Ακριβώς 20 παιχνίδια. Τόσα έχει δώσει ο Ολυμπιακός Νοέμβρη μήνα. Δέκα στο πρωτάθλημα και δέκα στα προκριματικά και τους ομίλους του Champions League. Αποτέλεσμα; Είναι πρώτος στη Super League. «Μέσα» στο παιχνίδι της πρόκρισης στην κορυφαία διασυλλογική διοργάνωση και στην ευρωπαϊκή συνέχεια. Η ομάδα με τη 2η καλύτερη άμυνα της Ευρώπης. Μέλος μια «παρέας» επιπέδου Champions League, που ακολουθεί την ίδια συνταγή. Ίσως στο πιο ενδεικτικό σημείο επαφής ανάμεσα σε δύο τόσο διαφορετικές διοργανώσεις. Και μιας και ο Ολυμπιακός το κάνει εδώ με τρόπο εμφατικό: Το φαινόμενο χρήζει… παρατήρησης.
Ναι, είναι πλέον κάτι σαν σήμα κατατεθέν. Η ομάδα του Πέδρο Μαρτίνς, προηγείται στην βαθμολογία της Σούπερ Λιγκ 1 για πολλούς λόγους. Κυρίως όμως διότι αρνείται να μαζέψει τη μπάλα από τα δίχτυα της. Η πιο compact εκδοχή των τελευταίων χρόνων. Καλύτερη και από εκείνη της σεζόν 2015-16 -υπό τον Μάρκο Σίλβα- όταν οι Πειραιώτες έτρεξαν εκείνο το καταπληκτικό σερί των 17 συνεχόμενων νικών από την αφετηρία: Μετά την 10 αγωνιστική το παθητικό ήταν 4 γκολ. Ένα δημιούργημα που δεδομένα έχει την εξήγηση του. Και τον συνδετικό του κρίκο, με τις ευρωπαϊκές περιπέτειες. Μια επιλογή του τεχνικού τιμ. Και μια συνταγή που ως τώρα αποδεικνύεται η κατάλληλη.
Όχι, τυχαία
Από πού ξεκινούν όλα; Από το γεγονός ότι ο Ολυμπιακός έπαιξε το καλοκαίρι προκριματικά για να φτάσει στους ομίλους του Τσάμπιονς Λιγκ. Και μάλιστα σε μια κατάσταση όπου ήταν «αουτσάιντερ» αν θυμηθεί κανείς τη λίστα των ομάδων. Πολύ λογικά το τεχνικό τιμ επένδυσε σε ένα αγωνιστικό σχέδιο προσαρμογής που θα περνούσε από τις όσο το δυνατόν λιγότερες απειλές. Μια ομάδα με επιθετικό ταλέντο, γίνεται σαφώς πιο ουσιαστική όταν ξέρει να στέκεται πίσω από τη μπάλα. Η ιδέα λοιπόν ήταν συγκεκριμένη εξ αρχής. Και διόλου τυχαία δεν έγιναν μια σειρά από κινήσεις για την θωράκιση αυτού του πλάνου. Η αγορά του Σα και η αγορά του Σεμέδο είναι μάλλον οι πλέον ενδεικτικές κοιτάζοντας στο μεταγραφικό παράθυρο. Δύο ποδοσφαιριστές που ως τώρα είναι με τον τρόπο τους πρωταγωνιστές σε μια ομάδα που ως επί το πλείστον «χτίζει» πρωταγωνιστικούς χαρακτήρες από την επίθεση.
Ο καλύτερος Ολυμπιακός
Σε εκείνα τα έξι ματς μέχρι τον όμιλο (Πλζεν, Μπασακσεχίρ, Κράσνονταρ) οι Πειραιώτες δέχθηκαν μόλις ένα γκολ. Συνήθεια που την διατήρησαν και στο πρωτάθλημα. Σε μια διοργάνωση που τα τελευταία χρόνια την κερδίζει η καλύτερη άμυνα: Η ΑΕΚ των 12 γκολ (2017-18)), ο ΠΑΟΚ 14 (2018-19). Και μιας και οι συγκρίσεις είναι αναπόφευκτες. Ο περσινός Ολυμπιακός έπειτα από 10 αγωνιστικές είχε 13-5 γκολ και 20 βαθμούς. Και πρόπερσι 19-12 γκολ και 17 βαθμούς. Φέτος ο λογαριασμός λέει 18-3 γκολ και 26 βαθμούς. Το καλύτερο goal average της τριετίας (+15), συνδυασμένο με την μεγαλύτερη βαθμολογική συγκομιδή και ένα πρώτης τάξεως αήττητο (8 νίκες, 2 ισοπαλίες). Σε μια μαθηματική πράξη που είναι προφανώς πως όλα ξεκινούν από την άμυνα.
