«Σε μονοπάτι ελπίδας η Εθνική» ήταν ο τίτλος στο εξώφυλλο της προχθεσινής «Ομάδας», εδώ στα «ΝΕΑ», και οφείλω να ομολογήσω πως συμφωνώ μέχρι κεραίας…
Συμφωνώ και (τολμώ να) επαυξάνω κιόλας, προσδοκώντας ότι αυτό το μονοπάτι θα γίνει κανονικός δρόμος και άμποτε να μεγαλώσει τόσο πολύ, ώστε να πάρει… προαγωγή σε λεωφόρο, όπως πριν από κάμποσα χρόνια.
Απ’ το στόμα μου και στου Τζον Φαν ‘τ Σιπ το αφτί, αν και περί τούτου δεν τρέφω καμιά ανησυχία: ο ολλανδός προπονητής διαθέτει τόσο ευήκοα ώτα, ώστε αφουγκράζεται τα πάντα και περισσότερο τις προσδοκίες ενός ολόκληρου έθνους για να μεταμορφώσει το ασχημόπαπο σε κύκνο!
Κάτι πρόλαβε κιόλας να καταφέρει τον τελευταίο καιρό και όντως το δείγμα (ποδοσφαιρικής) γραφής της Εθνικής κόντρα στη Βοσνία και Ερζεγοβίνη, την Αρμενία και τη Φινλανδία, εκτός από έξοχο, υπήρξε και πολλά υποσχόμενο για τη συνέχεια: δυστυχώς αυτή η συνέχεια δεν θα εκτυλιχθεί στην τελική φάση του Euro της επόμενης χρονιάς, αλλά στην επιχείρηση πρόκρισης στο Μουντιάλ του 2022 στο Κατάρ…
Κρίμα βεβαίως για την ευκαιρία που χάθηκε και για την απουσία της ελληνικής ομάδας από μια τρίτη συνεχή διοργάνωση, αλλά, διάβολε, θαρρώ πως αξίζει η προσμονή, έστω κι αν μέχρι τότε θα πρέπει να ξεγελάμε την πείνα και τη δίψα μας με διάφορα υποκατάστατα…
Θα κάνουμε αναγκαστικά το σκ..ό μας παξιμάδι!
Το λένε και τα χαρτιά μου, όπως έλεγε από του βήματος της Βουλής των Ελλήνων και ο Δημήτρης Τσοβόλας: για την ακρίβεια, το λένε και τα στατιστικά χαρτιά, ότι στα τελευταία τρία ματς η Εθνική δημιούργησε, λέει, 71 τελικές προσπάθειες και είχε ποσοστό ακρίβειας 88% στις κάθε λογής μεταβιβάσεις.
Wow!
Τόσο φανερή είναι η επίδραση που έχει ασκήσει ο Φαν ‘τ Σιπ, ώστε αρχίζω να πιστεύω πως ο περιβόητος μάγος Χάρι Χουντίνι δεν ήταν Ούγγρος, όπως αναφέρεται, αλλά Ολλανδός, ο οποίος αίφνης κάνει τους Ελληνες να παίζουν ολοκληρωτικό ποδόσφαιρο.
Θου, Κύριε, φυλακήν τω στόματί μου!
