Είναι εύκολο να κάνεις κριτική σε μια ομάδα που ψάχνει ταυτότητα, ψάχνει πρωταγωνιστές, ψάχνει τρόπους να αλλάξει ρότα, να αλλάξει δέρμα.
Μια ομάδα η οποία στήθηκε ρόλους, η οποία πρέπει να μάθει να μην στηρίζεται στον Σπανούλη και που κάνει ένα πείραμα, που όμοιό του δεν υπάρχει, τη συμμετοχή μόνο στην Ευρωλίγκα (με ό,τι αυτό συνεπάγεται), Ε, και; Είναι υπεράνω κριτικής;
Το αντίθετο, απαιτείται να λέμε τα πράγματα με το όνομά τους, άλλωστε η εικόνα δεν επιδέχεται αμφισβήτησης.
Ο Ολυμπιακός οφείλει να ιεραρχήσει τα προβλήματά του και δεν είναι λίγα.