Ίδιοι στόχοι…
Δεν είναι όμως μόνο οι Ερυθρόλευκοι, όπως ξεκαθαρίσαμε από τον πρόλογο. Στην λίστα των καλύτερων αμυντικών επιδόσεων στο πρωτάθλημα συναντά κανείς μια σειρά από ομάδες με τις ίδιες «ανάγκες» σε σχέση με τον Ολυμπιακό. Ομάδες Τσάμπιονς Λιγκ, που θέλουν και τον εγχώριο τίτλο. Η Σλάβια Πράγας για παράδειγμα που αυτή τη στιγμή έχει το ίδιο παθητικό με τους Πειραιώτες (3 γκολ) αλλά σε 16 αγωνιστικές πρωταθλήματος. Οι Τσέχοι που την περασμένη εβδομάδα πήραν βαθμό στο Καμπ Νου από τη Μπαρτσελόνα (0-0) είναι στο +11 από την δεύτερη Πλζεν. Καταπληκτικές αμυντικές επιδόσεις έχουν και η Μπενφίκα (4 γκολ σε 11 αγωνιστικές, 30 βαθμοί) , η Μπριζ (6 γκολ σε 14 αγωνιστικές, 33 βαθμοί), η Ντιναμό Ζάγκρεμπ (6 γκολ σε 14 αγωνιστικές, 34 βαθμοί), η Σαχτάρ Ντόνετσκ (6 γκολ σε 14 αγωνιστικές, 40 βαθμοί). Όλες ομάδες Τσάμπιονς Λιγκ. Όλες στην 1η θέση των εγχώριων πρωταθλημάτων. Και βέβαια όλες ομάδες με πολύ δύσκολες αποστολές στην Ευρώπη.
…με τον ίδιο τρόπο
Η Σλάβια από τα προκριματικά βρέθηκε να συγκατοικεί με Μπαρτσελόνα, Ίντερ, Ντόρτμουντ. Η Μπριζ από τα προκριματικά (πέρασε παρέα με τον Ολυμπιακό το μονοπάτι «μη πρωταθλητών») με Ρεάλ Μαδρίτης, Παρί Σεν Ζερμέν. Η Ντιναμό Ζάγκρεμπ από τα προκριματικά, και η Σαχτάρ παρέα με τη Μάντσεστερ Σίτι. Η Μπενφίκα με Λιόν και Λειψία. Ο Ολυμπιακός με Μπάγερν Μονάχου και Τότεναμ. Ίδιες ομάδες, με το ίδιο ρόστερ, να προσεγγίζουν δύο εντελώς διαφορετικά «πεδία». Μοιάζει αυτονόητο να ψάχνουν τη σύνδεση από την άμυνα. Δεν μπορείς να επενδύσεις σε δύο διαφορετικούς αγωνιστικούς χαρακτήρες. Πρέπει να σχηματίσεις έναν. Όσο τέλος πάντων αυτό είναι εφικτό. Ειδικά στα πρωταθλήματα που αναφέραμε. Εκεί που οι βαθμολογικές απώλειες γενικά είναι λίγες. Γενικά όμως είναι άλλο πράγμα να παρατηρείς, άλλο να διαπιστώνεις. Και άλλο να συμβαίνει.
Η… άλλη όψη
Και μιας και πιάσαμε τα της άμυνας; Μια ακόμη σειρά από πληροφορίες για την ομάδα του Πέδρο Μαρτίνς. Σε 950΄ ποδοσφαίρου στην Σούπερ Λιγκ 1, υπάρχει μόνο εκείνο το μακρινό σουτ του Ναμπί στο ματς με τον ΟΦΗ στο Καραϊσκάκη, που υποχρέωσε την άμυνα των Ερυθρόλευκων να σκύψει το κεφάλι. Κατά τα άλλα; Ένα (στα δύο) πέναλτι του Παναθηναϊκού με τον Μολό (90΄) και μια κεφαλιά του Ντιγκινί έπειτα από εκτέλεση φάουλ στο Βικελίδης. Αυτό είναι όλο το παθητικό. Δύο γκολ από στημένα, μόλις ένα σε «ροή». H μοναδική ομάδα που τον υποχρέωσε να «κυνηγήσει» ως τώρα το σκορ είναι ο Άρης (1-2). Και σε ότι αφορά στον ανταγωνισμό: Ο επίσης αήττητος ΠΑΟΚ που ακολουθεί στη βαθμολογία έχει δεχθεί σε αυτές τις 10 αγωνιστικές 11 γκολ, ενώ η ΑΕΚ έπειτα από το «κάζο» της Κυριακής με τον Παναθηναϊκό είδε το παθητικό της να εκτοξεύεται στο 15!
