής). Ομως, εφόσον λειτουργούν ως οιονεί εισαγγελείς, τότε δεσμεύονται και από το άρθρο 14 του Κώδικα της Ποινικής Δικονομίας (το οποίο απαγορεύει – επί ποινή απόλυτης ακυρότητας – τη σύμπτωση της ιδιότητας του μάρτυρα και του εισαγγελέα)!
Επομένως οι πρώην υπουργοί Πολάκης και Τζανακόπουλος δεν μπορούν ταυτόχρονα να είναι και μάρτυρες και εισαγγελείς (όπως υποστηρίζουν αφελώς κάποιοι).
Και κατά τη γνώμη μου η περίπτωση Πολάκη είναι «πολύ πιο καθαρή» από δικονομική άποψη! Γιατί; Γιατί ο τελευταίος σε ανύποπτο χρονικό σημείο είχε υποστηρίξει ότι γνώριζε ποιοι είναι οι «προστατευόμενοι» μάρτυρες! Πώς το γνώριζε αυτό; Είχε «εξωθεσμική πληροφόρηση» ή άλλη προγενέστερη ανάμειξη κατά τη διερεύνηση αυτής της υπόθεσης;
Ολα αυτά τα πράγματα «αποκαλύπτουν» ένα μέγεθος: ότι τουλάχιστον αυτός πρέπει να κληθεί με την ιδιότητα του μάρτυρα!
Επιπλέον, ο πρώην πρωθυπουργός υποστήριξε και κάτι άλλο (δικονομικά πρωτότυπο). Δηλαδή, ότι για την εξαίρεση των πρώην υπουργών δεν μπορούσε να αποφασίσει κανείς!
Ουσιαστικά ο κ. Τσίπρας φαντάζεται μια επιτροπή της Βουλής κατά την οποία οι βουλευτές «θα συζητάνε ατέρμονα και μικροκομματικά», χωρίς κανείς να έχει την εξουσία να αποφασίσει για μια σχετική ή απόλυτη ακυρότητα, οι οποίες θα μπορούσαν ενδεχομένως να προταθούν από κάποια πλευρά!
Είναι ακριβώς αυτό το μοντέλο των εκφυλισμένων εξεταστικών επιτροπών το οποίο έκανε τους πολίτες μεταπολιτευτικά να απεχθάνονται την πολιτική και να την ταυτίζουν με μηχανορραφίες, ίντριγκες και εγωιστικά πάθη!
Συμπέρασμα; Ολοι πρέπει να δείξουν υπευθυνότητα!
